onderspannen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ spannen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈspɑ.nə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧span‧nen
• Rhymes: -ɑnən

Verb

onderspannen

1. (transitive) to tighten, stress, or strain insufficiently
2. (transitive, mathematics) to subtend

Inflection

Inflection of onderspannen (weak with strong past participle, prefixed)
infinitive	onderspannen
past singular	onderspande
past participle	onderspannen
infinitive	onderspannen
gerund	onderspannen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderspan	onderspande
2nd person sing. (jij)	onderspant	onderspande
2nd person sing. (u)	onderspant	onderspande
2nd person sing. (gij)	onderspant	onderspande
3rd person singular	onderspant	onderspande
plural	onderspannen	onderspanden
subjunctive sing.1	onderspanne	onderspande
subjunctive plur.1	onderspannen	onderspanden
imperative sing.	onderspan
imperative plur.1	onderspant
participles	onderspannend	onderspannen
1) Archaic.

Participle

onderspannen

1. past participle of onderspannen

Inflection

Inflection of onderspannen
uninflected	onderspannen
inflected	onderspannen
		positive
predicative/adverbial		onderspannen
indefinite	m./f. sing.	onderspannen
	n. sing.	onderspannen
	plural	onderspannen
definite		onderspannen
partitive		onderspannens

Adjective

onderspannen (comparative onderspannener, superlative onderspannenst)

1. strained or stressed insufficiently
2. (psychology) emotionally dull or spiritless

Inflection

Inflection of onderspannen
uninflected	onderspannen
inflected	onderspannen
comparative	onderspannener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onderspannen	onderspannener	het onderspannenst het onderspannenste
indefinite	m./f. sing.	onderspannen	onderspannener	onderspannenste
	n. sing.	onderspannen	onderspannener	onderspannenste
	plural	onderspannen	onderspannener	onderspannenste
definite		onderspannen	onderspannener	onderspannenste
partitive		onderspannens	onderspanneners	—