opscheppen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch opsceppen. Equivalent to op +‎ scheppen (“to shovel”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌsxɛ.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧schep‧pen

Verb

opscheppen

1. (transitive, intransitive) to serve up (food) from cooking utensils into crockery used for eating, to scoop (food) onto one's or someone else's plate or other vessel
2. (intransitive) to brag, to boast [with over ‘about’]

Inflection

Conjugation of opscheppen (weak, separable)
infinitive	opscheppen
past singular	schepte op
past participle	opgeschept
infinitive	opscheppen
gerund	opscheppen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schep op	schepte op	opschep	opschepte
2nd person sing. (jij)	schept op, schep op2	schepte op	opschept	opschepte
2nd person sing. (u)	schept op	schepte op	opschept	opschepte
2nd person sing. (gij)	schept op	schepte op	opschept	opschepte
3rd person singular	schept op	schepte op	opschept	opschepte
plural	scheppen op	schepten op	opscheppen	opschepten
subjunctive sing.1	scheppe op	schepte op	opscheppe	opschepte
subjunctive plur.1	scheppen op	schepten op	opscheppen	opschepten
imperative sing.	schep op
imperative plur.1	schept op
participles	opscheppend	opgeschept
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• opscheplepel

Descendants

• Afrikaans: opskep