Wiktionary

orden

See also: Orden, Örden, and órden

AzerbaijaniEdit

PronunciationEdit

  • Audio(file)

NounEdit

orden (definite accusative ordeni, plural ordenlər)

  1. order (decoration)

DeclensionEdit

    Declension of orden
singular plural
nominative orden
 ordenlər
definite accusative ordeni
 ordenləri
dative ordenə
 ordenlərə
locative ordendə
 ordenlərdə
ablative ordendən
 ordenlərdən
definite genitive ordenin
 ordenlərin
    Possessive forms of orden
nominative
singular plural
mənim (“my”) ordenim ordenlərim
sənin (“your”) ordenin ordenlərin
onun (“his/her/its”) ordeni ordenləri
bizim (“our”) ordenimiz ordenlərimiz
sizin (“your”) ordeniniz ordenləriniz
onların (“their”) ordeni or ordenləri ordenləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) ordenimi ordenlərimi
sənin (“your”) ordenini ordenlərini
onun (“his/her/its”) ordenini ordenlərini
bizim (“our”) ordenimizi ordenlərimizi
sizin (“your”) ordeninizi ordenlərinizi
onların (“their”) ordenini or ordenlərini ordenlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) ordenimə ordenlərimə
sənin (“your”) ordeninə ordenlərinə
onun (“his/her/its”) ordeninə ordenlərinə
bizim (“our”) ordenimizə ordenlərimizə
sizin (“your”) ordeninizə ordenlərinizə
onların (“their”) ordeninə or ordenlərinə ordenlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) ordenimdə ordenlərimdə
sənin (“your”) ordenində ordenlərində
onun (“his/her/its”) ordenində ordenlərində
bizim (“our”) ordenimizdə ordenlərimizdə
sizin (“your”) ordeninizdə ordenlərinizdə
onların (“their”) ordenində or ordenlərində ordenlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) ordenimdən ordenlərimdən
sənin (“your”) ordenindən ordenlərindən
onun (“his/her/its”) ordenindən ordenlərindən
bizim (“our”) ordenimizdən ordenlərimizdən
sizin (“your”) ordeninizdən ordenlərinizdən
onların (“their”) ordenindən or ordenlərindən ordenlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) ordenimin ordenlərimin
sənin (“your”) ordeninin ordenlərinin
onun (“his/her/its”) ordeninin ordenlərinin
bizim (“our”) ordenimizin ordenlərimizin
sizin (“your”) ordeninizin ordenlərinizin
onların (“their”) ordeninin or ordenlərinin ordenlərinin

DanishEdit

EtymologyEdit

From Middle Low German orden, from Latin ōrdō (“order, rank”). Doublet of ordre.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ɔrˀdən/, [ˈɒˀd̥n̩]

NounEdit

orden c (singular definite ordenen or (unofficial) ordnen, plural indefinite ordener or ordner)

  1. order, neatness (proper arrangement of things)
    Antonyms: rod, uorden
  2. order (arrangement, disposition, sequence of things)
  3. order (level in a hierarchy)
  4. (taxonomy) order (taxonomical classification)
  5. order (religious group or a society of knights)
  6. decoration, order (awarded decoration)

DeclensionEdit

Declension of orden
common
gender 		Singular Plural
indefinite definite indefinite definite
nominative orden ordenen
(unofficial) ordnen 		ordener
ordner 		ordenerne
ordnerne
genitive ordens ordenens
(unofficial) ordnens 		ordeners
ordners 		ordenernes
ordnernes

Derived termsEdit

ReferencesEdit

DutchEdit

PronunciationEdit

VerbEdit

orden

  1. first-person singular present indicative of ordenen
  2. imperative of ordenen

NounEdit

orden

  1. Plural form of orde

AnagramsEdit

GalicianEdit

VerbEdit

orden

  1. third-person plural present indicative of urdir

LadinEdit

EtymologyEdit

From Latin ordo, ordinem.

NounEdit

orden m (plural ordens)

  1. order

Norwegian BokmålEdit

EtymologyEdit

From Latin ordo, via Middle Low German orden.

NounEdit

orden m (definite singular ordenen, indefinite plural ordener, definite plural ordenene)

  1. order
    i alfabetisk orden - in alphabetical order
  2. a religious order
  3. an honorary order

AntonymsEdit

Derived termsEdit

ReferencesEdit

Norwegian NynorskEdit

EtymologyEdit

From Latin ordo, via Middle Low German orden.

NounEdit

orden m (definite singular ordenen, indefinite plural ordenar, definite plural ordenane)

  1. order
    i alfabetisk orden - in alphabetical order
  2. a religious order
  3. an honorary order

AntonymsEdit

Derived termsEdit

ReferencesEdit

SpanishEdit

 
Spanish Wikipedia has an article on:
Wikipedia es

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

Semi-learned term derived from Latin ōrdinem. Cognate with English order.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈoɾden/ [ˈoɾ.ð̞ẽn]
  • Rhymes: -oɾden
  • Syllabification: or‧den

NounEdit

orden f (plural órdenes)

  1. order (command)
    Es una orden, no una pregunta
    This is an order, not a question
    A sus órdenes ― How may I help you? (literally, “At your command”)
  2. order (request, purchase, or food)
  3. order (law)
  4. order (decoration)
    La Orden del Toisón de Oro (the highest decoration of Spain) ― The Order of the Golden Fleece
  5. (military) order
  6. (religion) order
    entró a una nueva orden religiosa
    (someone) joined a new religious order

NounEdit

orden m (plural órdenes)

  1. order (arrangement, sequence, organization)
    Están en orden alfabético
    They are in alphabetical order
  2. orderliness
  3. good behavior
  4. (taxonomy) order
  5. (mathematics) order (highest exponent)

Usage notesEdit

  • Plural form is common for feminine forms, but very rare for masculine forms, except for biology or mathematics usage.

Derived termsEdit

Related termsEdit

Further readingEdit

AnagramsEdit

SwedishEdit

Etymology 1Edit

From Latin ōrdine, singular ablative of ōrdō, ordinis, probably via Middle Low German orden.

PronunciationEdit

NounEdit

orden c

  1. an order (a society, religious, of knights, or masonic), a medal, a decoration
DeclensionEdit
Declension of orden 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative orden orden ordnar ordnarna
Genitive ordens ordens ordnars ordnarnas
Related termsEdit
See alsoEdit

Etymology 2Edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

PronunciationEdit

NounEdit

orden

  1. definite plural of ord
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=orden&oldid=73156125"