plunąć

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pľьnǫti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /plʲunɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /plʲunɑ̃t͡ɕ/

Verb

plunąć pf (imperfective pluć)

1. to spit (to evacuate saliva, sometimes as a sign of contempt) [with na (+ accusative) or w (+ accusative) ‘at whom’]
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 183:

     Kyedykolvyek ych dzyeszyącz pospolv szyedzyalo, ... v posrodek albo myedzy szyą any na pravą stroną plvn[y]ącz (spuere) nye smyely

     [Kiedykolwiek ich dziesięć pospołu siedziało, ... w pośrodek albo miedzy się ani na prawą stronę plunąć (spuere) nie śmieli]

   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[2], 25, 9:

     Zona... zvge boti z gego nog y plvnye w oblicze gego (spuetque in faciem illius)

     [Żona... zuje boty z jego nog i plunie w oblicze jego (spuetque in faciem illius)]

Related terms

noun

• plwocina

 

Descendants

• Polish: plunąć

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “plunąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish plunąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈplu.nɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
• Syllabification: plu‧nąć

Verb

plunąć pf (imperfective pluć)

1. (intransitive) to spit (to evacuate saliva or another substance from the mouth, etc.)

   Synonym: splunąć

2. (intransitive) to affront, to insult

   Synonyms: see Thesaurus:obrażać

3. (intransitive) to shoot (to fire a hail of bullets)

   Synonym: strzelić

Conjugation

Conjugation of plunąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		plunąć
future tense	1st	plunę			pluniemy
	2nd	pluniesz			pluniecie
	3rd	plunie			pluną
	impersonal	plunie się
past tense	1st	plunąłem, -(e)m plunął	plunęłam, -(e)m plunęła	plunęłom, -(e)m plunęło	plunęliśmy, -(e)śmy plunęli	plunęłyśmy, -(e)śmy plunęły
	2nd	plunąłeś, -(e)ś plunął	plunęłaś, -(e)ś plunęła	plunęłoś, -(e)ś plunęło	plunęliście, -(e)ście plunęli	plunęłyście, -(e)ście plunęły
	3rd	plunął	plunęła	plunęło	plunęli	plunęły
conditional	1st	plunąłbym, bym plunął	plunęłabym, bym plunęła	plunęłobym, bym plunęło	plunęlibyśmy, byśmy plunęli	plunęłybyśmy, byśmy plunęły
	2nd	plunąłbyś, byś plunął	plunęłabyś, byś plunęła	plunęłobyś, byś plunęło	plunęlibyście, byście plunęli	plunęłybyście, byście plunęły
	3rd	plunąłby, by plunął	plunęłaby, by plunęła	plunęłoby, by plunęło	plunęliby, by plunęli	plunęłyby, by plunęły
imperative	1st	niech plunę			pluńmy
	2nd	pluń			pluńcie
	3rd	niech plunie			niech pluną
anterior adverbial participle		plunąwszy
verbal noun		plunięcie

Related terms

noun

• plwocina

 

Further reading

• plunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• plunąć in Polish dictionaries at PWN