See also: ventiló and ventilò

Catalan

edit

Pronunciation

edit

Verb

edit

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilar

French

edit

Etymology

edit

Clipping of ventilateur.

Noun

edit

ventilo m (plural ventilos)

  1. (colloquial) fan (machine used for circulating air)
edit

Further reading

edit

Anagrams

edit

Italian

edit

Verb

edit

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilare

Anagrams

edit

Latin

edit

Etymology

edit

From ventulus (slight wind).

Pronunciation

edit

Verb

edit

ventilō (present infinitive ventilāre, perfect active ventilāvī, supine ventilātum); first conjugation

  1. to toss, swing, brandish in the air
  2. to expose to a draught
  3. to winnow, fan
  4. (figuratively) to incite

Conjugation

edit
   Conjugation of ventilō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ventilō ventilās ventilat ventilāmus ventilātis ventilant
imperfect ventilābam ventilābās ventilābat ventilābāmus ventilābātis ventilābant
future ventilābō ventilābis ventilābit ventilābimus ventilābitis ventilābunt
perfect ventilāvī ventilāvistī ventilāvit ventilāvimus ventilāvistis ventilāvērunt,
ventilāvēre
pluperfect ventilāveram ventilāverās ventilāverat ventilāverāmus ventilāverātis ventilāverant
future perfect ventilāverō ventilāveris ventilāverit ventilāverimus ventilāveritis ventilāverint
passive present ventilor ventilāris,
ventilāre
ventilātur ventilāmur ventilāminī ventilantur
imperfect ventilābar ventilābāris,
ventilābāre
ventilābātur ventilābāmur ventilābāminī ventilābantur
future ventilābor ventilāberis,
ventilābere
ventilābitur ventilābimur ventilābiminī ventilābuntur
perfect ventilātus + present active indicative of sum
pluperfect ventilātus + imperfect active indicative of sum
future perfect ventilātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ventilem ventilēs ventilet ventilēmus ventilētis ventilent
imperfect ventilārem ventilārēs ventilāret ventilārēmus ventilārētis ventilārent
perfect ventilāverim ventilāverīs ventilāverit ventilāverīmus ventilāverītis ventilāverint
pluperfect ventilāvissem ventilāvissēs ventilāvisset ventilāvissēmus ventilāvissētis ventilāvissent
passive present ventiler ventilēris,
ventilēre
ventilētur ventilēmur ventilēminī ventilentur
imperfect ventilārer ventilārēris,
ventilārēre
ventilārētur ventilārēmur ventilārēminī ventilārentur
perfect ventilātus + present active subjunctive of sum
pluperfect ventilātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ventilā ventilāte
future ventilātō ventilātō ventilātōte ventilantō
passive present ventilāre ventilāminī
future ventilātor ventilātor ventilantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ventilāre ventilāvisse ventilātūrum esse ventilārī ventilātum esse ventilātum īrī
participles ventilāns ventilātūrus ventilātus ventilandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ventilandī ventilandō ventilandum ventilandō ventilātum ventilātū

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit
  • Spanish: beldar

Via VL. *ventulāre:

Borrowings:

References

edit
  • ventilo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ventilo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • ventilo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

edit

Verb

edit

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilar

Spanish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /benˈtilo/ [bẽn̪ˈt̪i.lo]
  • Rhymes: -ilo
  • Syllabification: ven‧ti‧lo

Verb

edit

ventilo

  1. first-person singular present indicative of ventilar