สมภาร
Thai edit
Etymology edit
From Pali sambhāra (literally “to bring together”) or Sanskrit सम्भार (sambhāra, literally “to bring together; to collect”); perhaps via Old Khmer saṃbhāra, °saṃmbhāra (“conditions prerequisite to enlightenment, especially the accumulation of merit; collection, accumulation; provision, materials, necessaries, requisites, equipment; property, wealth; etc”). Cognate with Thai สัมภาระ (sǎm-paa-rá); Modern Khmer សម្ភារ (sɑmphiə).
Pronunciation edit
| Orthographic | สมภาร s m bʰ ā r | ||
| Phonemic | สม-พาน s m – b ā n | [bound form] สม-พา-ระ- s m – b ā – r a – | |
| Romanization | Paiboon | sǒm-paan | sǒm-paa-rá- |
| Royal Institute | som-phan | som-pha-ra- | |
| (standard) IPA(key) | /som˩˩˦.pʰaːn˧/(R) | /som˩˩˦.pʰaː˧.ra˦˥./ | |
Noun edit
สมภาร • (sǒm-paan)
- (Buddhism) accumulated merits or virtues, prerequisite for becoming a buddha.
- (of a monarch) (พระราช~) merit, virtue; authority, influence, domain of power, dominion, domination, jurisdiction.
- (พระราช~) a term of address to a monarch, now often employed by a priest.
- (now colloquial) abbot: ordained chief of a monastery.
Derived terms edit
- เจ้าไม่มีศาล สมภารไม่มีวัด (jâao-mâi-mii-sǎan-sǒm-paan-mâi-mii-wát)
- บพิตรพระราชสมภาร
- บุญญาธิสมภาร
- โพธิสมภาร
- ลูกสมภารหลานเจ้าวัด
- สมภารกินไก่วัด (sǒm-paan-gin-gài-wát)
Pronoun edit
สมภาร • (sǒm-paan)