afgeven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch avegeven, from Proto-Germanic *abagebaną; equivalent to af +‎ geven. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌxeːvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧ge‧ven

Verb

afgeven

1. (transitive) to hand off, hand over, deliver
2. (transitive, intransitive) to give off when touched
3. (intransitive) to rant, to voice criticism [with op ‘about’]
4. (intransitive, Belgium) to give up, to forfeit

   Synonym: opgeven

5. (transitive) to secrete, to emit

Inflection

Conjugation of afgeven (strong class 5, separable)
infinitive	afgeven
past singular	gaf af
past participle	afgegeven
infinitive	afgeven
gerund	afgeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	geef af	gaf af	afgeef	afgaf
2nd person sing. (jij)	geeft af, geef af2	gaf af	afgeeft	afgaf
2nd person sing. (u)	geeft af	gaf af	afgeeft	afgaf
2nd person sing. (gij)	geeft af	gaaft af	afgeeft	afgaaft
3rd person singular	geeft af	gaf af	afgeeft	afgaf
plural	geven af	gaven af	afgeven	afgaven
subjunctive sing.1	geve af	gave af	afgeve	afgave
subjunctive plur.1	geven af	gaven af	afgeven	afgaven
imperative sing.	geef af
imperative plur.1	geeft af
participles	afgevend	afgegeven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afgeefster
• afgever
• afgeving

Related terms

• afgave

Descendants

• Afrikaans: afgee

Anagrams

• geven af