English

edit

Etymology

edit

From Latin indicium.

Pronunciation

edit
  • (UK) IPA(key): /ɪnˈdɪʃɪəm/, /ɪnˈdɪsɪəm/

Noun

edit

indicium (plural indicia or indiciums)

  1. An indication; a sign.
    • 1969, Vladimir Nabokov, Ada or Ardor, Penguin, published 2011, page 431:
      that dim continuum cannot be as sensually groped for, tasted, harkened to, as Veen's Hollow between rhythmic beats; but it shares with it one remarkable indicium: the immobility of perceptual Time.

Latin

edit

Etymology

edit

From index (indicator), from indicō (point out, indicate, show), from in (in, at, on; into) + dicō (indicate; dedicate; set apart).

Pronunciation

edit

Noun

edit

indicium n (genitive indiciī or indicī); second declension

  1. information, evidence, discovery, notice
    Synonyms: nūntius, fāma, notitia
  2. reward for information
  3. indication, sign, proof, token
    Synonyms: signum, index

Declension

edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative indicium indicia
Genitive indiciī
indicī1
indiciōrum
Dative indiciō indiciīs
Accusative indicium indicia
Ablative indiciō indiciīs
Vocative indicium indicia

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

edit

Descendants

edit
  • Old French: enge
  • Catalan: indici
  • German: Indiz
  • Italian: indizio
  • Portuguese: indício
  • Romanian: indiciu
  • Spanish: indicio
  • Swedish: indicium

See also

edit

References

edit
  • indicium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • indicium”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • indicium in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • indicium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • this shows, proves..: documento, indicio est (without demonstr. pron. but cui rei documento, indicio est)

Swedish

edit

Etymology

edit

From Latin indicium.

Noun

edit

indicium n

  1. (law) item of circumstantial evidence
    • 2023 November 29, David Rydell, Carl Enderstein, “Fem unga döms för inblandning i mordet i Hjälstaviken – SVT sänder live [Five young individuals are sentenced for involvement in the murder in Hjälstaviken – SVT broadcasts live.]”, in SVT Nyheter:
      Det finns inte någon direkt bevisning i form av erkännanden eller vittnen till själva mordet, men däremot ett stort antal indicier som med varierande styrka talar för samtliga tilltalades skuld, säger Lars Holmgård, ordförande i målet i ett pressmeddelande.
      There is no direct evidence in the form of confessions or witnesses to the actual murder, but instead a large number of indications varying in strength that speak to the guilt of all the accused, says Lars Holmgård, the chairman in the case, in a press release.

Declension

edit
Declension of indicium 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative indicium indiciet indicier indicierna
Genitive indiciums indiciets indiciers indiciernas

References

edit