Etymology 1Edit
From in- (“in, at, on, into”) + dicō (“indicate, dedicate, set apart”).
PronunciationEdit
indicō (present infinitive indicāre, perfect active indicāvī, supine indicātum); first conjugation
- I indicate, point out; show, manifest, discover
405 CE,
Jerome,
Vulgate Proverbs 12:16:
- Fatuus statim indicat īram suam: quī autem dissimulat iniūriam callidus est.
- A fool immediately sheweth [shows] his anger: but he that dissembleth injuries is wise. (Douay-Rheims trans., Challoner rev.: 1752 CE)
- Synonyms: praebeō, ostendō, ostentō, expōnō, prōdō, prōpōnō, prōferō, prōtrahō, acclārō, profiteor, vulgō, gerō, praestō, coarguō, fateor
- I declare
- Synonyms: adnūntiō, dēnūntiō, nūntiō, prōdō, renūntiō, profiteor, ēdīcō, praedicō, nū̆ncupō, cōntiōnor, referō
- I reveal, betray, uncover
- Synonyms: trādō, prodō, prōtrahō
- I accuse
- Synonyms: criminor, arcesso, obloquor
- I mention, give a hint of
- Synonyms: innuō, iniciō
- I value, put a price on
- (law) I carry on a judicial process to conviction
- (military) I levy, draft
- Synonyms: cōnscrībō, dēligō
ConjugationEdit
Conjugation of indicō (first conjugation)
|
---|
indicative
|
singular
|
plural
|
---|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
---|
active
|
present
|
indicō
|
indicās
|
indicat
|
indicāmus
|
indicātis
|
indicant
|
---|
imperfect
|
indicābam
|
indicābās
|
indicābat
|
indicābāmus
|
indicābātis
|
indicābant
|
---|
future
|
indicābō
|
indicābis
|
indicābit
|
indicābimus
|
indicābitis
|
indicābunt
|
---|
perfect
|
indicāvī
|
indicāvistī, indicāstī2 |
indicāvit, indicāt2 |
indicāvimus, indicāmus2 |
indicāvistis, indicāstis2 |
indicāvērunt, indicāvēre, indicārunt2 |
---|
pluperfect
|
indicāveram, indicāram2 |
indicāverās, indicārās2 |
indicāverat, indicārat2 |
indicāverāmus, indicārāmus2 |
indicāverātis, indicārātis2 |
indicāverant, indicārant2 |
---|
future perfect
|
indicāverō, indicārō2 |
indicāveris, indicāris2 |
indicāverit, indicārit2 |
indicāverimus, indicārimus2 |
indicāveritis, indicāritis2 |
indicāverint, indicārint2 |
---|
sigmatic future1 |
indicāssō
|
indicāssis
|
indicāssit
|
indicāssimus
|
indicāssitis
|
indicāssint
|
---|
passive
|
present
|
indicor
|
indicāris, indicāre
|
indicātur
|
indicāmur
|
indicāminī
|
indicantur
|
---|
imperfect
|
indicābar
|
indicābāris, indicābāre
|
indicābātur
|
indicābāmur
|
indicābāminī
|
indicābantur
|
---|
future
|
indicābor
|
indicāberis, indicābere
|
indicābitur
|
indicābimur
|
indicābiminī
|
indicābuntur
|
---|
perfect
|
indicātus + present active indicative of sum
|
---|
pluperfect
|
indicātus + imperfect active indicative of sum
|
---|
future perfect
|
indicātus + future active indicative of sum
|
---|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
---|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
---|
active
|
present
|
indicem
|
indicēs
|
indicet
|
indicēmus
|
indicētis
|
indicent
|
---|
imperfect
|
indicārem
|
indicārēs
|
indicāret
|
indicārēmus
|
indicārētis
|
indicārent
|
---|
perfect
|
indicāverim, indicārim2 |
indicāverīs, indicārīs2 |
indicāverit, indicārit2 |
indicāverīmus, indicārīmus2 |
indicāverītis, indicārītis2 |
indicāverint, indicārint2 |
---|
pluperfect
|
indicāvissem, indicāssem2 |
indicāvissēs, indicāssēs2 |
indicāvisset, indicāsset2 |
indicāvissēmus, indicāssēmus2 |
indicāvissētis, indicāssētis2 |
indicāvissent, indicāssent2 |
---|
sigmatic aorist1 |
indicāssim
|
indicāssīs
|
indicāssīt
|
indicāssīmus
|
indicāssītis
|
indicāssint
|
---|
passive
|
present
|
indicer
|
indicēris, indicēre
|
indicētur
|
indicēmur
|
indicēminī
|
indicentur
|
---|
imperfect
|
indicārer
|
indicārēris, indicārēre
|
indicārētur
|
indicārēmur
|
indicārēminī
|
indicārentur
|
---|
perfect
|
indicātus + present active subjunctive of sum
|
---|
pluperfect
|
indicātus + imperfect active subjunctive of sum
|
---|
imperative
|
singular
|
plural
|
---|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
---|
active
|
present
|
—
|
indicā
|
—
|
—
|
indicāte
|
—
|
---|
future
|
—
|
indicātō
|
indicātō
|
—
|
indicātōte
|
indicantō
|
---|
passive
|
present
|
—
|
indicāre
|
—
|
—
|
indicāminī
|
—
|
---|
future
|
—
|
indicātor
|
indicātor
|
—
|
—
|
indicantor
|
---|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
---|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
---|
infinitives
|
indicāre
|
indicāvisse, indicāsse2 |
indicātūrum esse
|
indicārī
|
indicātum esse
|
indicātum īrī
|
---|
participles
|
indicāns
|
—
|
indicātūrus
|
—
|
indicātus
|
indicandus
|
---|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
---|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
---|
indicandī
|
indicandō
|
indicandum
|
indicandō
|
indicātum
|
indicātū
|
1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").
2At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Derived termsEdit
Related termsEdit
DescendantsEdit
Etymology 2Edit
From in- (“in, at, on; into”) + dīcō (“affirm, declare”).
PronunciationEdit
indīcō (present infinitive indīcere, perfect active indīxī, supine indictum); third conjugation, irregular short imperative
- I declare (publicly), proclaim, publish, announce
- Synonyms: nū̆ncupō, prōdō, renūntiō, nūntiō, dēnūntiō, adnūntiō, ēdīcō, praedicō, profiteor, cōntiōnor, referō
- I appoint, fix, name (a destination)
- (often with dative) I impose, order, prescribe, command, enjoin, afflict
- Synonyms: praecipiō, imperō, praescrībō, ēdīcō, mandō, iniungō, dictō, iubeō, pōnō
ConjugationEdit
Conjugation of indīcō (third conjugation, irregular short imperative)
|
---|
indicative
|
singular
|
plural
|
---|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
---|
active
|
present
|
indīcō
|
indīcis
|
indīcit
|
indīcimus
|
indīcitis
|
indīcunt
|
---|
imperfect
|
indīcēbam
|
indīcēbās
|
indīcēbat
|
indīcēbāmus
|
indīcēbātis
|
indīcēbant
|
---|
future
|
indīcam
|
indīcēs
|
indīcet
|
indīcēmus
|
indīcētis
|
indīcent
|
---|
perfect
|
indīxī
|
indīxistī, indīxtī
|
indīxit
|
indīximus
|
indīxistis
|
indīxērunt, indīxēre
|
---|
pluperfect
|
indīxeram
|
indīxerās
|
indīxerat
|
indīxerāmus
|
indīxerātis
|
indīxerant
|
---|
future perfect
|
indīxerō
|
indīxeris
|
indīxerit
|
indīxerimus
|
indīxeritis
|
indīxerint
|
---|
passive
|
present
|
indīcor
|
indīceris, indīcere
|
indīcitur
|
indīcimur
|
indīciminī
|
indīcuntur
|
---|
imperfect
|
indīcēbar
|
indīcēbāris, indīcēbāre
|
indīcēbātur
|
indīcēbāmur
|
indīcēbāminī
|
indīcēbantur
|
---|
future
|
indīcar
|
indīcēris, indīcēre
|
indīcētur
|
indīcēmur
|
indīcēminī
|
indīcentur
|
---|
perfect
|
indictus + present active indicative of sum
|
---|
pluperfect
|
indictus + imperfect active indicative of sum
|
---|
future perfect
|
indictus + future active indicative of sum
|
---|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
---|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
---|
active
|
present
|
indīcam
|
indīcās
|
indīcat
|
indīcāmus
|
indīcātis
|
indīcant
|
---|
imperfect
|
indīcerem
|
indīcerēs
|
indīceret
|
indīcerēmus
|
indīcerētis
|
indīcerent
|
---|
perfect
|
indīxerim
|
indīxerīs
|
indīxerit
|
indīxerīmus
|
indīxerītis
|
indīxerint
|
---|
pluperfect
|
indīxissem
|
indīxissēs
|
indīxisset
|
indīxissēmus
|
indīxissētis
|
indīxissent
|
---|
passive
|
present
|
indīcar
|
indīcāris, indīcāre
|
indīcātur
|
indīcāmur
|
indīcāminī
|
indīcantur
|
---|
imperfect
|
indīcerer
|
indīcerēris, indīcerēre
|
indīcerētur
|
indīcerēmur
|
indīcerēminī
|
indīcerentur
|
---|
perfect
|
indictus + present active subjunctive of sum
|
---|
pluperfect
|
indictus + imperfect active subjunctive of sum
|
---|
imperative
|
singular
|
plural
|
---|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
---|
active
|
present
|
—
|
indīc, indīce1 |
—
|
—
|
indīcite
|
—
|
---|
future
|
—
|
indīcitō
|
indīcitō
|
—
|
indīcitōte
|
indīcuntō
|
---|
passive
|
present
|
—
|
indīcere
|
—
|
—
|
indīciminī
|
—
|
---|
future
|
—
|
indīcitor
|
indīcitor
|
—
|
—
|
indīcuntor
|
---|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
---|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
---|
infinitives
|
indīcere
|
indīxisse
|
indictūrum esse
|
indīcī
|
indictum esse
|
indictum īrī
|
---|
participles
|
indīcēns
|
—
|
indictūrus
|
—
|
indictus
|
indīcendus, indīcundus
|
---|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
---|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
---|
indīcendī
|
indīcendō
|
indīcendum
|
indīcendō
|
indictum
|
indictū
|
1Archaic.
Derived termsEdit
Related termsEdit
DescendantsEdit
ReferencesEdit
- “indico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indico”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- indico in Dizionario Latino, Olivetti
- indico in Dizionario Latino, Olivetti
- indico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to proclaim a public thanksgiving at all the street-shrines of the gods: supplicationem indicere ad omnia pulvinaria (Liv. 27. 4)
- to fix the day for, to hold, to dismiss a meeting: concilium indicere, habere, dimittere
- to proclaim that the courts are closed, a cessation of legal business: iustitium indicere, edicere (Phil. 5. 12)