kronen
English edit
Noun edit
kronen
Danish edit
Noun edit
kronen c
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch cronen. Equivalent to kroon + -en.
Verb edit
kronen
- (transitive) to coronate
- (transitive, by extension) to crown, adorn with a coronet, wreath etc.
- (transitive, figuratively) to acclaim, hail, acknowledge ... a winner, champion etc.
Inflection edit
Conjugation of kronen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kronen | |||
past singular | kroonde | |||
past participle | gekroond | |||
infinitive | kronen | |||
gerund | kronen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | kroon | kroonde | ||
2nd person sing. (jij) | kroont | kroonde | ||
2nd person sing. (u) | kroont | kroonde | ||
2nd person sing. (gij) | kroont | kroonde | ||
3rd person singular | kroont | kroonde | ||
plural | kronen | kroonden | ||
subjunctive sing.1 | krone | kroonde | ||
subjunctive plur.1 | kronen | kroonden | ||
imperative sing. | kroon | |||
imperative plur.1 | kroont | |||
participles | kronend | gekroond | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: kroon
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
kronen
Norwegian Bokmål edit
Alternative forms edit
Noun edit
kronen m or f