See also: KUL, kuł, kúl, kūl, kül, kůl, and kül-

AlbanianEdit

EtymologyEdit

From Proto-Albanian * ̊kull-, from Proto-Indo-European *kwel- (to revolve, twist). Occurs almost exclusively in prefixed form with për-. Probably related to ul.

VerbEdit

kul (first-person singular past tense (për)kula, participle (për)kulur)

  1. to bend, crouch, bow

Derived termsEdit

ArinEdit

EtymologyEdit

Inherited from Proto-Yeniseian *xuɬ.

NounEdit

kul

  1. water

ReferencesEdit

DanishEdit

Etymology 1Edit

From Old Norse kol, from Proto-Germanic *kulą, cognate with Swedish kol, German Kohle, Dutch kool, English coal.

PronunciationEdit

NounEdit

kul n (singular definite kullet, plural indefinite kul)

  1. coal
DeclensionEdit
Derived termsEdit

ReferencesEdit

Etymology 2Edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /kuːˀl/, [ˈkʰuˀl]

VerbEdit

kul

  1. imperative of kule

DutchEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): /kʏl/
  • (file)
  • Rhymes: -ʏl

Etymology 1Edit

From Middle Dutch cul, kul (testicle), from Old French coille, from Latin cōleus (testicle).

NounEdit

kul f (plural kullen, diminutive kulletje n)

  1. (obsolete) testicle
  2. (dialectal) marble (small ball used in various games)
  3. (obsolete) loser, wuss, wimp
Derived termsEdit

Etymology 2Edit

Clipping of flauwekul, a compound of the adjective flauw (insipid, tasteless) and the noun kul (testicle).

NounEdit

kul m (uncountable)

  1. nonsense, rubbish
Derived termsEdit

IcelandicEdit

PronunciationEdit

NounEdit

kul n (genitive singular kuls, no plural)

  1. (light) breeze
    Synonym: gola

DeclensionEdit

Norwegian BokmålEdit

Etymology 1Edit

Related to the noun kule

PronunciationEdit

NounEdit

kul m (definite singular kulen, indefinite plural kuler, definite plural kulene)

  1. bump, swelling (in the head or on a level surface)

Etymology 2Edit

From Swedish kul, with meaning influenced by English cool.

Alternative formsEdit

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

kul (masculine and feminine kul, neuter kult, definite singular and plural kule, comparative kulere, indefinite superlative kulest, definite superlative kuleste)

  1. cool (awesome)

Etymology 3Edit

PronunciationEdit

VerbEdit

kul

  1. imperative of kule

ReferencesEdit

Norwegian NynorskEdit

Etymology 1Edit

Related to the noun kule

NounEdit

kul m (definite singular kulen, indefinite plural kular, definite plural kulane)

  1. bump, swelling (in the head or on a level surface)

Etymology 2Edit

From Swedish kul, with meaning influenced by English cool.

AdjectiveEdit

kul (neuter kult, definite singular and plural kule, comparative kulare, indefinite superlative kulast, definite superlative kulaste)

  1. cool (awesome)

Etymology 3Edit

VerbEdit

kul

  1. imperative of kule

ReferencesEdit

PolishEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): /kul/
  • Rhymes: -ul
  • Syllabification: kul

NounEdit

kul f

  1. genitive plural of kula
    Synonym: kuli

VerbEdit

kul

  1. second-person singular imperative of kulić

Serbo-CroatianEdit

EtymologyEdit

From English cool.

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

kȗl (Cyrillic spelling ку̑л)

  1. cool: popular, great, in fashion
    Taj frajer je zbilja kul! — That dude is really cool!

AdverbEdit

kȗl (Cyrillic spelling ку̑л)

  1. cool, in a cool manner

SumerianEdit

RomanizationEdit

kul

  1. Romanization of 𒆰 (kul)

SwedishEdit

EtymologyEdit

Of unclear origin. Perhaps a clipping from an earlier kulan, from kula. First seen in 1911.

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

kul (comparative mer kul, superlative mest kul)

  1. fun, nice, enjoyable, amusing

DeclensionEdit

No inflected forms. Sometimes kulig is used when inflected forms are needed.

Related termsEdit

See alsoEdit

ReferencesEdit

Tocharian BEdit

EtymologyEdit

Unknown.

NounEdit

kul ?

  1. bell

Further readingEdit

  • Adams, Douglas Q. (2013), “kul”, in A Dictionary of Tocharian B: Revised and Greatly Enlarged (Leiden Studies in Indo-European; 10), Amsterdam, New York: Rodopi, →ISBN, page 196

TurkishEdit

EtymologyEdit

From Ottoman Turkish قول(kul, male slave, servant), from Old Anatolian Turkish قل(qul), from Proto-Turkic *kul (slave, servant).[1] Cognate to Old Turkic 𐰴𐰆𐰞(qul, slave), Karakhanid قُلْ(qul, slave), Kazakh құл (qūl), Khakas хул (xul).

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈkʊl/
  • Hyphenation: kul

NounEdit

kul (definite accusative kulu, plural kullar)

  1. slave
  2. servant

DeclensionEdit

Inflection
Nominative kul
Definite accusative kulu
Singular Plural
Nominative kul kullar
Definite accusative kulu kulları
Dative kula kullara
Locative kulda kullarda
Ablative kuldan kullardan
Genitive kulun kulların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular kulum kullarım
2nd singular kulun kulların
3rd singular kulu kulları
1st plural kulumuz kullarımız
2nd plural kulunuz kullarınız
3rd plural kulları kulları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular kulumu kullarımı
2nd singular kulunu kullarını
3rd singular kulunu kullarını
1st plural kulumuzu kullarımızı
2nd plural kulunuzu kullarınızı
3rd plural kullarını kullarını
Dative
Singular Plural
1st singular kuluma kullarıma
2nd singular kuluna kullarına
3rd singular kuluna kullarına
1st plural kulumuza kullarımıza
2nd plural kulunuza kullarınıza
3rd plural kullarına kullarına
Locative
Singular Plural
1st singular kulumda kullarımda
2nd singular kulunda kullarında
3rd singular kulunda kullarında
1st plural kulumuzda kullarımızda
2nd plural kulunuzda kullarınızda
3rd plural kullarında kullarında
Ablative
Singular Plural
1st singular kulumdan kullarımdan
2nd singular kulundan kullarından
3rd singular kulundan kullarından
1st plural kulumuzdan kullarımızdan
2nd plural kulunuzdan kullarınızdan
3rd plural kullarından kullarından
Genitive
Singular Plural
1st singular kulumun kullarımın
2nd singular kulunun kullarının
3rd singular kulunun kullarının
1st plural kulumuzun kullarımızın
2nd plural kulunuzun kullarınızın
3rd plural kullarının kullarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular kulum kullarım
2nd singular kulsun kullarsın
3rd singular kul
kuldur
kullar
kullardır
1st plural kuluz kullarız
2nd plural kulsunuz kullarsınız
3rd plural kullar kullardır

Related termsEdit

See alsoEdit

ReferencesEdit

  1. ^ Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*Kul”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Yucatec MayaEdit

VerbEdit

kul (positional)

  1. to sit