Galician edit

Etymology edit

From Old Galician-Portuguese minguar (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Late Latin minuāre, from Classical Latin minuere.

Pronunciation edit

Verb edit

minguar (first-person singular present minguo, first-person singular preterite mingüei, past participle minguado)
minguar (first-person singular present minguo, first-person singular preterite minguei, past participle minguado, reintegrationist norm)

  1. (intransitive) to wane (lunar phase)
  2. to diminish

Conjugation edit

References edit

  • minguar” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • minguar” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • minguar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • minguar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • minguar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
  • minguar” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Portuguese edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From Old Galician-Portuguese minguar, from Late Latin minuāre, from Classical Latin minuere. Compare Galician minguar, Spanish menguar.

Pronunciation edit

 
 
  • (Portugal) IPA(key): /mĩ.ɡuˈaɾ/, /mĩˈɡwaɾ/
    • (Southern Portugal) IPA(key): /mĩ.ɡuˈa.ɾi/, /mĩˈɡwa.ɾi/

  • Hyphenation: min‧guar

Verb edit

minguar (first-person singular present (Brazilian Portuguese) mínguo or (European Portuguese) minguo, first-person singular preterite minguei, past participle minguado)

  1. to wane (lunar phase)
    Antonym: crescer
  2. to diminish
    Synonym: diminuir

Conjugation edit

Derived terms edit