należeć

Polish edit

Etymology edit

Inherited from Proto-Slavic *naležati, with a semantic shift of to lie on top of → to be a part of, and other semantic shifts stemming from that.^[1]^[2] By surface analysis, na- +‎ leżeć. Compare Kashubian nôleżec, Masurian nalezécz, and Silesian nŏleżeć. Further compare Czech náležet and Ukrainian нале́жати (naléžaty). First attested in the first half of the 16th century.^[3]

Pronunciation edit

IPA^(key): /naˈlɛ.ʐɛt͡ɕ/
(Middle Polish) IPA^(key): /nɒˈlɛ.ʐet͡ɕ/
Audio 1, należeć (file)
Audio 2, należeć (file)
Audio 3, należeć się (file)
Rhymes: -ɛʐɛt͡ɕ
Syllabification: na‧le‧żeć

Verb edit

należeć impf

(intransitive) to belong (to be the property of) [+ do (genitive) = to whom]
(intransitive) to belong (to be a part of a group) [+ do (genitive) = to whom]
Polska należy do Unii Europejskiej. ― Poland belongs to the European Union.
(intransitive) to belong (to be part of) [+ do (genitive) = to whom]
(intransitive) to be up to (to be for the option or decision of) [+ do (genitive) = to whom]
(intransitive, literary) to belong (to be the partner of) [+ do (genitive) = to whom]
(intransitive, impersonal) to belong, to be up to (to be incumbent upon; the obligation of; the duty of) [+ do (genitive) = to whom]
(intransitive, impersonal) to belong (to have traits that categorize one to a group) [+ do (genitive) = to whom]
(intransitive, Middle Polish) to refer to; to be connected with
(intransitive, Middle Polish) to depend on, to consist of
Synonym: polegać
(intransitive, Middle Polish) to serve; to be intended
(intransitive, Middle Polish) to be needed
(intransitive, Middle Polish) The meaning of this term is uncertain.
- 1575, M. Czechowic, Rozmowy chrystyjańskie‎^[2], page **7v:
  Lift 99. a v. oſtátni/ zmaż należy.
(reflexive with się) to be owed, (impersonally) to deserve; to belong [+dative = whom] [+ za (accusative) = for what]
Należy ci się odpoczynek. ― You deserve a rest.
(reflexive with się) to lie for a while, to lie to one's heart's content; until satisfied

Conjugation edit

Conjugation of należeć impf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		należeć
present tense	1^st	należę			należymy
	2^nd	należysz			należycie
	3^rd	należy			należą
	impersonal	należy się
past tense	1^st	należałem, -(e)m należał	należałam, -(e)m należała	należałom, -(e)m należało	należeliśmy, -(e)śmy należeli	należałyśmy, -(e)śmy należały
	2^nd	należałeś, -(e)ś należał	należałaś, -(e)ś należała	należałoś, -(e)ś należało	należeliście, -(e)ście należeli	należałyście, -(e)ście należały
	3^rd	należał	należała	należało	należeli	należały
	impersonal	należano
future tense	1^st	będę należał, będę należeć	będę należała, będę należeć	będę należało, będę należeć	będziemy należeli, będziemy należeć	będziemy należały, będziemy należeć
	2^nd	będziesz należał, będziesz należeć	będziesz należała, będziesz należeć	będziesz należało, będziesz należeć	będziecie należeli, będziecie należeć	będziecie należały, będziecie należeć
	3^rd	będzie należał, będzie należeć	będzie należała, będzie należeć	będzie należało, będzie należeć	będą należeli, będą należeć	będą należały, będą należeć
	impersonal	będzie należeć się
conditional	1^st	należałbym, bym należał	należałabym, bym należała	należałobym, bym należało	należelibyśmy, byśmy należeli	należałybyśmy, byśmy należały
	2^nd	należałbyś, byś należał	należałabyś, byś należała	należałobyś, byś należało	należelibyście, byście należeli	należałybyście, byście należały
	3^rd	należałby, by należał	należałaby, by należała	należałoby, by należało	należeliby, by należeli	należałyby, by należały
	impersonal	należano by
imperative	1^st	niech należę			należmy
	2^nd	należ			należcie
	3^rd	niech należy			niech należą
active adjectival participle		należący	należąca	należące	należący	należące
contemporary adverbial participle		należąc
verbal noun		należenie

Derived terms edit

adjectives

verbs

Related terms edit

adjective/adverb

jak należy

Trivia edit

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), należeć is one of the most used words in Polish, appearing 131 times in scientific texts, 50 times in news, 148 times in essays, 41 times in fiction, and 34 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 404 times, making it the 117th most common word in a corpus of 500,000 words.^[4]

References edit

^ Boryś, Wiesław (2005) “należeć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
^ Bańkowski, Andrzej (2000) “należeć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “należeć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
^ Ida Kurcz (1990) “należeć”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language]‎^[1] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 268