Asturian

edit

Alternative forms

edit

Verb

edit

satisfacer

  1. to satisfy (to meet needs, to fulfill)

Conjugation

edit

This verb needs an inflection-table template.

Galician

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin satisfacere, with conjugation as facer.

Verb

edit

satisfacer (first-person singular present satisfago, first-person singular preterite satisfixen, past participle satisfeito)

  1. to satisfy

Conjugation

edit
edit

Interlingua

edit

Verb

edit

satisfacer

  1. to satisfy

Conjugation

edit
    Conjugation of satisfacer
infinitive satisfacer
participle present perfect
satisfacente satisfacite
active simple perfect
present satisface ha satisfacite
past satisfaceva habeva satisfacite
future satisfacera habera satisfacite
conditional satisfacerea haberea satisfacite
imperative satisface
passive simple perfect
present es satisfacite ha essite satisfacite
past esseva satisfacite habeva essite satisfacite
future essera satisfacite habera essite satisfacite
conditional esserea satisfacite haberea essite satisfacite
imperative sia satisfacite

Spanish

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin satisfaciō.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (Spain) /satisfaˈθeɾ/ [sa.t̪is.faˈθeɾ]
  • IPA(key): (Latin America, Philippines) /satisfaˈseɾ/ [sa.t̪is.faˈseɾ]
  • Audio (Colombia):(file)
  • Rhymes: -eɾ
  • Syllabification: sa‧tis‧fa‧cer

Verb

edit

satisfacer (first-person singular present satisfago, first-person singular preterite satisfice, past participle satisfecho)

  1. (transitive) to satisfy, fulfil / fulfill
    Synonym: cumplir

Conjugation

edit
edit

Further reading

edit