ha
See also: Appendix:Variations of "ha"
| ||||||||
Contents
TranslingualEdit
EnglishEdit
PronunciationEdit
VerbEdit
ha
PronounEdit
ha
- (neologism) A gender-neutral, third-person singular subject pronoun, coordinate with gendered pronouns he and she.
- "Ha laughed"
InterjectionEdit
ha
- A representation of laughter.
- Ha, ha, ha! That’s funny.
- An exclamation of triumph or discovery.
- Ha! Checkmate!
Related termsEdit
TranslationsEdit
a representation of laughter.
an exclamation of triumph or discovery.
AnagramsEdit
AlbanianEdit
EtymologyEdit
From Proto-Albanian *eda, from Proto-Indo-European *h₁ed- (“to eat”), with the preservation of the laryngeal[1]. Alternatively from Proto-Indo-European *h₂euw (compare Ashkun au (“bread”), Sanskrit अवय (āvaya, “to eat”)).
The past participle ngrënë is from Proto-Albanian *engranti, derived from Proto-Indo-European *gʷerh₃-.
PronunciationEdit
VerbEdit
ha (first-person singular past tense hëngra, participle ngrënë)
ConjugationEdit
conjugation of ha
| participle (pjesorja) |
ngrënë | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund — present (përcjellorja — koha e tashme) |
duke ngrënë | ||||||
| gerund — past (përcjellorja — koha e kryer) |
duke pasë ngrënë | ||||||
| infinitive (paskajorja) |
për të ngrënë | ||||||
| singular (numri njëjës) |
plural (numri shumës) | ||||||
| 1st person (veta e parë) |
2nd person (veta e dytë) |
3rd person (veta e tretë) |
1st person (veta e parë) |
2nd person (veta e dytë) |
3rd person (veta e tretë) | ||
| indicative (mënyra dëftore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
ha | ha | ha | hamë | hani | hanë | |
| imperfect (koha e pakryer) |
haja | haje | hante | hanim | hanit | hanin | |
| simple past (koha e kryer e thjeshtë) |
hëngra | hëngre | hëngri | hëngrëm | hëngrët | hëngrën | |
| perfect (koha e kryer) |
kam ngrënë | ke ngrënë | ka ngrënë | kemi ngrënë | keni ngrënë | kanë ngrënë | |
| pluperfect (koha e kryer e tejshkuar) |
pata ngrënë | pate ngrënë | pati ngrënë | patëm ngrënë | patët ngrënë | patën ngrënë | |
| future (koha e ardhme) |
do të ha | do të hash | do të haje | do të hamë | do të hani | do të hanë | |
| future perfect (koha e ardhme e përparme) |
do të kem ngrënë | do të kesh ngrënë | do të ketë ngrënë | do të kemi ngrënë | do të keni ngrënë | do të kenë ngrënë | |
| subjunctive (mënyra lidhore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
të ha | të hash | të haje | të hamë | të hani | të hanë | |
| past (koha e pakryer) |
të haja | të haje | të hante | të hanim | të hanit | të hanin | |
| perfect (koha e kryer) |
të kem ngrënë | të kesh ngrënë | të ketë ngrënë | të kemi ngrënë | të keni ngrënë | të kenë ngrënë | |
| pluperfect (koha e kryer e tejshkuar) |
të kisha ngrënë | të kishe ngrënë | të kishte ngrënë | të kishim ngrënë | të kishit ngrënë | të kishin ngrënë | |
| conditional (mënyra kushtore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
do të haja | do të haje | do të hante | do të hanim | do të hanit | do të hanin | |
| perfect (koha e kryer) |
do të kisha ngrënë | do të kishe ngrënë | do të kishte ngrënë | do të kishim ngrënë | do të kishit ngrënë | do të kishin ngrënë | |
| optative (mënyra dëshirore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
ngrënça | ngrënç | ngrëntë | ngrënçim | ngrënçit | ngrënçin | |
| perfect (koha e kryer) |
paça ngrënë | paç ngrënë | pastë ngrënë | paçim ngrënë | paçit ngrënë | paçin ngrënë | |
| admirative (mënyra habitore) |
unë | ti | ai/ajo | ne | ju | ata/ato | |
| present (koha e tashme) |
ngrënkam | ngrënke | ngrënka | ngrënkemi | ngrënkeni | ngrënkan | |
| imperfect (koha e pakryer) |
ngrënkësha | ngrënkëshe | ngrënkësh | ngrënkëshim | ngrënkëshit | ngrënkëshin | |
| perfect (koha e kryer) |
paskam ngrënë | paske ngrënë | paska ngrënë | paskemi ngrënë | paskeni ngrënë | paskan ngrënë | |
| pluperfect (koha e kryer) |
paskësha ngrënë | paskëshe ngrënë | paskësh ngrënë | paskëshim ngrënë | paskëshit ngrënë | paskëshin ngrënë | |
| imperative (mënyra urdhërore) |
— | ti | — | — | ju | — | |
| ha | hani | ||||||
See alsoEdit
ReferencesEdit
- ^ A Concise Historical Grammar of the Albanian Language, V. Orel, Koninklijke Brill, Leiden 2000
BahnarEdit
EtymologyEdit
From Proto-Bahnaric *haː, from Proto-Mon-Khmer *haʔ; cognate with Khmer ហា (haa) and Vietnamese há.
PronunciationEdit
VerbEdit
ha
BilbaEdit
EtymologyEdit
From Proto-Central-Eastern Malayo-Polynesian *əpat, from Proto-Malayo-Polynesian *əpat, from Proto-Austronesian *Səpat.
NumeralEdit
ha
BretonEdit
BurushaskiEdit
CatalanEdit
CornishEdit
ConjunctionEdit
ha
- and
- Yma hwans dhymm a diwes hag avel.
- I want a drink and an apple.
- while
- hag ev owth oberi
- while he was working
SynonymsEdit
- (before vowels) hag
DanishEdit
PronunciationEdit
InterjectionEdit
ha
- ha! (an exclamation of triumph or discovery)
- (onomatopoeia) ha (a representation of laughter), often repeated
SynonymsEdit
DutchEdit
EsperantoEdit
EweEdit
FaroeseEdit
FinnishEdit
GalicianEdit
GuaraníEdit
Havasupai-Walapai-YavapaiEdit
Alternative formsEdit
NounEdit
ha
- (Walapai) water
ReferencesEdit
- Werner Winter, Walapai (Hualapai) Texts
HungarianEdit
EtymologyEdit
A lexicalized inflected form. Its h- stem is the same as in hogy, its -á ending is a lative case suffix. The original form was probably há, where the ending later shortened to -a.[1]
PronunciationEdit
ConjunctionEdit
ha
- if (introduces conditional clause)
Derived termsEdit
Expressions
InterjectionEdit
ha
- (poetic) (indicates anger or surprise)
- 1857, János Arany, A walesi bárdok (The Bards of Wales)
- Ha, ha! Mi zúg? … mi éji dal
- London utcáin ez?
- Ha, ha! Mi zúg? … mi éji dal
- 1857, János Arany, A walesi bárdok (The Bards of Wales)
ReferencesEdit
- ^ Gábor Zaicz, Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete, Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN
IcelandicEdit
InterlinguaEdit
ItalianEdit
JapaneseEdit
LatinEdit
Etymology 1Edit
PronunciationEdit
NounEdit
hā (indeclinable)
- The name of the letter H.
Coordinate termsEdit
- (Latin-script letter names) littera; ā, bē, cē, dē, ē, ef, gē, hā, ī, kā, el, em, en, ō, pē, kū, er, es, tē, ū, ix / īx / ex, ȳ / ī graeca / ȳpsīlon, zēta
ReferencesEdit
- Arthur E. Gordon, The Letter Names of the Latin Alphabet (University of California Press, 1973; volume 9 of University of California Publications: Classical Studies), part III: “Summary of the Ancient Evidence”, page 32: "Clearly there is no question or doubt about the names of the vowels A, E, I, O, U. They are simply long A, long E, etc. (ā, ē, ī, ō, ū). Nor is there any uncertainty with respect to the six mutes B, C, D, G, P, T. Their names are bē, cē, dē, gē, pē, tē (each with a long E). Or about H, K, and Q: they are hā, kā, kū—each, again, with a long vowel sound."
Etymology 2Edit
PronunciationEdit
InterjectionEdit
ha
- hurrah!, ha ha! (onomatopoeia expressing joy or laughter)
Related termsEdit
LatvianEdit
LuxembourgishEdit
MandarinEdit
RomanizationEdit
ha
- Nonstandard spelling of hā.
- Nonstandard spelling of há.
- Nonstandard spelling of hǎ.
- Nonstandard spelling of hà.
Usage notesEdit
- English transcriptions of Mandarin speech often fail to distinguish between the critical tonal differences employed in the Mandarin language, using words such as this one without the appropriate indication of tone.
MaricopaEdit
Middle EnglishEdit
Etymology 1Edit
From Old English hē, from Proto-Germanic *hiz (“this, this one”).
PronounEdit
ha
- (chiefly eastern Southern dialectal) Alternative form of he
ReferencesEdit
- “he, (pron.)” in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007, retrieved 6 May 2018.
Etymology 2Edit
PronounEdit
ha
- Alternative form of heo
ReferencesEdit
- “he, pron. (3)” in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007, retrieved 10 June 2018.
Etymology 3Edit
From Old English hīe, hī.
PronounEdit
ha
- Alternative form of he
ReferencesEdit
- “he, pron. (3)” in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007, retrieved 12 June 2018.
NeapolitanEdit
Norwegian BokmålEdit
EtymologyEdit
PronunciationEdit
VerbEdit
ha (imperative ha, present tense har, simple past hadde, past participle hatt)
- to have
Derived termsEdit
ReferencesEdit
- “ha” in The Bokmål Dictionary.
Norwegian NynorskEdit
Alternative formsEdit
EtymologyEdit
PronunciationEdit
VerbEdit
ha (present tense har, past tense hadde, past participle hatt, passive infinitive havast, present participle havande, imperative ha)
- have (possess, own)
- Eg har ein blå bil.
- I have a blue car.
- have (auxiliary verb, taking a past participle) Used in forming the perfect aspect and the past perfect aspect.
- Eg har vore her sidan i dag tidleg.
- I have been here since this morning.
- Eg hadde allereie ete.
- I had already eaten.
- Eg har vore her sidan i dag tidleg.
ReferencesEdit
- “ha” in The Nynorsk Dictionary.
NovialEdit
Old IrishEdit
DeterminerEdit
ha (3rd person possessive) (triggers lenition in the masculine and neuter singular, an unwritten prothetic /h/ in the feminine singular, and eclipsis in the plural)
- Alternative form of a
- c. 800, Würzburg Glosses on the Pauline Epistles, Wb. 6a13
- Is deidbir ha áigthiu, ar is do thabirt díglae berid in claideb sin.
- It is reasonable to fear him [lit. "his fearing is reasonable"], for it is to inflict punishment that he bears that sword.
- Is deidbir ha áigthiu, ar is do thabirt díglae berid in claideb sin.
- c. 800, Würzburg Glosses on the Pauline Epistles, Wb. 6a13
PortugueseEdit
Rapa NuiEdit
| < 3 | 4 | 5 > |
|---|---|---|
| Cardinal : ha Counting form : kaha | ||
EtymologyEdit
From Proto-Polynesian *fa, from Proto-Oceanic *pat, from Proto-Eastern Malayo-Polynesian *pat, from Proto-Central-Eastern Malayo-Polynesian *əpat, from Proto-Malayo-Polynesian *əpat, from Proto-Austronesian *Səpat.
NumeralEdit
ha
Usage notesEdit
When counting, use kaha.
SpanishEdit
PronunciationEdit
VerbEdit
ha
- Formal second-person singular (usted) present indicative form of haber.
- Third-person singular (él, ella, also used with usted?) present indicative form of haber.
SwedishEdit
PronunciationEdit
Etymology 1Edit
Apocopic form of hava, from Old Swedish hava, from Old Norse hafa, from Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *keh₂p- (“to take, seize, catch”).
VerbEdit
ha (present har, preterite hade, supine haft, imperative ha)
- (transitive) To have; to possess, or to have as a property; to come into possession of something concrete or abstract.
- John har två katter.
- John has two cats.
- Den slipsen har en fruktansvärd färg.
- That tie has a terrible colour.
- Vi hade riktigt trevligt igår kväll.
- We had a really nice time last night.
- John har två katter.
- (auxiliary) Used together with the supine form of a verb in the construction of perfect or pluperfect forms
- Jenny har köpt en hund.
- Jenny has bought a dog.
- Jenny har köpt en hund.
ConjugationEdit
Conjugation of ha (weak)
Conjugation of hava (dated)
Alternative formsEdit
Etymology 2Edit
InterjectionEdit
ha
- ha! (same as the English)
- what?, come again?, I'm sorry?, huh?
- Ha? Vad sade du?
- What? What did you say?
- Ha? Vad sade du?
See alsoEdit
TarantinoEdit
TurkishEdit
Alternative formsEdit
EtymologyEdit
From Proto-Turkic [Term?] (“yes”). Compare Azerbaijani hə (“yes”), Turkmen hawa (“yes”), Uzbek ha (“yes”), Uyghur ھەئە (he'e, “yes”), Kazakh иә (ïä, “yes”), Southern Altai эйе (eye, “yes”), Tatar әйе (äye, “aye, yes, yea”), Bashkir эйе (eye, “yes”), Chuvash ээх (eeh, “yes”).
ParticleEdit
ha
- (colloquial, dialectal, archaic) yes; yeah
- Geliyor musun? — Ha, geliyorum.
- Are you coming? — Yes, I'm coming.
InterjectionEdit
ha
- yea, uh-huh; understood, got it
- oh yeah
- Ha, sen bize çay getirecektin.
- Oh yeah, you were going to bring us some tea.
- yes? right? hmm?
- Üniversiteye gidiyorsun, ha?
- You're going to college, right?
- I told you so, there it is
- Ha. Böyle olucağanı biliyordum.
- I told you so. I knew this would happen.
- sorry? eh? huh? (What did you say?)
- Ha? Duymadım.
- Huh? I didn't hear.