See also: situó, sitúo, and situò

Catalan edit

Pronunciation edit

Verb edit

situo

  1. first-person singular present indicative of situar

Esperanto edit

Etymology edit

From Latin situs.

Noun edit

situo (accusative singular situon, plural situoj, accusative plural situojn)

  1. site, location

Ido edit

Noun edit

situo (plural situi)

  1. site

Italian edit

Pronunciation edit

Verb edit

situo

  1. first-person singular present indicative of situare

References edit

  1. ^ situo in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Latin edit

Etymology edit

From situs (position, site), originally the supine (verbal noun) of sinō (to place, put).

Pronunciation edit

Verb edit

situō (present infinitive situāre, perfect active situāvī, supine situātum); first conjugation

  1. (Late Latin, Medieval Latin) to place, situate, locate
    Synonyms: pōnō, locō, statuōclassical

Conjugation edit

   Conjugation of situō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present situō situās situat situāmus situātis situant
imperfect situābam situābās situābat situābāmus situābātis situābant
future situābō situābis situābit situābimus situābitis situābunt
perfect situāvī situāvistī situāvit situāvimus situāvistis situāvērunt,
situāvēre
pluperfect situāveram situāverās situāverat situāverāmus situāverātis situāverant
future perfect situāverō situāveris situāverit situāverimus situāveritis situāverint
passive present situor situāris,
situāre
situātur situāmur situāminī situantur
imperfect situābar situābāris,
situābāre
situābātur situābāmur situābāminī situābantur
future situābor situāberis,
situābere
situābitur situābimur situābiminī situābuntur
perfect situātus + present active indicative of sum
pluperfect situātus + imperfect active indicative of sum
future perfect situātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present situem situēs situet situēmus situētis situent
imperfect situārem situārēs situāret situārēmus situārētis situārent
perfect situāverim situāverīs situāverit situāverīmus situāverītis situāverint
pluperfect situāvissem situāvissēs situāvisset situāvissēmus situāvissētis situāvissent
passive present situer situēris,
situēre
situētur situēmur situēminī situentur
imperfect situārer situārēris,
situārēre
situārētur situārēmur situārēminī situārentur
perfect situātus + present active subjunctive of sum
pluperfect situātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present situā situāte
future situātō situātō situātōte situantō
passive present situāre situāminī
future situātor situātor situantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives situāre situāvisse situātūrum esse situārī situātum esse situātum īrī
participles situāns situātūrus situātus situandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
situandī situandō situandum situandō situātum situātū

Derived terms edit

Related terms edit

Portuguese edit

Verb edit

situo

  1. first-person singular present indicative of situar