situo
Catalan edit
Pronunciation edit
Verb edit
situo
Esperanto edit
Etymology edit
Noun edit
situo (accusative singular situon, plural situoj, accusative plural situojn)
Ido edit
Noun edit
situo (plural situi)
Italian edit
Pronunciation edit
Verb edit
situo
References edit
- ^ situo in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Latin edit
Etymology edit
From situs (“position, site”), originally the supine (verbal noun) of sinō (“to place, put”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈsi.tu.oː/, [ˈs̠ɪt̪uoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsi.tu.o/, [ˈsiːt̪uo]
Verb edit
situō (present infinitive situāre, perfect active situāvī, supine situātum); first conjugation
- (Late Latin, Medieval Latin) to place, situate, locate
- Synonyms: pōnō, locō, statuō — Classical Latin
Conjugation edit
Derived terms edit
Related terms edit
Portuguese edit
Verb edit
situo