strapić

Polish

Etymology

From s- +‎ trapić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstra.pit͡ɕ/
• Rhymes: -apit͡ɕ
• Syllabification: stra‧pić

Verb

strapić pf (imperfective trapić)

1. (transitive, literary) to bother, to trouble, to worry

   Synonyms: zadręczyć, zmartwić, zaniepokoić

2. (transitive) to afflict, to grieve, to plague, to vex

   Synonyms: dokuczyć, znękać, zasmucić

3. (reflexive with się) to be worried

   Synonyms: see Thesaurus:bać się

Conjugation

Conjugation of strapić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		strapić
future tense	1st	strapię			strapimy
	2nd	strapisz			strapicie
	3rd	strapi			strapią
	impersonal	strapi się
past tense	1st	strapiłem, -(e)m strapił	strapiłam, -(e)m strapiła	strapiłom, -(e)m strapiło	strapiliśmy, -(e)śmy strapili	strapiłyśmy, -(e)śmy strapiły
	2nd	strapiłeś, -(e)ś strapił	strapiłaś, -(e)ś strapiła	strapiłoś, -(e)ś strapiło	strapiliście, -(e)ście strapili	strapiłyście, -(e)ście strapiły
	3rd	strapił	strapiła	strapiło	strapili	strapiły
	impersonal	strapiono
conditional	1st	strapiłbym, bym strapił	strapiłabym, bym strapiła	strapiłobym, bym strapiło	strapilibyśmy, byśmy strapili	strapiłybyśmy, byśmy strapiły
	2nd	strapiłbyś, byś strapił	strapiłabyś, byś strapiła	strapiłobyś, byś strapiło	strapilibyście, byście strapili	strapiłybyście, byście strapiły
	3rd	strapiłby, by strapił	strapiłaby, by strapiła	strapiłoby, by strapiło	strapiliby, by strapili	strapiłyby, by strapiły
	impersonal	strapiono by
imperative	1st	niech strapię			strapmy
	2nd	strap			strapcie
	3rd	niech strapi			niech strapią
passive adjectival participle		strapiony	strapiona	strapione	strapieni	strapione
anterior adverbial participle		strapiwszy
verbal noun		strapienie

Derived terms

noun

• strapienie

 

Related terms

noun

• utrapienie

 

Further reading

• strapić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• strapić in Polish dictionaries at PWN