voorzeggen

Dutch edit

From voor +‎ zeggen. Compare German vorsagen.

voorzeggen

to say in advance/beforehand;
to say in order to have someone repeat (contrast nazeggen)
to spoil; to ruin (a challenge, secret, story or similar) by giving the answer, solution or outcome prematurely

Conjugation of voorzeggen (weak, irregular, separable)
infinitive	voorzeggen
past singular	zei voor, zegde voor
past participle	voorgezegd
infinitive	voorzeggen
gerund	voorzeggen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zeg voor	zei voor, zegde voor	voorzeg	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (jij)	zegt voor	zei voor, zegde voor	voorzegt	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (u)	zegt voor	zei voor, zegde voor	voorzegt	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (gij)	zegt voor	zeidt voor, zegde voor	voorzegt	voorzeidt, voorzegde
3rd person singular	zegt voor	zei voor, zegde voor	voorzegt	voorzei, voorzegde
plural	zeggen voor	zeiden voor, zegden voor	voorzeggen	voorzeiden, voorzegden

subjunctive sing.¹	zegge voor	zeide voor, zegde voor	voorzegge	voorzeide, voorzegde
subjunctive plur.¹	zeggen voor	zeiden voor, zegden voor	voorzeggen	voorzeiden, voorzegden

imperative sing.	zeg voor
imperative plur.¹	zegt voor

participles	voorzeggend	voorgezegd
¹⁾ Archaic.

From voor- +‎ zeggen.

voorzeggen

Conjugation of voorzeggen (weak, irregular, prefixed)
infinitive	voorzeggen
past singular	voorzei, voorzegde
past participle	voorzegd
infinitive	voorzeggen
gerund	voorzeggen n
	present tense	past tense
1st person singular	voorzeg	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (jij)	voorzegt	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (u)	voorzegt	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (gij)	voorzegt	voorzeidt, voorzegde
3rd person singular	voorzegt	voorzei, voorzegde
plural	voorzeggen	voorzeiden, voorzegden

subjunctive sing.¹	voorzegge	voorzeide, voorzegde
subjunctive plur.¹	voorzeggen	voorzeiden, voorzegden

imperative sing.	voorzeg
imperative plur.¹	voorzegt

participles	voorzeggend	voorzegd
¹⁾ Archaic.