afsteken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afstēken. Equivalent to af +‎ steken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfsteːkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧ste‧ken

Verb

afsteken

1. (transitive) to remove by inserting a tool
2. (intransitive) to depart, take off (from the coast)
3. (transitive) to light (e.g. a match, fireworks)
4. (intransitive) to contrast, to stick out
5. (transitive) to pronounce, to announce (out loud)
6. (transitive) to jab off, to knock off with a jabbing or thrusting movement

Inflection

Conjugation of afsteken (strong class 4, separable)
infinitive	afsteken
past singular	stak af
past participle	afgestoken
infinitive	afsteken
gerund	afsteken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	steek af	stak af	afsteek	afstak
2nd person sing. (jij)	steekt af, steek af2	stak af	afsteekt	afstak
2nd person sing. (u)	steekt af	stak af	afsteekt	afstak
2nd person sing. (gij)	steekt af	staakt af	afsteekt	afstaakt
3rd person singular	steekt af	stak af	afsteekt	afstak
plural	steken af	staken af	afsteken	afstaken
subjunctive sing.1	steke af	stake af	afsteke	afstake
subjunctive plur.1	steken af	staken af	afsteken	afstaken
imperative sing.	steek af
imperative plur.1	steekt af
participles	afstekend	afgestoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• steken af

Low German

Etymology

From af +‎ steken.

Verb

afsteken (past steek af or stook af, past participle afsteken or afstaken, auxiliary verb hebben)

1. to stab

Conjugation

Conjugation of afsteken (regular past forms)

infinitive	afsteken
	main clause		subordinate clause
indicative	present	preterite	present	preterite
1st person singular	steek af	steek af	afsteek	afsteek
2nd person singular	stickst af	steekst af	afstickst	afsteekst
3rd person singular	stickt af	steek af	afstickt	afsteek
plural	steekt af	steken af	afsteekt	afsteken
imperative	present	—	—	—
singular	steek af
plural	steekt af
participle	present	past	—	—
	afsteken	afsteken

Conjugation of afsteken (irregular past forms)

infinitive	afsteken
	main clause		subordinate clause
indicative	present	preterite	present	preterite
1st person singular	steek af	stook af	afsteek	afstook
2nd person singular	stickst af	stookst af	afstickst	afstookst
3rd person singular	stickt af	stook af	afstickt	afstook
plural	steekt af	stoken af	afsteekt	afstoken
imperative	present	—	—	—
singular	steek af
plural	steekt af
participle	present	past	—	—
	afsteken	afstaken

Synonyms

• dootsteken