cuspir
Asturian edit
Etymology edit
Verb edit
cuspir (first-person singular indicative present cuspo, past participle cuspíu)
- to spit
- Nun cuspáis nel suelu que tengolo ñidiáu
- Don't spit on the floor, I just cleaned it
Conjugation edit
Conjugation of cuspir
Galician edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Old Galician-Portuguese cospir, from Latin cōnspuō (“to spit”).
Pronunciation edit
Verb edit
cuspir (first-person singular present cuspo, third-person singular present cospe, first-person singular preterite cuspín, past participle cuspido)
cuspir (first-person singular present cuspo, third-person singular present cospe, first-person singular preterite cuspim or cuspi, past participle cuspido, reintegrationist norm)
- to spit (to expel saliva from the mouth)
Conjugation edit
Conjugation of cuspir (u-o alternation in present singular)
Reintegrated conjugation of cuspir (u-o alternation in present singular) (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
Related terms edit
References edit
- “cospir” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “cosp” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “cuspir” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “cuspir” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “cuspir” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Portuguese edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Old Galician-Portuguese cospir, from Latin cōnspuō (“to spit out”).
Pronunciation edit
Verb edit
cuspir (first-person singular present cuspo, third-person singular present cospe, first-person singular preterite cuspi, past participle cuspido)
- to spit (to expel saliva from the mouth)
- (figuratively) to offend
Conjugation edit
Conjugation of cuspir (u-o alternation in present singular) (See Appendix:Portuguese verbs)