dik

See also: dík, dîk, and -dik

Translingual

Etymology

Abbreviation of English Dinka, Rek.

Symbol

dik

1. (international standards) ISO 639-3 language code for Southwestern Dinka.

See also

• Wiktionary’s coverage of Southwestern Dinka terms

Afrikaans

Etymology

From Dutch dik, from Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thikki, from Proto-Germanic *þekuz.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

dik (attributive dik, comparative dikker, superlative dikste)

1. thick, bulky
2. fat, obese

   Synonym: vet

3. dense, viscous or thick when referring to a liquid or gaseous mass, such as mist

   Synonym: dig

Inflection

Inflection of dik

	predicative	attributive	independent		partitive
			singular	plural
positive	dik		dikke	dikkes	diks
comparative	dikker		dikkere	dikkeres	dikkers
superlative	dikste			dikstes	—

Derived terms

• dikbek
• dikderm

Azerbaijani

Etymology

From Proto-Turkic *tik- (“vertical; to to plant vertically”).

Pronunciation

• IPA^(key): [dic], [dit͡ʃ]

• Audio (Baku):

  (file)

Adjective

dik (comparative daha dik, superlative ən dik, intensive dimdik)

1. steep

   Synonym: sarp

2. upright, vertical
3. high

   Synonym: yüksək

4. sharp, pointy
5. (figurative) stubborn
6. (figurative) unruly

Derived terms

• dikmək
• dikbaş

Related terms

• tikmək

Noun

dik (definite accusative diki, plural diklər)

1. elevation, height, highness
2. hillock

Declension

Declension of dik

	singular	plural
nominative	dik	diklər
definite accusative	diki	dikləri
dative	dikə	diklərə
locative	dikdə	diklərdə
ablative	dikdən	diklərdən
definite genitive	dikin	diklərin

Possessive forms of dik

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	dikim	diklərim
sənin (“your”)	dikin	diklərin
onun (“his/her/its”)	diki	dikləri
bizim (“our”)	dikimiz	diklərimiz
sizin (“your”)	dikiniz	dikləriniz
onların (“their”)	diki or dikləri	dikləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	dikimi	diklərimi
sənin (“your”)	dikini	diklərini
onun (“his/her/its”)	dikini	diklərini
bizim (“our”)	dikimizi	diklərimizi
sizin (“your”)	dikinizi	diklərinizi
onların (“their”)	dikini or diklərini	diklərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	dikimə	diklərimə
sənin (“your”)	dikinə	diklərinə
onun (“his/her/its”)	dikinə	diklərinə
bizim (“our”)	dikimizə	diklərimizə
sizin (“your”)	dikinizə	diklərinizə
onların (“their”)	dikinə or diklərinə	diklərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	dikimdə	diklərimdə
sənin (“your”)	dikində	diklərində
onun (“his/her/its”)	dikində	diklərində
bizim (“our”)	dikimizdə	diklərimizdə
sizin (“your”)	dikinizdə	diklərinizdə
onların (“their”)	dikində or diklərində	diklərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	dikimdən	diklərimdən
sənin (“your”)	dikindən	diklərindən
onun (“his/her/its”)	dikindən	diklərindən
bizim (“our”)	dikimizdən	diklərimizdən
sizin (“your”)	dikinizdən	diklərinizdən
onların (“their”)	dikindən or diklərindən	diklərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	dikimin	diklərimin
sənin (“your”)	dikinin	diklərinin
onun (“his/her/its”)	dikinin	diklərinin
bizim (“our”)	dikimizin	diklərimizin
sizin (“your”)	dikinizin	diklərinizin
onların (“their”)	dikinin or diklərinin	diklərinin

Verb

dik

1. second-person singular imperative of dikmək

Basque

Pronunciation

• IPA^(key): /dik/ [d̪ik]
• Rhymes: -ik
• Hyphenation: dik

Verb

dik

1. Masculine allocutive form of du.

Usage notes

Linguistically, this verb form can be seen as belonging to the reconstructed citation form edun instead of izan.

Dutch

Etymology

From Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thicki, from Proto-West Germanic *þikkwī, from Proto-Germanic *þekuz, from Proto-Indo-European *tégus.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɪk/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dik
• Rhymes: -ɪk

Adjective

dik (comparative dikker, superlative dikst)

1. thick

   Antonym: slank

2. fat

   Antonym: dun

3. (Netherlands, slang) cool, nice

Declension

Declension of dik
uninflected	dik
inflected	dikke
comparative	dikker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		dik	dikker	het dikst het dikste
indefinite	m./f. sing.	dikke	dikkere	dikste
	n. sing.	dik	dikker	dikste
	plural	dikke	dikkere	dikste
definite		dikke	dikkere	dikste
partitive		diks	dikkers	—

Synonyms

• (all senses): vet

Derived terms

• aandikken (“to thicken”)
• dikbekfuut
• dikhoornschaap
• dikhuid
• dikhuidig (“thick-skinned”)
• dikke mik
• dikke prima
• dikkerd
• dikte
• door dik en dun
• grote muil, dikke lip

Descendants

• Afrikaans: dik
• Berbice Creole Dutch: deki
• Negerhollands: dik
  • → Virgin Islands Creole: dik (archaic)
• → Aukan: deki
• → Papiamentu: diki, dek
• → Saramaccan: dégi (via Skepi Creole Dutch)
• → Sranan Tongo: deki

Adverb

dik

1. fatly, thickly
2. (modifying "tevreden") well, rather, considerably

Hamer-Banna

Pronunciation

• IPA^(key): /dík/

Ideophone

dik

1. all
2. everyone
3. everywhere

References

• Petrollino, Sara (2016) A Grammar of Hamar: A South Omotic language of Ethiopia‎^[1], Leiden University

Iban

Pronunciation

• IPA^(key): /dik/

Pronoun

dik

1. you

Limburgish

Etymology 1

See dek.

Alternative forms

• diek (Veldeke spelling)

Pronunciation

• IPA^(key): /dik/
• Rhymes: -ik

Adjective

dik (masculine dike̩, feminine dike̩, comparative dike̩r, superlative diikste̩) (Rheinische Dokumenta spelling)

1. alternative form of dek (“thick/fat”)

Derived terms

• Digde̩
• Dike̩
• Dikt

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /dek/, [dɪk]

Adjective

dik (masculine dikke, feminine dikke, comparative dikker, superlative dikste)

1. Veldeke spelling of dek

Derived terms

• dikde
• dikke
• dikt

Malay

Etymology

Clipping of adik, from Proto-Malayic *adi-ʔ, from Proto-Malayo-Chamic *adi-ʔ, from Proto-Malayo-Sumbawan *wadi-ʔ, from Proto-Malayo-Polynesian *huaji-q, from *huaji, from Proto-Austronesian *Suaji.

Pronunciation

• IPA^(key): /dik/, [deʔ]
• Rhymes: -dik, -ik

Noun

dik (Jawi spelling ديق, plural dik-dik)

1. alternative form of adik

Further reading

• “dik” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.

Maltese

Alternative forms

• dika

Etymology

From Arabic ذِيكَ (ḏīka, “that”).

Determiner

dik

1. feminine singular of dak

   Dik il-mara hija l-oħt tal-omm tiegħu. ― That woman is his mother's sister.

Noun

dik f

1. (euphemistic) apoplexy
2. (euphemistic) excommunication

Marshallese

Pronunciation

• (phonetic) IPA^(key): [rʲik]
• (phonemic) IPA^(key): /rʲik/
• Bender phonemes: {dik}

Verb

dik

1. small
2. young
3. little

References

• Marshallese–English Online Dictionary

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دیك (dik), from Proto-Turkic *tik-. Cognate with Old Turkic [script needed] (tik), ultimately from Middle Chinese 直 (drik).

Adjective

dik (intensive dimdik)

1. vertical
2. (geometry) perpendicular; having a right angle

Derived terms

• dik üçgen

Verb

dik

1. second-person singular imperative of dikmek

Zazaki

Etymology

From Arabic دِيك (dīk).

Noun

dik

1. cock, rooster (bird)

Zealandic

Etymology

From Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thicki, from Proto-Germanic *þekuz.

Adjective

dik

1. thick
2. fat

Inflection

This adjective needs an inflection-table template.