See also: dík, dîk, and -dik

Translingual

edit

Etymology

edit

Abbreviation of English Dinka, Rek.

Symbol

edit

dik

  1. (international standards) ISO 639-3 language code for Southwestern Dinka.

See also

edit

Afrikaans

edit

Etymology

edit

From Dutch dik, from Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thikki, from Proto-Germanic *þekuz.

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Adjective

edit

dik (attributive dik, comparative dikker, superlative dikste)

  1. thick, bulky
  2. fat, obese
    Synonym: vet
  3. dense, viscous or thick when referring to a liquid or gaseous mass, such as mist
    Synonym: dig

Inflection

edit
Inflection of dik
  predicative attributive independent partitive
singular plural
positive dik dikke dikkes diks
comparative dikker dikkere dikkeres dikkers
superlative dikste dikstes

Derived terms

edit

Azerbaijani

edit

Etymology

edit

From Proto-Turkic *tik- (vertical; to to plant vertically).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

dik (comparative daha dik, superlative ən dik, intensive dimdik)

  1. steep
    Synonym: sarp
  2. upright, vertical
  3. high
    Synonym: yüksək
  4. sharp, pointy
  5. (figurative) stubborn
  6. (figurative) unruly

Derived terms

edit
edit

Noun

edit

dik (definite accusative diki, plural diklər)

  1. elevation, height, highness
  2. hillock

Declension

edit
Declension of dik
singular plural
nominative dikdiklər
definite accusative dikidikləri
dative dikədiklərə
locative dikdədiklərdə
ablative dikdəndiklərdən
definite genitive dikindiklərin
Possessive forms of dik
nominative
singular plural
mənim (my) dikim diklərim
sənin (your) dikin diklərin
onun (his/her/its) diki dikləri
bizim (our) dikimiz diklərimiz
sizin (your) dikiniz dikləriniz
onların (their) diki or dikləri dikləri
accusative
singular plural
mənim (my) dikimi diklərimi
sənin (your) dikini diklərini
onun (his/her/its) dikini diklərini
bizim (our) dikimizi diklərimizi
sizin (your) dikinizi diklərinizi
onların (their) dikini or diklərini diklərini
dative
singular plural
mənim (my) dikimə diklərimə
sənin (your) dikinə diklərinə
onun (his/her/its) dikinə diklərinə
bizim (our) dikimizə diklərimizə
sizin (your) dikinizə diklərinizə
onların (their) dikinə or diklərinə diklərinə
locative
singular plural
mənim (my) dikimdə diklərimdə
sənin (your) dikində diklərində
onun (his/her/its) dikində diklərində
bizim (our) dikimizdə diklərimizdə
sizin (your) dikinizdə diklərinizdə
onların (their) dikində or diklərində diklərində
ablative
singular plural
mənim (my) dikimdən diklərimdən
sənin (your) dikindən diklərindən
onun (his/her/its) dikindən diklərindən
bizim (our) dikimizdən diklərimizdən
sizin (your) dikinizdən diklərinizdən
onların (their) dikindən or diklərindən diklərindən
genitive
singular plural
mənim (my) dikimin diklərimin
sənin (your) dikinin diklərinin
onun (his/her/its) dikinin diklərinin
bizim (our) dikimizin diklərimizin
sizin (your) dikinizin diklərinizin
onların (their) dikinin or diklərinin diklərinin

Verb

edit

dik

  1. second-person singular imperative of dikmək

Basque

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /dik/ [d̪ik]
  • Rhymes: -ik
  • Hyphenation: dik

Verb

edit

dik

  1. Masculine allocutive form of du.

Usage notes

edit

Linguistically, this verb form can be seen as belonging to the reconstructed citation form edun instead of izan.

Dutch

edit

Etymology

edit

From Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thicki, from Proto-West Germanic *þikkwī, from Proto-Germanic *þekuz, from Proto-Indo-European *tégus.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

dik (comparative dikker, superlative dikst)

  1. thick
    Antonym: slank
  2. fat
    Antonym: dun
  3. (Netherlands, slang) cool, nice

Declension

edit
Declension of dik
uninflected dik
inflected dikke
comparative dikker
positive comparative superlative
predicative/adverbial dik dikker het dikst
het dikste
indefinite m./f. sing. dikke dikkere dikste
n. sing. dik dikker dikste
plural dikke dikkere dikste
definite dikke dikkere dikste
partitive diks dikkers

Synonyms

edit
  • (all senses): vet

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Afrikaans: dik
  • Berbice Creole Dutch: deki
  • Negerhollands: dik
    • Virgin Islands Creole: dik (archaic)
  • Aukan: deki
  • Papiamentu: diki, dek
  • Saramaccan: dégi (via Skepi Creole Dutch)
  • Sranan Tongo: deki

Adverb

edit

dik

  1. fatly, thickly
  2. (modifying "tevreden") well, rather, considerably

Hamer-Banna

edit

Pronunciation

edit

Ideophone

edit

dik

  1. all
  2. everyone
  3. everywhere

References

edit
  • Petrollino, Sara (2016) A Grammar of Hamar: A South Omotic language of Ethiopia[1], Leiden University

Iban

edit

Pronunciation

edit

Pronoun

edit

dik

  1. you

Limburgish

edit

Etymology 1

edit

See dek.

Alternative forms

edit

Pronunciation

edit

Adjective

edit

dik (masculine dike̩, feminine dike̩, comparative dike̩r, superlative diikste̩) (Rheinische Dokumenta spelling)

  1. alternative form of dek (thick/fat)
Derived terms
edit

Etymology 2

edit

Pronunciation

edit

Adjective

edit

dik (masculine dikke, feminine dikke, comparative dikker, superlative dikste)

  1. Veldeke spelling of dek
Derived terms
edit

Malay

edit

Etymology

edit

Clipping of adik, from Proto-Malayic *adi-ʔ, from Proto-Malayo-Chamic *adi-ʔ, from Proto-Malayo-Sumbawan *wadi-ʔ, from Proto-Malayo-Polynesian *huaji-q, from *huaji, from Proto-Austronesian *Suaji.

Pronunciation

edit

Noun

edit

dik (Jawi spelling ديق, plural dik-dik)

  1. alternative form of adik

Further reading

edit

Maltese

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From Arabic ذِيكَ (ḏīka, that).

Determiner

edit

dik

  1. feminine singular of dak
    Dik il-mara hija l-oħt tal-omm tiegħu.That woman is his mother's sister.

Noun

edit

dik f

  1. (euphemistic) apoplexy
  2. (euphemistic) excommunication

Marshallese

edit

Pronunciation

edit

Verb

edit

dik

  1. small
  2. young
  3. little

References

edit

Turkish

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish دیك (dik), from Proto-Turkic *tik-. Cognate with Old Turkic [script needed] (tik), ultimately from Middle Chinese (drik).

Adjective

edit

dik (intensive dimdik)

  1. vertical
  2. (geometry) perpendicular; having a right angle

Derived terms

edit

Verb

edit

dik

  1. second-person singular imperative of dikmek

Zazaki

edit

Etymology

edit

From Arabic دِيك (dīk).

Noun

edit

dik

  1. cock, rooster (bird)

Zealandic

edit

Etymology

edit

From Middle Dutch dicke, from Old Dutch *thicki, from Proto-Germanic *þekuz.

Adjective

edit

dik

  1. thick
  2. fat

Inflection

edit

This adjective needs an inflection-table template.