femina
See also: fémina
EsperantoEdit
EtymologyEdit
PronunciationEdit
Audio (file)
AdjectiveEdit
femina (accusative singular feminan, plural feminaj, accusative plural feminajn)
Usage notesEdit
Relatively uncommon; the synonym virina is generally used instead.
IdoEdit
EtymologyEdit
Borrowed from English feminine, French féminin, Italian femminile, Spanish femenino, from Latin fēminīnus from fēmina (“woman”), from Proto-Indo-European *dʰeh₁-m̥n-eh₂ (“(the one) nursing, breastfeeding”).
AdjectiveEdit
femina
AntonymsEdit
- maskula (“male, masculine”)
Derived termsEdit
InterlinguaEdit
NounEdit
femina (plural feminas)
LatinEdit
Etymology 1Edit
From Proto-Italic *fēmanā, from Proto-Indo-European *dʰeh₁-m̥h₁n-éh₂ (“(the one) nursing, breastfeeding”), the feminine mediopassive participle of *dʰeh₁(y)- (“to suck, suckle”).[1] Related to fīlius, fellō, fētus.
Alternative formsEdit
- foemina (Medieval Latin)
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /ˈfeː.mi.na/, [ˈfeː.mɪ.na]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfe.mi.na/, [ˈfɛː.mi.na]
Audio (Classical) (file)
NounEdit
fēmina f (genitive fēminae); first declension
- woman
- 19 B.C.E., Publius Vergilius Maro, Aeneid, I, 361-364.
- conveniunt, quibus aut odium crudele tyranni
aut metus acer erat; navis, quae forte paratae,
corripiunt, onerantque auro: portantur avari
Pygmalionis opes pelago; dux femina facti.- Those came together that either felt ruthless hate or bitter fear for their tyrant. They seized ships that had incidentally already been arranged and loaded them with gold. The treasures of avaricious Pygmalion were carried to the sea; the leader of the action was a woman.
- conveniunt, quibus aut odium crudele tyranni
- 19 B.C.E., Publius Vergilius Maro, Aeneid, I, 361-364.
- wife
- (of animals) female
- 45 B.C.E., Marcus Tullius Cicero, De natura deorum, II, 128.
- nam primum aliae mares aliae feminae sunt, quod perpetuitatis causa machinata natura est, deinde partes corporis et ad procreandum et ad concipiendum aptissimae, et in mari et in femina commiscendorum corporum mirae libidines, cum autem in locis semen insedit rapit omnem fere cibum ad sese eoque saeptum fingit animal;
- (please add an English translation of this quote)
- 45 B.C.E., Marcus Tullius Cicero, De natura deorum, II, 128.
- (grammar) the feminine gender
DeclensionEdit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fēmina | fēminae |
Genitive | fēminae | fēminārum |
Dative | fēminae | fēminīs |
Accusative | fēminam | fēminās |
Ablative | fēminā | fēminīs |
Vocative | fēmina | fēminae |
SynonymsEdit
- (woman): mulier, vira (hapax, mentioning, Old Latin)
- (wife): uxor
- (grammar): genus fēminīnum
Derived termsEdit
DescendantsEdit
- Corsican: femina
- Dalmatian: femia
- Eastern Romance:
- Old Francoprovençal: fenna
- Franco-Provençal: fenna
- Istriot: fimana
- Italian: femmina
- Neapolitan: femmena
- Old French: fame, fam, feme
- Old Leonese:
- Asturian: fema
- Old Occitan: femna, feme
- Old Portuguese: femea, femẽa
- Old Spanish: femna, fembra
- Spanish: hembra
- Piedmontese: fumna
- Rhaeto-Romance:
- Sardinian: fémina
- Sicilian: fìmmina
- Venetian: fémena
- → Albanian: femër, femën
- → Spanish: fémina
Etymology 2Edit
See femur.
PronunciationEdit
NounEdit
femina
- nominative plural of femur
- accusative plural of femur
- vocative plural of femur
Etymology 3Edit
Inflected form of feminō.
VerbEdit
feminā
ReferencesEdit
- fēmĭna in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- femina in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- femina in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- fēmĭna in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette
- ^ De Vaan, Michiel (2008) , “fēmina”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 210