idiota
English edit
Etymology edit
Borrowed from Spanish idiota, from Latin idiōta (“idiot”), from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”). Doublet of idiot.
Noun edit
idiota (plural idiotas)
- (derogatory, slang, US) Fool or imbecile.
- Synonyms: see Thesaurus:fool
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Adjective edit
idiota m or f (masculine and feminine plural idiotes)
Noun edit
idiota m or f by sense (plural idiotes)
Derived terms edit
Related terms edit
Further reading edit
- “idiota” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “idiota”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “idiota” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “idiota” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Esperanto edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Audio (file)
Adjective edit
idiota (accusative singular idiotan, plural idiotaj, accusative plural idiotajn)
Galician edit
Etymology edit
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Adjective edit
idiota m or f (plural idiotas)
Noun edit
idiota m or f by sense (plural idiotas)
Related terms edit
Further reading edit
- “idiota” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.
Italian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation edit
Noun edit
idiota m or f by sense (masculine plural idioti, feminine plural idiote)
- (derogatory) idiot, moron, maroon, clot
Adjective edit
idiota (masculine plural idioti, feminine plural idiote)
Derived terms edit
Related terms edit
Further reading edit
- idiota in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams edit
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “person not involved in public affairs, layman”), from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /i.diˈoː.ta/, [ɪd̪iˈoːt̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /i.diˈo.ta/, [id̪iˈɔːt̪ä]
Noun edit
idiōta m (genitive idiōtae); first declension
- (derogatory) idiot, an ignorant, uneducated or illiterate person
- (Medieval Latin) convert; conversus (lay brother)
- (Medieval Latin) private person
Usage notes edit
- (uneducated person): Sometimes used in a non-derogatory sense in Medieval Latin, partially influenced by a folk etymology deriving the term from idiōma, thus “one who speaks only their own language”, i.e., the vernacular and not Latin.
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | idiōta | idiōtae |
Genitive | idiōtae | idiōtārum |
Dative | idiōtae | idiōtīs |
Accusative | idiōtam | idiōtās |
Ablative | idiōtā | idiōtīs |
Vocative | idiōta | idiōtae |
Descendants edit
References edit
- “idiota”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- idiota in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- “idiota”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a connoisseur; a specialist: (artis, artium) intellegens, peritus (opp. idiota, a layman)
- a connoisseur; a specialist: (artis, artium) intellegens, peritus (opp. idiota, a layman)
- idiota in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “idiota”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[2], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC
- Niermeyer, Jan Frederik (1976), “idiota”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill
Latvian edit
Noun edit
idiota m
Polish edit
Etymology edit
Borrowed from French idiot, from Old French idiot, from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”), from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation edit
Noun edit
idiota m pers (female equivalent idiotka)
- (derogatory) idiot
- Synonyms: see Thesaurus:głupiec
- (pathology, obsolete) person with severe mental retardation
Declension edit
Derived terms edit
Further reading edit
Portuguese edit
Etymology edit
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation edit
- Rhymes: -ɔtɐ
- Hyphenation: i‧dio‧ta
Adjective edit
idiota m or f (plural idiotas)
- idiotic
- Synonyms: see Thesaurus:idiota
Noun edit
idiota m or f by sense (plural idiotas)
- idiot
- Synonyms: see Thesaurus:idiota
Related terms edit
Further reading edit
Spanish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”) from ἴδιος (ídios, “private”).
Pronunciation edit
Adjective edit
idiota m or f (masculine and feminine plural idiotas)
Noun edit
idiota m or f by sense (plural idiotas)
- (derogatory) idiot, moron, fool, dork, eejit
- (derogatory) dick, jerk, schmuck, douchebag, asshole, ass, jackass, prick (i.e., a cocky or self-important individual without any foundation for it)
Usage notes edit
- Although in some contexts zonzo, bobo, tonto, menso, culero, tarado, idiota, imbécil, estúpido and pendejo may be synonyms, in most contexts they have a different degree of intensity, with zonzo having the mildest connotation, increasing in intensity in that rough order, to estúpido and pendejo, which have the most offensive meaning.
Derived terms edit
Related terms edit
Further reading edit
- “idiota”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014