irritar
Contents
CatalanEdit
EtymologyEdit
Borrowed from Latin irrītāre, present active infinitive of irrītō.
PronunciationEdit
VerbEdit
irritar (first-person singular present irrito, past participle irritat)
ConjugationEdit
Conjugation of irritar (first conjugation)
infinitive | irritar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | irritant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | irritat | irritada | |||||
plural | irritats | irritades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | irrito | irrites | irrita | irritem | irriteu | irriten | |
imperfect | irritava | irritaves | irritava | irritàvem | irritàveu | irritaven | |
future | irritaré | irritaràs | irritarà | irritarem | irritareu | irritaran | |
preterite | irrití | irritares | irrità | irritàrem | irritàreu | irritaren | |
conditional | irritaria | irritaries | irritaria | irritaríem | irritaríeu | irritarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | irriti | irritis | irriti | irritem | irriteu | irritin | |
imperfect | irrités | irritessis | irrités | irritéssim | irritéssiu | irritessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
— | irrita | irriti | irritem | irriteu | irritin |
Related termsEdit
Further readingEdit
- “irritar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “irritar” in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana.
- “irritar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “irritar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
PortugueseEdit
EtymologyEdit
Borrowed from Latin irrītāre, present active infinitive of irrītō.
PronunciationEdit
Audio (file)
VerbEdit
irritar (first-person singular present indicative irrito, past participle irritado)
- to irritate
- As preparações mais fortes podem irritar a pele.
- Stronger preparations can irritate the skin.
- to excite
- to annoy, to bother
- É fácil irritar alguém.
- It is easy to annoy someone.
- Não me irrite.
- Don't bother me.
- (reflexive) to become angry
- As pessoas se irritam com você.
- People get angry with you.
ConjugationEdit
Conjugation of the Portuguese -ar verb irritar
Derived termsEdit
SpanishEdit
EtymologyEdit
Borrowed from Latin irrītāre, present active infinitive of irrītō.
PronunciationEdit
VerbEdit
irritar (first-person singular present irrito, first-person singular preterite irrité, past participle irritado)
ConjugationEdit
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Related termsEdit
Further readingEdit
- “irritar” in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014.