irritar
Catalan edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
irritar (first-person singular present irrito, first-person singular preterite irrití, past participle irritat)
Conjugation edit
Conjugation of irritar (first conjugation)
infinitive | irritar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | irritant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | irritat | irritada | |||||
plural | irritats | irritades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | irrito | irrites | irrita | irritem | irriteu | irriten | |
imperfect | irritava | irritaves | irritava | irritàvem | irritàveu | irritaven | |
future | irritaré | irritaràs | irritarà | irritarem | irritareu | irritaran | |
preterite | irrití | irritares | irrità | irritàrem | irritàreu | irritaren | |
conditional | irritaria | irritaries | irritaria | irritaríem | irritaríeu | irritarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | irriti | irritis | irriti | irritem | irriteu | irritin | |
imperfect | irrités | irritessis | irrités | irritéssim | irritéssiu | irritessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
affirmative | — | irrita | irriti | irritem | irriteu | irritin | |
negative (no) | — | no irritis | no irriti | no irritem | no irriteu | no irritin |
Related terms edit
Further reading edit
- “irritar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “irritar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “irritar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “irritar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin irrītāre.
Pronunciation edit
- Hyphenation: ir‧ri‧tar
Verb edit
irritar (first-person singular present irrito, first-person singular preterite irritei, past participle irritado)
- to irritate
- As preparações mais fortes podem irritar a pele.
- Stronger preparations can irritate the skin.
- to excite
- to annoy, to bother
- É fácil irritar alguém.
- It is easy to annoy someone.
- Não me irrite.
- Don't bother me.
- (reflexive) to become angry
- As pessoas se irritam com você.
- People get angry with you.
- (reflexive) to become irritated
Conjugation edit
Conjugation of irritar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Derived terms edit
Spanish edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
irritar (first-person singular present irrito, first-person singular preterite irrité, past participle irritado)
Conjugation edit
Conjugation of irritar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of irritar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Related terms edit
Further reading edit
- “irritar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014