English

edit

Etymology

edit

Borrowed from New Latin rectum, clipping of Latin rectum intestinum (literally the straight intestine), rectum, neuter of rectus (straight). See right.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈɹɛktəm/, /ˈɹɛkˌtʌm/
  • Audio (UK):(file)
  • Audio (US):(file)
  • Rhymes: -ɛktəm

Noun

edit

rectum (plural recta or rectums)

  1. (anatomy) The terminal part of the large intestine through which feces pass after exiting the colon, but before leaving the body through the anus.

Derived terms

edit

Translations

edit

See also

edit

See also

edit

Further reading

edit

French

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin rectum (intestīnum) (straight intestine).

Pronunciation

edit

Noun

edit

rectum m (plural rectums)

  1. (anatomy) rectum

Further reading

edit

Latin

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

rēctum n (genitive rēctī); second declension

  1. good, uprightness, rectitude, virtue
    Synonyms: bonum, virtūs
    Antonyms: vitium, culpa, malum, iniūria, noxa, crīmen, peccātum, dēlictum, error

Declension

edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative rēctum rēcta
Genitive rēctī rēctōrum
Dative rēctō rēctīs
Accusative rēctum rēcta
Ablative rēctō rēctīs
Vocative rēctum rēcta

Verb

edit

rēctum

  1. accusative supine of regō

Participle

edit

rēctum

  1. inflection of rēctus:
    1. nominative/accusative/vocative neuter singular
    2. accusative masculine singular

References

edit
  • rectum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • rectum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • rectum in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • rectum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) in a straight line: recta (regione, via); in directum
    • (ambiguous) you were right in...; you did right to..: recte, bene fecisti quod...
    • (ambiguous) a good conscience: conscientia recta, recte facti (factorum), virtutis, bene actae vitae, rectae voluntatis
    • (ambiguous) to congratulate oneself on one's clear conscience: conscientia recte factorum erigi
    • (ambiguous) quite rightly: et recte (iure, merito)
    • (ambiguous) quite rightly: et recte (iure) quidem
    • (ambiguous) quite rightly: recte, iure id quidem