διαλύω

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-, “apart, asunder”) +‎ λύω (lúō, “loosen”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.ly̌ː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.aˈly.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.aˈly.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.aˈly.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.aˈli.o/

Verb

δῐᾰλῡ́ω • (dialū́ō)

to loose one from another, to part asunder, undo, dissolve

Conjugation

Present: δῐᾰλῡ́ω, δῐᾰλῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰλῡ́ω	δῐᾰλῡ́εις	δῐᾰλῡ́ει	δῐᾰλῡ́ετον	δῐᾰλῡ́ετον	δῐᾰλῡ́ομεν	δῐᾰλῡ́ετε	δῐᾰλῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰλῡ́ω	δῐᾰλῡ́ῃς	δῐᾰλῡ́ῃ	δῐᾰλῡ́ητον	δῐᾰλῡ́ητον	δῐᾰλῡ́ωμεν	δῐᾰλῡ́ητε	δῐᾰλῡ́ωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰλῡ́οιμῐ	δῐᾰλῡ́οις	δῐᾰλῡ́οι	δῐᾰλῡ́οιτον	δῐᾰλῡοίτην	δῐᾰλῡ́οιμεν	δῐᾰλῡ́οιτε	δῐᾰλῡ́οιεν
	imperative		δῐᾰ́λῡε	δῐᾰλῡέτω	δῐᾰλῡ́ετον	δῐᾰλῡέτων		δῐᾰλῡ́ετε	δῐᾰλῡόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰλῡ́ομαι	δῐᾰλῡ́ῃ, δῐᾰλῡ́ει	δῐᾰλῡ́εται	δῐᾰλῡ́εσθον	δῐᾰλῡ́εσθον	δῐᾰλῡόμεθᾰ	δῐᾰλῡ́εσθε	δῐᾰλῡ́ονται
	subjunctive	δῐᾰλῡ́ωμαι	δῐᾰλῡ́ῃ	δῐᾰλῡ́ηται	δῐᾰλῡ́ησθον	δῐᾰλῡ́ησθον	δῐᾰλῡώμεθᾰ	δῐᾰλῡ́ησθε	δῐᾰλῡ́ωνται
	optative	δῐᾰλῡοίμην	δῐᾰλῡ́οιο	δῐᾰλῡ́οιτο	δῐᾰλῡ́οισθον	δῐᾰλῡοίσθην	δῐᾰλῡοίμεθᾰ	δῐᾰλῡ́οισθε	δῐᾰλῡ́οιντο
	imperative		δῐᾰλῡ́ου	δῐᾰλῡέσθω	δῐᾰλῡ́εσθον	δῐᾰλῡέσθων		δῐᾰλῡ́εσθε	δῐᾰλῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰλῡ́ειν				δῐᾰλῡ́εσθαι
participle	m	δῐᾰλῡ́ων				δῐᾰλῡόμενος
	f	δῐᾰλῡ́ουσᾰ				δῐᾰλῡομένη
	n	δῐᾰλῦον				δῐᾰλῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: δῐέλῡον, δῐελῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐέλῡον	δῐέλῡες	δῐέλῡε(ν)	δῐελῡ́ετον	δῐελῡέτην	δῐελῡ́ομεν	δῐελῡ́ετε	δῐέλῡον
middle/ passive	indicative	δῐελῡόμην	δῐελῡ́ου	δῐελῡ́ετο	δῐελῡ́εσθον	δῐελῡέσθην	δῐελῡόμεθᾰ	δῐελῡ́εσθε	δῐελῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: δῐᾰλῡ́σω, δῐᾰλῡ́σομαι, δῐᾰλῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰλῡ́σω	δῐᾰλῡ́σεις	δῐᾰλῡ́σει	δῐᾰλῡ́σετον	δῐᾰλῡ́σετον	δῐᾰλῡ́σομεν	δῐᾰλῡ́σετε	δῐᾰλῡ́σουσῐ(ν)
active	optative	δῐᾰλῡ́σοιμῐ	δῐᾰλῡ́σοις	δῐᾰλῡ́σοι	δῐᾰλῡ́σοιτον	δῐᾰλῡσοίτην	δῐᾰλῡ́σοιμεν	δῐᾰλῡ́σοιτε	δῐᾰλῡ́σοιεν
middle	indicative	δῐᾰλῡ́σομαι	δῐᾰλῡ́σῃ, δῐᾰλῡ́σει	δῐᾰλῡ́σεται	δῐᾰλῡ́σεσθον	δῐᾰλῡ́σεσθον	δῐᾰλῡσόμεθᾰ	δῐᾰλῡ́σεσθε	δῐᾰλῡ́σονται
middle	optative	δῐᾰλῡσοίμην	δῐᾰλῡ́σοιο	δῐᾰλῡ́σοιτο	δῐᾰλῡ́σοισθον	δῐᾰλῡσοίσθην	δῐᾰλῡσοίμεθᾰ	δῐᾰλῡ́σοισθε	δῐᾰλῡ́σοιντο
passive	indicative	δῐᾰλῠθήσομαι	δῐᾰλῠθήσῃ	δῐᾰλῠθήσεται	δῐᾰλῠθήσεσθον	δῐᾰλῠθήσεσθον	δῐᾰλῠθησόμεθᾰ	δῐᾰλῠθήσεσθε	δῐᾰλῠθήσονται
passive	optative	δῐᾰλῠθησοίμην	δῐᾰλῠθήσοιο	δῐᾰλῠθήσοιτο	δῐᾰλῠθήσοισθον	δῐᾰλῠθησοίσθην	δῐᾰλῠθησοίμεθᾰ	δῐᾰλῠθήσοισθε	δῐᾰλῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰλῡ́σειν			δῐᾰλῡ́σεσθαι		δῐᾰλῠθήσεσθαι
participle	m	δῐᾰλῡ́σων			δῐᾰλῡσόμενος		δῐᾰλῠθησόμενος
	f	δῐᾰλῡ́σουσᾰ			δῐᾰλῡσομένη		δῐᾰλῠθησομένη
	n	δῐᾰλῦσον			δῐᾰλῡσόμενον		δῐᾰλῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: δῐέλῡσᾰ, δῐελῡσᾰ́μην, δῐελῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐέλῡσᾰ	δῐέλῡσᾰς	δῐέλῡσε(ν)	δῐελῡ́σᾰτον	δῐελῡσᾰ́την	δῐελῡ́σᾰμεν	δῐελῡ́σᾰτε	δῐέλῡσᾰν
	subjunctive	δῐᾰλῡ́σω	δῐᾰλῡ́σῃς	δῐᾰλῡ́σῃ	δῐᾰλῡ́σητον	δῐᾰλῡ́σητον	δῐᾰλῡ́σωμεν	δῐᾰλῡ́σητε	δῐᾰλῡ́σωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰλῡ́σαιμῐ	δῐᾰλῡ́σειᾰς, δῐᾰλῡ́σαις	δῐᾰλῡ́σειε(ν), δῐᾰλῡ́σαι	δῐᾰλῡ́σαιτον	δῐᾰλῡσαίτην	δῐᾰλῡ́σαιμεν	δῐᾰλῡ́σαιτε	δῐᾰλῡ́σειᾰν, δῐᾰλῡ́σαιεν
	imperative		δῐᾰ́λῡσον	δῐᾰλῡσᾰ́τω	δῐᾰλῡ́σᾰτον	δῐᾰλῡσᾰ́των		δῐᾰλῡ́σᾰτε	δῐᾰλῡσᾰ́ντων
middle	indicative	δῐελῡσᾰ́μην	δῐελῡ́σω	δῐελῡ́σᾰτο	δῐελῡ́σᾰσθον	δῐελῡσᾰ́σθην	δῐελῡσᾰ́μεθᾰ	δῐελῡ́σᾰσθε	δῐελῡ́σᾰντο
	subjunctive	δῐᾰλῡ́σωμαι	δῐᾰλῡ́σῃ	δῐᾰλῡ́σηται	δῐᾰλῡ́σησθον	δῐᾰλῡ́σησθον	δῐᾰλῡσώμεθᾰ	δῐᾰλῡ́σησθε	δῐᾰλῡ́σωνται
	optative	δῐᾰλῡσαίμην	δῐᾰλῡ́σαιο	δῐᾰλῡ́σαιτο	δῐᾰλῡ́σαισθον	δῐᾰλῡσαίσθην	δῐᾰλῡσαίμεθᾰ	δῐᾰλῡ́σαισθε	δῐᾰλῡ́σαιντο
	imperative		δῐᾰ́λῡσαι	δῐᾰλῡσᾰ́σθω	δῐᾰλῡ́σᾰσθον	δῐᾰλῡσᾰ́σθων		δῐᾰλῡ́σᾰσθε	δῐᾰλῡσᾰ́σθων
passive	indicative	δῐελῠ́θην	δῐελῠ́θης	δῐελῠ́θη	δῐελῠ́θητον	δῐελῠθήτην	δῐελῠ́θημεν	δῐελῠ́θητε	δῐελῠ́θησᾰν
	subjunctive	δῐᾰλῠθῶ	δῐᾰλῠθῇς	δῐᾰλῠθῇ	δῐᾰλῠθῆτον	δῐᾰλῠθῆτον	δῐᾰλῠθῶμεν	δῐᾰλῠθῆτε	δῐᾰλῠθῶσῐ(ν)
	optative	δῐᾰλῠθείην	δῐᾰλῠθείης	δῐᾰλῠθείη	δῐᾰλῠθεῖτον, δῐᾰλῠθείητον	δῐᾰλῠθείτην, δῐᾰλῠθειήτην	δῐᾰλῠθεῖμεν, δῐᾰλῠθείημεν	δῐᾰλῠθεῖτε, δῐᾰλῠθείητε	δῐᾰλῠθεῖεν, δῐᾰλῠθείησᾰν
	imperative		δῐᾰλῠ́θητῐ	δῐᾰλῠθήτω	δῐᾰλῠ́θητον	δῐᾰλῠθήτων		δῐᾰλῠ́θητε	δῐᾰλῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δῐᾰλῦσαι			δῐᾰλῡ́σᾰσθαι		δῐᾰλῠθῆναι
participle	m	δῐᾰλῡ́σᾱς			δῐᾰλῡσᾰ́μενος		δῐᾰλῠθείς
	f	δῐᾰλῡ́σᾱσᾰ			δῐᾰλῡσᾰμένη		δῐᾰλῠθεῖσᾰ
	n	δῐᾰλῦσᾰν			δῐᾰλῡσᾰ́μενον		δῐᾰλῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: δῐᾰλέλῠκᾰ, δῐᾰλέλῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐᾰλέλῠκᾰ	δῐᾰλέλῠκᾰς	δῐᾰλέλῠκε(ν)	δῐᾰλελῠ́κᾰτον	δῐᾰλελῠ́κᾰτον	δῐᾰλελῠ́κᾰμεν	δῐᾰλελῠ́κᾰτε	δῐᾰλελῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δῐᾰλελῠ́κω	δῐᾰλελῠ́κῃς	δῐᾰλελῠ́κῃ	δῐᾰλελῠ́κητον	δῐᾰλελῠ́κητον	δῐᾰλελῠ́κωμεν	δῐᾰλελῠ́κητε	δῐᾰλελῠ́κωσῐ(ν)
	optative	δῐᾰλελῠ́κοιμῐ, δῐᾰλελῠκοίην	δῐᾰλελῠ́κοις, δῐᾰλελῠκοίης	δῐᾰλελῠ́κοι, δῐᾰλελῠκοίη	δῐᾰλελῠ́κοιτον	δῐᾰλελῠκοίτην	δῐᾰλελῠ́κοιμεν	δῐᾰλελῠ́κοιτε	δῐᾰλελῠ́κοιεν
	imperative		δῐᾰλέλῠκε	δῐᾰλελῠκέτω	δῐᾰλελῠ́κετον	δῐᾰλελῠκέτων		δῐᾰλελῠ́κετε	δῐᾰλελῠκόντων
middle/ passive	indicative	δῐᾰλέλῠμαι	δῐᾰλέλῠσαι	δῐᾰλέλῠται	δῐᾰλέλῠσθον	δῐᾰλέλῠσθον	δῐᾰλελῠ́μεθᾰ	δῐᾰλέλῠσθε	δῐᾰλέλῠνται
	subjunctive	δῐᾰλελῠμένος ὦ	δῐᾰλελῠμένος ᾖς	δῐᾰλελῠμένος ᾖ	δῐᾰλελῠμένω ἦτον	δῐᾰλελῠμένω ἦτον	δῐᾰλελῠμένοι ὦμεν	δῐᾰλελῠμένοι ἦτε	δῐᾰλελῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δῐᾰλελῠμένος εἴην	δῐᾰλελῠμένος εἴης	δῐᾰλελῠμένος εἴη	δῐᾰλελῠμένω εἴητον/εἶτον	δῐᾰλελῠμένω εἰήτην/εἴτην	δῐᾰλελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	δῐᾰλελῠμένοι εἴητε/εἶτε	δῐᾰλελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δῐᾰλέλῠσο	δῐᾰλελῠ́σθω	δῐᾰλέλῠσθον	δῐᾰλελῠ́σθων		δῐᾰλέλῠσθε	δῐᾰλελῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		δῐᾰλελῠκέναι				δῐᾰλελῠ́σθαι
participle	m	δῐᾰλελῠκώς				δῐᾰλελῠμένος
	f	δῐᾰλελῠκυῖᾰ				δῐᾰλελῠμένη
	n	δῐᾰλελῠκός				δῐᾰλελῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: δῐελελῠ́κειν, δῐελελῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δῐελελῠ́κειν, δῐελελῠ́κη	δῐελελῠ́κεις, δῐελελῠ́κης	δῐελελῠ́κει(ν)	δῐελελῠ́κετον	δῐελελῠκέτην	δῐελελῠ́κεμεν	δῐελελῠ́κετε	δῐελελῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	δῐελελῠ́μην	δῐελέλῠσο	δῐελέλῠτο	δῐελέλῠσθον	δῐελελῠ́σθην	δῐελελῠ́μεθᾰ	δῐελέλῠσθε	δῐελέλῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future perfect: δῐᾰλελῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	δῐᾰλελῡ́σομαι	δῐᾰλελῡ́σῃ, δῐᾰλελῡ́σει	δῐᾰλελῡ́σεται	δῐᾰλελῡ́σεσθον	δῐᾰλελῡ́σεσθον	δῐᾰλελῡσόμεθᾰ	δῐᾰλελῡ́σεσθε	δῐᾰλελῡ́σονται
middle/ passive	optative	δῐᾰλελῡσοίμην	δῐᾰλελῡ́σοιο	δῐᾰλελῡ́σοιτο	δῐᾰλελῡ́σοισθον	δῐᾰλελῡσοίσθην	δῐᾰλελῡσοίμεθᾰ	δῐᾰλελῡ́σοισθε	δῐᾰλελῡ́σοιντο
						middle/passive
infinitive						δῐᾰλελῡ́σεσθαι
participle	m					δῐᾰλελῡσόμενος
	f					δῐᾰλελῡσομένη
	n					δῐᾰλελῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Derivatives from δῐᾰλῡ́ω (and see their compounds):

Derived terms

Verbal adjectives

δῐᾰλῠτός (dialutós, “destructible”)
δῐᾰ́λῠτος (diálutos, “relaxed”)
δῐᾰλῠτέος (dialutéos, “one must dissolve”)

From stem δῐᾰλῠσ-

δῐᾰ́λῠσῐς (diálusis)
δῐᾰ́λῠσος (diálusos, “releaser”)

From stem δῐᾰλῠτ-

ἀδῐᾰ́λῠτος (adiálutos, “undissolved: indissoluble”)
δῐᾰλῡ́της (dialū́tēs, “dissolving, undoing”)
δῐᾰλῠτής (dialutḗs, “dissolver, breaker-up”)
δῐᾰλῠτῐκός (dialutikós)

Compounds with δῐᾰλῡ́ω (and see their Derived terms):

Derived terms

ᾰ̓ποδῐᾰλῡ́ω (apodialū́ō, “dissipate”)
ἐνδῐᾰλῡ́ω (endialū́ō, “loosen, disperse”)
ἐπῐδῐᾰλῡ́ω (epidialū́ō, “come as a relief to”)
προδῐᾰλῡ́ω (prodialū́ō, “dissolve”)
προσδῐᾰλῡ́ω (prosdialū́ō, “relax further”)
σῠνδῐᾰλῡ́ω (sundialū́ō, “help in putting an end to”)

Greek

Alternative forms

διαλάω (dialáo) (rare, vernacular)

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek διαλύω (dialúō) and Semantic loan from French dissoudre.^[1] Morphologically δια- (dia-) +‎ λύω (lýo).

Pronunciation

IPA^(key): /ði̯aˈli.o/, /ðʝaˈli.o/
Hyphenation: δια‧λύ‧ω
Old Hyphenation: δι‧α‧λύ‧ω

Verb

διαλύω • (dialýo) (past διέλυσα/διάλυσα, passive διαλύομαι, p‑past διαλύθηκα, ppp διαλυμένος / διαλελυμένος)

literally: "I dismantle/dissolve/disband"
to dismantle
to dissolve (a solid in a solvent)
Διέλυσα 5 γρ. ζάχαρη σε λίγο νερό.
Diélysa 5 gr. záchari se lígo neró.
I dissolved 5 grams of sugar in a little water.
to disband, dissolve, break up, disperse
Η εταιρεία διαλύθηκε. ― I etaireía dialýthike. ― The company disbanded.
to wreck, break up
Μου ζήτησε να χωρίσουμε και διαλύθηκα.
Mou zítise na chorísoume kai dialýthika.
He/She asked me for a divorce/separation and I became a wreck.

Conjugation

διαλύω διαλύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	διαλύω	διαλύσω	διαλύομαι	διαλυθώ
2 sg	διαλύεις	διαλύσεις	διαλύεσαι	διαλυθείς
3 sg	διαλύει	διαλύσει	διαλύεται	διαλυθεί

1 pl	διαλύουμε, [‑ομε]	διαλύσουμε, [‑ομε]	διαλυόμαστε	διαλυθούμε
2 pl	διαλύετε	διαλύσετε	διαλύεστε, διαλυόσαστε	διαλυθείτε
3 pl	διαλύουν(ε)	διαλύσουν(ε)	διαλύονται	διαλυθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	διέλυα	διέλυσα, διάλυσα¹	διαλυόμουν(α)	διαλύθηκα
2 sg	διέλυες	διέλυσες, διάλυσες	διαλυόσουν(α)	διαλύθηκες
3 sg	διέλυε	διέλυσε, διάλυσε	διαλυόταν(ε)	διαλύθηκε

1 pl	διαλύαμε	διαλύσαμε	διαλυόμασταν, (‑όμαστε)	διαλυθήκαμε
2 pl	διαλύατε	διαλύσατε	διαλυόσασταν, (‑όσαστε)	διαλυθήκατε
3 pl	διέλυαν, διαλύαν(ε)	διέλυσαν, διαλύσαν(ε), διάλυσαν	διαλύονταν, (διαλυόντουσαν)	διαλύθηκαν, διαλυθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα διαλύω ➤	θα διαλύσω ➤	θα διαλύομαι ➤	θα διαλυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα διαλύεις, …	θα διαλύσεις, …	θα διαλύεσαι, …	θα διαλυθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … διαλύσει έχω, έχεις, … διαλυμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … διαλυθεί είμαι, είσαι, … διαλυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … διαλύσει είχα, είχες, … διαλυμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … διαλυθεί ήμουν, ήσουν, … διαλυμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … διαλύσει θα έχω, θα έχεις, … διαλυμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … διαλυθεί θα είμαι, θα είσαι, … διαλυμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	διάλυε	διάλυσε	—	διαλύσου
2 pl	διαλύετε	διαλύστε	διαλύεστε	διαλυθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	διαλύοντας ➤		διαλυόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας διαλύσει ➤		διαλυμένος, ‑η, ‑ο ² ➤

Nonfinite form➤	διαλύσει		διαλυθεί


Notes Appendix:Greek verbs	1. Forms with internal augment "-έ-" διέλυσα or without, the more rare demotic [διάλυσα]. 2. Also with reduplication: {διαλελυμένος, -η, -ο} • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

αδιάλυτος (adiálytos, “not dissolved; insoluble, undissolvable”)
αδιαλυτότητα f (adialytótita, “insolubility”)
αναδιαλύω (anadialýo, “to dissolve again”)
αξεδιάλυτος (axediálytos, “inextricable”)
αυτοδιαλύομαι (aftodialýomai, “to be dissolved by oneself”)
διαλυμένος (dialyménos, participle), διαλελυμένος (formal)
διάλυμα n (diályma, “solution”)
διάλυση f (diálysi, “dissolving”)
διαλυτήριο n (dialytírio)
διαλύτης m (dialýtis, “solvent”)
διαλυτικά n pl (dialytiká, “dialytics, umlaut”)
διαλυτικός (dialytikós)
διαλυτός (dialytós, “soluble”)
διαλυτότητα f (dialytótita)
δυσδιάλυτος (dysdiálytos, “hard to dissolve”)
ευδιάλυτος (evdiálytos, “resolvable”)
ξεδιαλύνω (xedialýno, “to disentagle, explain, make clear”)
υδατοδιαλυτός (ydatodialytós, “water-soluble”)

and see: διά (diá) and λύω (lýo)

References

^ διαλύω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1] διαλύω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

[1]

διαλύω

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

Further reading

Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

References