English

edit

Etymology

edit

Latin cultus (cultivation, culture). See cult.

 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Pronunciation

edit

Noun

edit

cultus (plural cultuses)

  1. Established or accepted religious rites or customs of worship; state of religious development.
    • 1879, F. D. Morice, Pindar, chapter 8, page 124:
      Among the rituals which members of their family had inaugurated in other states of Greece, was a peculiar cultus of Hermes (Mercury) at Stymphalus in Arcadia.

See also

edit

References

edit

Chinook Jargon

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From Chinook kaltas (in vain, only), which is also written as ka'ltas, káltas, káltaš, etc.[1][2]

Adjective

edit

cultus

  1. worthless

References

edit
  1. ^ Franz Boas (1911) Handbook of American Indian Languages, part 1, Washington, D.C.: Government Printing Office, →OCLC, page 634
  2. ^ H. Zenk, T. Johnson, & S.B. Hamilton (2010) “Chinuk Wawa (Chinook Jargon) etymologies”, in J. Dunham & J. Lyon, editors, University of British Columbia Working Papers in Linguistics, volume 27

Further reading

edit

Dutch

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin cultus.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈkʏl.tʏs/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: cul‧tus

Noun

edit

cultus m (plural cultussen, diminutive cultusje n)

  1. (religion) cult, a particular tradition of worship or veneration of deities, ancestors, guardians or saints
  2. (religion) religious service

Usage notes

edit
  • For the pejorative sense of cult (socially marginal, proscribed or deviant religious group), see sekte.

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Afrikaans: kultus

Latin

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

Perfect passive participle of colō (till, cultivate; worship).

Participle

edit

cultus (feminine culta, neuter cultum, comparative cultior, superlative cultissimus); first/second-declension participle

  1. tilled, cultivated, having been cultivated
  2. protected, nurtured, having been protected
  3. (figuratively) worshipped, honored, having been worshipped
  4. (figuratively) dressed, clothed, adorned, having been adorned
    • 8 CE, Ovid, Fasti 3.538:
      cultaque diffūsīs saltat amīca comīs
      and the fashionably dressed girlfriend is dancing with her hair undone
      (literally, “having been adorned, the girlfriend is dancing with her hair undone”)
Declension
edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cultus culta cultum cultī cultae culta
Genitive cultī cultae cultī cultōrum cultārum cultōrum
Dative cultō cultō cultīs
Accusative cultum cultam cultum cultōs cultās culta
Ablative cultō cultā cultō cultīs
Vocative culte culta cultum cultī cultae culta
Descendants
edit

Etymology 2

edit

Noun

edit

cultus m (genitive cultūs); fourth declension

  1. The act of tilling or cultivating.
  2. The act of honoring or worshipping, reverence, adoration, veneration; loyalty
  3. A religious group, cult, sect.
  4. Care directed to the refinement of life, cultural pursuit, civilization, culture, style; elegance, polish, refinement.
  5. Style of dress, external appearance, clothing, attire; ornament, decoration, splendor.
  6. (rare) The act of laboring at, labor, care, cultivation, culture.
  7. (rare) Training, education, culture.
    Synonym: disciplīna
Declension
edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative cultus cultūs
Genitive cultūs cultuum
Dative cultuī cultibus
Accusative cultum cultūs
Ablative cultū cultibus
Vocative cultus cultūs
edit
Descendants
edit

References

edit
  • cultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • cultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • cultus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • cultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • mental culture: animi, ingenii cultus (not cultura)
    • to be quite uncivilised: omnis cultus et humanitatis expertem esse
    • to be quite uncivilised: ab omni cultu et humanitate longe abesse (B. G. 1. 1. 3)
    • worship of the gods; divine service: cultus dei, deorum (N. D. 2. 3. 8)
    • (ambiguous) to civilise men, a nation: homines, gentem a fera agrestique vita ad humanum cultum civilemque deducere (De Or. 1. 8. 33)