mero
EnglishEdit
Etymology 1Edit
NounEdit
mero (plural meros)
- Any of several large groupers of warm seas.
Related termsEdit
Etymology 2Edit
NounEdit
mero (plural meros)
See alsoEdit
- mero motu (etymologically unrelated)
AnagramsEdit
CatalanEdit
EtymologyEdit
Inherited from Latin *merus, backformation from merulus, variant of merula (“wrasse”).
NounEdit
mero m (plural meros)
Derived termsEdit
Further readingEdit
- “mero”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
EsperantoEdit
EtymologyEdit
Derived from Ancient Greek μέρος (méros, “part”).
PronunciationEdit
NounEdit
mero (accusative singular meron, plural meroj, accusative plural merojn)
Derived termsEdit
GalicianEdit
EtymologyEdit
Unknown. Perhaps of local Celtic origin, related to *mrktilos (“speckled”) which originates a number of names of fish in Brittonic languages;[1] in that case, from Proto-Indo-European *mergʷ- (“dark, coloured”).
PronunciationEdit
NounEdit
mero m (plural meros)
- grouper (Epinephelus marginatus)
- 1417, Ángel Rodríguez González (ed.), Libro do Concello de Santiago (1416-1422). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, page 75:
- Iten a libra dos rodavallos et do mero a seis dineiros cada libra
- Item, the pound of turbots and of grouper fish, six diñeiros each pound
- Iten a libra dos rodavallos et do mero a seis dineiros cada libra
- 1417, Ángel Rodríguez González (ed.), Libro do Concello de Santiago (1416-1422). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, page 75:
SynonymsEdit
Derived termsEdit
ReferencesEdit
- “mero” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “mero” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “mero” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “mero” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “mero” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- ^ Joan Coromines; José A. Pascual (1983–1991), “mero I”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
Hiri MotuEdit
NounEdit
mero (plural memero)
IngrianEdit
EtymologyEdit
PronunciationEdit
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈmero/, [ˈme̞ro̞]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈmeroi̯/, [ˈme̞ro̞i̯]
- Rhymes: -ero, -eroi̯
- Hyphenation: me‧ro
NounEdit
mero
- (folk poetic) Synonym of meri
- 1915, Volmari Porkka, quoting Oute Loan kylästä, “1140. Soikkola, Tarinaisi, III2”, in Väinö Salminen, editor, Suomen Kansan Vanhat Runot. Länsi-Inkerin runot[1], volume III1, Suomalaisen Kirjallisuuden Seura, lines 9-10:
- Löysi mättään meroista // Yhen mättään sinniisen,
- She found a hillock in the sea // One blue hillock,
DeclensionEdit
Declension of mero (type 4/koivu, no gradation, gemination) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | mero | merot |
genitive | meron | merroin, meroloin |
partitive | merroa | meroja, meroloja |
illative | merroo | merroi, meroloihe |
inessive | meros | merois, merolois |
elative | merost | meroist, meroloist |
allative | merolle | meroille, meroloille |
adessive | merol | meroil, meroloil |
ablative | merolt | meroilt, meroloilt |
translative | meroks | meroiks, meroloiks |
essive | meronna, merroon | meroinna, meroloinna, merroin, meroloin |
exessive1) | meront | meroint, meroloint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
ReferencesEdit
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 306
ItalianEdit
EtymologyEdit
PronunciationEdit
AdjectiveEdit
mero (feminine mera, masculine plural meri, feminine plural mere)
Derived termsEdit
AnagramsEdit
LatinEdit
PronunciationEdit
NounEdit
merō
AdjectiveEdit
merō
Old High GermanEdit
EtymologyEdit
From Proto-Germanic *maizô, whence also Old Saxon mēro, Old English māra, Dutch meer, Old Norse meiri, Gothic 𐌼𐌰𐌹𐌶𐌰 (maiza).
AdverbEdit
mēro
DescendantsEdit
Old SaxonEdit
EtymologyEdit
From Proto-West Germanic *maiʀō (“more”), see also Old English māra, Old Frisian māra, Dutch meer, Old High German mēro, Old Norse meiri, Gothic 𐌼𐌰𐌹𐌶𐌰 (maiza).
AdverbEdit
mēro
DescendantsEdit
- Low German: mehr
PortugueseEdit
EtymologyEdit
PronunciationEdit
- Hyphenation: me‧ro
AdjectiveEdit
mero (feminine mera, masculine plural meros, feminine plural meras)
- mere (no more than)
SpanishEdit
PronunciationEdit
Etymology 1Edit
AdjectiveEdit
mero (feminine mera, masculine plural meros, feminine plural meras)
- mere
- la mera presencia de alguien ― someone's mere presence
- Lo enfurece la mera existencia de la cerveza sin alcohol.
- The mere existence of non-alcoholic beer infuriates him.
- pure
- Synonym: puro
Etymology 2Edit
Possibly loaned from Catalan nero, from Latin Nerō, compared to the Roman emperor for its fierceness. Compare Old Occitan mero(n).
NounEdit
mero m (plural meros)
- grouper (fish)
Derived termsEdit
DescendantsEdit
- → English: mero
Further readingEdit
- “mero”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014