See also: Mero, méro-, -mero, mero-, merő, and mérő

EnglishEdit

Etymology 1Edit

Spanish mero

NounEdit

mero (plural meros)

  1. Any of several large groupers of warm seas.
Related termsEdit

Etymology 2Edit

NounEdit

mero (plural meros)

  1. (medicine, colloquial) Meropenem.

See alsoEdit

AnagramsEdit

CatalanEdit

EtymologyEdit

Inherited from Latin *merus, backformation from merulus, variant of merula (wrasse).

NounEdit

mero m (plural meros)

  1. grouper
    Synonym: anfós

Derived termsEdit

Further readingEdit

EsperantoEdit

EtymologyEdit

Derived from Ancient Greek μέρος (méros, part).

PronunciationEdit

  • IPA(key): [ˈmero]
  • Rhymes: -ero
  • Hyphenation: me‧ro

NounEdit

mero (accusative singular meron, plural meroj, accusative plural merojn)

  1. (chemistry) -mer

Derived termsEdit

GalicianEdit

 
Galician Wikipedia has an article on:
Wikipedia gl
 
Mero

EtymologyEdit

Unknown. Perhaps of local Celtic origin, related to *mrktilos (speckled) which originates a number of names of fish in Brittonic languages;[1] in that case, from Proto-Indo-European *mergʷ- (dark, coloured).

PronunciationEdit

NounEdit

mero m (plural meros)

  1. grouper (Epinephelus marginatus)
    • 1417, Ángel Rodríguez González (ed.), Libro do Concello de Santiago (1416-1422). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, page 75:
      Iten a libra dos rodavallos et do mero a seis dineiros cada libra
      Item, the pound of turbots and of grouper fish, six diñeiros each pound

SynonymsEdit

Derived termsEdit

ReferencesEdit

  • mero” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • mero” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • mero” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • mero” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • mero” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
  1. ^ Joan Coromines; José A. Pascual (1983–1991), “mero I”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos

Hiri MotuEdit

NounEdit

mero (plural memero)

  1. boy
  2. bachelor

IngrianEdit

EtymologyEdit

From meri (sea) +‎ -o.

PronunciationEdit

NounEdit

mero

  1. (folk poetic) Synonym of meri
    • 1915, Volmari Porkka, quoting Oute Loan kylästä, “1140. Soikkola, Tarinaisi, III2”, in Väinö Salminen, editor, Suomen Kansan Vanhat Runot. Länsi-Inkerin runot[1], volume III1, Suomalaisen Kirjallisuuden Seura, lines 9-10:
      Löysi mättään meroista // Yhen mättään sinniisen,
      She found a hillock in the sea // One blue hillock,

DeclensionEdit

Declension of mero (type 4/koivu, no gradation, gemination)
singular plural
nominative mero merot
genitive meron merroin, meroloin
partitive merroa meroja, meroloja
illative merroo merroi, meroloihe
inessive meros merois, merolois
elative merost meroist, meroloist
allative merolle meroille, meroloille
adessive merol meroil, meroloil
ablative merolt meroilt, meroloilt
translative meroks meroiks, meroloiks
essive meronna, merroon meroinna, meroloinna, merroin, meroloin
exessive1) meront meroint, meroloint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

ReferencesEdit

  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 306

ItalianEdit

EtymologyEdit

From Latin merus.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈmɛ.ro/
  • Rhymes: -ɛro
  • Hyphenation: mè‧ro

AdjectiveEdit

mero (feminine mera, masculine plural meri, feminine plural mere)

  1. pure, simple, sheer

Derived termsEdit

AnagramsEdit

LatinEdit

PronunciationEdit

NounEdit

merō

  1. dative/ablative singular of merum

AdjectiveEdit

merō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of merus

Old High GermanEdit

EtymologyEdit

From Proto-Germanic *maizô, whence also Old Saxon mēro, Old English māra, Dutch meer, Old Norse meiri, Gothic 𐌼𐌰𐌹𐌶𐌰 (maiza).

AdverbEdit

mēro

  1. more

DescendantsEdit

  • Middle High German: mēr, mēre

Old SaxonEdit

EtymologyEdit

From Proto-West Germanic *maiʀō (more), see also Old English māra, Old Frisian māra, Dutch meer, Old High German mēro, Old Norse meiri, Gothic 𐌼𐌰𐌹𐌶𐌰 (maiza).

AdverbEdit

mēro

  1. more

DescendantsEdit

PortugueseEdit

EtymologyEdit

From Latin merus.

PronunciationEdit

  • Hyphenation: me‧ro

AdjectiveEdit

mero (feminine mera, masculine plural meros, feminine plural meras)

  1. mere (no more than)

SpanishEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈmeɾo/ [ˈme.ɾo]
  • (file)
  • Rhymes: -eɾo
  • Syllabification: me‧ro

Etymology 1Edit

From Latin merus.

AdjectiveEdit

mero (feminine mera, masculine plural meros, feminine plural meras)

  1. mere
    la mera presencia de alguiensomeone's mere presence
    Lo enfurece la mera existencia de la cerveza sin alcohol.
    The mere existence of non-alcoholic beer infuriates him.
  2. pure
    Synonym: puro

Etymology 2Edit

Possibly loaned from Catalan nero, from Latin Nerō, compared to the Roman emperor for its fierceness. Compare Old Occitan mero(n).

NounEdit

mero m (plural meros)

  1. grouper (fish)
Derived termsEdit
DescendantsEdit

Further readingEdit