rijzen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch risen, from Old Dutch *rīsan, from Proto-West Germanic *rīsan, from Proto-Germanic *rīsaną, from Proto-Indo-European *h₁rey-.

Compare Low German risen, dialectal German reisen, West Frisian rize, English rise, Icelandic rísa.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɛi.zə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯zən
• Homophone: reizen

Verb

rijzen

1. to rise

Inflection

Conjugation of rijzen (strong class 1)
infinitive	rijzen
past singular	rees
past participle	gerezen
infinitive	rijzen
gerund	rijzen n
	present tense	past tense
1st person singular	rijs	rees
2nd person sing. (jij)	rijst	rees
2nd person sing. (u)	rijst	rees
2nd person sing. (gij)	rijst	reest
3rd person singular	rijst	rees
plural	rijzen	rezen
subjunctive sing.1	rijze	reze
subjunctive plur.1	rijzen	rezen
imperative sing.	rijs
imperative plur.1	rijst
participles	rijzend	gerezen
1) Archaic.

Derived terms

• oprijzen
• verrijzen

Descendants

• Afrikaans: rys
• Berbice Creole Dutch: risi
• → Caribbean Javanese: rèis, ngerèis
• → Papiamentu: reis

Anagrams

• zijner