دان

See also: ـدان

Arabic

Etymology

From the root د ي ن (d-y-n). Compare Hebrew דן.

Verb

دَانَ • (dāna) I (non-past يَدِينُ (yadīnu), verbal noun دَيْن (dayn))

1. to owe (money)
2. to borrow
3. to lend
4. to compel
5. to render contemptible
6. to submit, to yield, to obey

Conjugation

    Conjugation of دَانَ (I, hollow, a ~ i, full passive, verbal noun دَيْن)

verbal noun الْمَصْدَر						دَيْن dayn
active participle اِسْم الْفَاعِل						دَائِن dāʔin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَدِين, مَدْيُون madīn, madyūn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دَانَ dāna		دِنْتُمَا dintumā	دَانَا dānā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دَانُوا dānū
	f		دِنْتِ dinti	دَانَتْ dānat			دَانَتَا dānatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَدِينُ ʔadīnu	تَدِينُ tadīnu	يَدِينُ yadīnu		تَدِينَانِ tadīnāni	يَدِينَانِ yadīnāni		نَدِينُ nadīnu	تَدِينُونَ tadīnūna	يَدِينُونَ yadīnūna
	f		تَدِينِينَ tadīnīna	تَدِينُ tadīnu			تَدِينَانِ tadīnāni			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَدِينَ ʔadīna	تَدِينَ tadīna	يَدِينَ yadīna		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِينَ nadīna	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِينَ tadīna			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَدِنْ ʔadin	تَدِنْ tadin	يَدِنْ yadin		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِنْ nadin	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِنْ tadin			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
imperative الْأَمْر	m		دِنْ din			دِينَا dīnā				دِينُوا dīnū
	f		دِينِي dīnī							دِنَّ dinna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دِينَ dīna		دِنْتُمَا dintumā	دِينَا dīnā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دِينُوا dīnū
	f		دِنْتِ dinti	دِينَتْ dīnat			دِينَتَا dīnatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدَانُ ʔudānu	تُدَانُ tudānu	يُدَانُ yudānu		تُدَانَانِ tudānāni	يُدَانَانِ yudānāni		نُدَانُ nudānu	تُدَانُونَ tudānūna	يُدَانُونَ yudānūna
	f		تُدَانِينَ tudānīna	تُدَانُ tudānu			تُدَانَانِ tudānāni			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدَانَ ʔudāna	تُدَانَ tudāna	يُدَانَ yudāna		تُدَانَا tudānā	يُدَانَا yudānā		نُدَانَ nudāna	تُدَانُوا tudānū	يُدَانُوا yudānū
	f		تُدَانِي tudānī	تُدَانَ tudāna			تُدَانَا tudānā			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدَنْ ʔudan	تُدَنْ tudan	يُدَنْ yudan		تُدَانَا tudānā	يُدَانَا yudānā		نُدَنْ nudan	تُدَانُوا tudānū	يُدَانُوا yudānū
	f		تُدَانِي tudānī	تُدَنْ tudan			تُدَانَا tudānā			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna

Verb

دَانَ • (dāna) I (non-past يَدِينُ (yadīnu), verbal noun دَيْن (dayn) or دَيْنُونَة (daynūna) or دِين (dīn)), passive participle مَدِين (madīn) or مَدْيُون (madyūn)

1. to judge

   كَمَا تَدِينُ تُدَانُ

   kamā tadīnu tudānu

   literally “As you judge, you will be judged”, equivalent to as you sow, so shall you reap

   • 609–632 CE, Qur'an, 37:53:

     أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ

     ʔaʔiḏā mitnā wakunnā turāban waʕiẓāman ʔaʔinnā lamadīnūna

     (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

    Conjugation of دَانَ (I, hollow, a ~ i, full passive, verbal nouns دَيْن, دَيْنُونَة, دِين)

verbal noun الْمَصْدَر						دَيْن, دَيْنُونَة, دِين dayn, daynūna, dīn
active participle اِسْم الْفَاعِل						دَائِن dāʔin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَدِين madīn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دَانَ dāna		دِنْتُمَا dintumā	دَانَا dānā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دَانُوا dānū
	f		دِنْتِ dinti	دَانَتْ dānat			دَانَتَا dānatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَدِينُ ʔadīnu	تَدِينُ tadīnu	يَدِينُ yadīnu		تَدِينَانِ tadīnāni	يَدِينَانِ yadīnāni		نَدِينُ nadīnu	تَدِينُونَ tadīnūna	يَدِينُونَ yadīnūna
	f		تَدِينِينَ tadīnīna	تَدِينُ tadīnu			تَدِينَانِ tadīnāni			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَدِينَ ʔadīna	تَدِينَ tadīna	يَدِينَ yadīna		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِينَ nadīna	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِينَ tadīna			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَدِنْ ʔadin	تَدِنْ tadin	يَدِنْ yadin		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِنْ nadin	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِنْ tadin			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
imperative الْأَمْر	m		دِنْ din			دِينَا dīnā				دِينُوا dīnū
	f		دِينِي dīnī							دِنَّ dinna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دِينَ dīna		دِنْتُمَا dintumā	دِينَا dīnā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دِينُوا dīnū
	f		دِنْتِ dinti	دِينَتْ dīnat			دِينَتَا dīnatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدَانُ ʔudānu	تُدَانُ tudānu	يُدَانُ yudānu		تُدَانَانِ tudānāni	يُدَانَانِ yudānāni		نُدَانُ nudānu	تُدَانُونَ tudānūna	يُدَانُونَ yudānūna
	f		تُدَانِينَ tudānīna	تُدَانُ tudānu			تُدَانَانِ tudānāni			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدَانَ ʔudāna	تُدَانَ tudāna	يُدَانَ yudāna		تُدَانَا tudānā	يُدَانَا yudānā		نُدَانَ nudāna	تُدَانُوا tudānū	يُدَانُوا yudānū
	f		تُدَانِي tudānī	تُدَانَ tudāna			تُدَانَا tudānā			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدَنْ ʔudan	تُدَنْ tudan	يُدَنْ yudan		تُدَانَا tudānā	يُدَانَا yudānā		نُدَنْ nudan	تُدَانُوا tudānū	يُدَانُوا yudānū
	f		تُدَانِي tudānī	تُدَنْ tudan			تُدَانَا tudānā			تُدَنَّ tudanna	يُدَنَّ yudanna

Derived terms

• كَمَا تَدِينُ تُدَانُ (kamā tadīnu tudānu, proverb, literally “As you judge, you will be judged”)

Verb

دَانَ • (dāna) I (non-past يَدِينُ (yadīnu), verbal noun دِين (dīn) or دِيَانَة (diyāna))

1. (intransitive) to hold religion.

Conjugation

    Conjugation of دَانَ (I, hollow, a ~ i, impersonal passive (?), verbal nouns دِين, دِيَانَة)

verbal noun الْمَصْدَر						دِين, دِيَانَة dīn, diyāna
active participle اِسْم الْفَاعِل						دَائِن dāʔin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَدِين madīn
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دِنْتُ dintu	دِنْتَ dinta	دَانَ dāna		دِنْتُمَا dintumā	دَانَا dānā		دِنَّا dinnā	دِنْتُمْ dintum	دَانُوا dānū
	f		دِنْتِ dinti	دَانَتْ dānat			دَانَتَا dānatā			دِنْتُنَّ dintunna	دِنَّ dinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَدِينُ ʔadīnu	تَدِينُ tadīnu	يَدِينُ yadīnu		تَدِينَانِ tadīnāni	يَدِينَانِ yadīnāni		نَدِينُ nadīnu	تَدِينُونَ tadīnūna	يَدِينُونَ yadīnūna
	f		تَدِينِينَ tadīnīna	تَدِينُ tadīnu			تَدِينَانِ tadīnāni			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَدِينَ ʔadīna	تَدِينَ tadīna	يَدِينَ yadīna		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِينَ nadīna	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِينَ tadīna			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَدِنْ ʔadin	تَدِنْ tadin	يَدِنْ yadin		تَدِينَا tadīnā	يَدِينَا yadīnā		نَدِنْ nadin	تَدِينُوا tadīnū	يَدِينُوا yadīnū
	f		تَدِينِي tadīnī	تَدِنْ tadin			تَدِينَا tadīnā			تَدِنَّ tadinna	يَدِنَّ yadinna
imperative الْأَمْر	m		دِنْ din			دِينَا dīnā				دِينُوا dīnū
	f		دِينِي dīnī							دِنَّ dinna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	—	—	دِينَ dīna		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	—	—	يُدَانُ yudānu		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	—	—	يُدَانَ yudāna		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	—	—	يُدَنْ yudan		—	—		—	—	—
	f		—	—			—			—	—

References

• Steingass, Francis Joseph (1884) “دان”, in The Student's Arabic–English Dictionary‎^[1], London: W.H. Allen

Central Kurdish

Etymology

From Proto-Indo-European *deh₃- (“to give”).

Pronunciation

• IPA^(key): /daːn/

Verb

Northern Kurdish	dan

دان (dan) (present stem دە- (de-))

1. (transitive) to give

Conjugation

Conjugation

infinitive	دان dan	past stem	دا da	present stem	دە de
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	من	تۆ	ئەو	ئێمە	ئێوە	ئەوان
simple past	دام dam	دات dat	دای day	دامان daman	داتان datan	دایان dayan
present	دەدەم dedem	دەدەیت dedeyt	دەدات dedat	دەدەین dedeyn	دەدەن deden
past imperfect (habitual, progressive)	دەمدا demda	دەتدا detda	دەیدا deyda	دەماندا demanda	دەتاندا detanda	دەیاندا deyanda
past progressive	خەریک بووم دەمدا xerîk bûm demda	خەریک بووی دەتدا xerîk bûy detda	خەریک بوو دەیدا xerîk bû deyda	خەریک بووین دەماندا xerîk bûyn demanda	خەریک بوون دەتاندا xerîk bûn detanda	خەریک بوون دەیاندا xerîk bûn deyanda
present progressive	خەریکِم دەدەم xerîkim dedem	خەریکی دەدەیت xerîkî dedeyt	خەریکە دەدات xerîke dedat	خەریکین دەدەین xerîkîn dedeyn	خەریکِن دەدەن xerîkin deden
past perfect	دابووم dabûm	دابووت dabût	دابووی dabûy	دابوومان dabûman	دابووتان dabûtan	دابوویان dabûyan
present perfect	داومە dawme	داوتە dawte	داویە dawye	داومانە dawmane	داوتانە dawtane	داویانە dawyane
subjunctive	من	تۆ	ئەو	ئێمە	ئێوە	ئەوان
past	دابێتِم dabêtim	دابێتِت dabêtit	دابێتی dabêtî	دابێتمان dabêtman	دابێتتان dabêttan	دابێتیان dabêtyan
present	بِدەم bidem	بِدەیت bideyt	بِدات bidat	بِدەین bideyn	بِدەن biden
imperative	—	تۆ	—	ئێمە	ئێوە	—
		بِدەە bidee		بِدەین bideyn	بِدەن biden

Kalkoti

Noun

دان (dān)

1. tooth

Malay

Alternative forms

• dan

Pronunciation

• IPA^(key): /dan/
• Rhymes: -dan, -an

Conjunction

دان (Rumi spelling dan)

1. and (used to connect two similar words, phrases, et cetera)

Descendants

• Indonesian: dan

Persian

Etymology 1

From Middle Persian [script needed] (dʾn' /⁠dān⁠/), from Proto-Iranian *daHnáH, from Proto-Indo-Iranian *dʰaHnáH, from Proto-Indo-European *dʰoHnéh₂.

Alternative forms

• دون (dun) (eye-dialect)

Noun

دان • (dân)

1. grain

Derived terms

• دانه (dâne)
• دان‌دان (dân-dân)

References

• Steingass, Francis Joseph (1892) “دان”, in A Comprehensive Persian–English dictionary, London: Routledge & K. Paul

Etymology 2

Verb

دان • (dân)

1. present stem of دانستن (dânestan)

South Levantine Arabic

Picture dictionary

دان

جمجمة

مخ

عين

منخار

تم

دقن

فك

دان

صدغ

رقبة

Click on labels in the image

جسم

جسم

Etymology

From Arabic أُذُن (ʔuḏun).

Pronunciation

• IPA^(key): /daːn/, [dæːn]

• Audio (Ramallah):

  (file)

Noun

دان • (dān) f (dual دنتين (dintēn), plural دنين (dinēn))

1. ear