See also: vèrd and verð

EnglishEdit

EtymologyEdit

See vert, verdant. (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

PronunciationEdit

NounEdit

verd (uncountable)

  1. (obsolete, UK, law) The privilege of cutting green wood within a forest for fuel.
  2. (obsolete, UK, law) The right of pasturing animals in a forest[1]
  3. (obsolete) greenness; freshness
    • 1603, Samuel Harsnet, A Declaration of Egregious Popish Impostures:
      For Reliques [] worke like an Apothecaries potion or new Ale: they have best strength and verd at the first.

ReferencesEdit

  1. ^ 1859, Alexander Mansfield, Law Dictionary

AnagramsEdit

CatalanEdit

EtymologyEdit

Inherited from Vulgar Latin virdis, syncopated from Classical Latin viridis. Cf. Occitan verd, French vert, Italian verde and Spanish verde.

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

verd (feminine verda, masculine plural verds, feminine plural verdes)

  1. green

NounEdit

verd m (uncountable)

  1. green

Derived termsEdit

Related termsEdit

See alsoEdit

Colors in Catalan · colors (layout · text)
     blanc      gris      negre
             roig, vermell; carmesí              taronja; marró              groc; crema
             verd llima              verd             
             cian; xarxet              atzur              blau
             violat; indi              magenta; lila, porpra              rosa

ReferencesEdit

  • “verd” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.

EstonianEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈverd̥/, [ˈverd̥]

NounEdit

verd

  1. partitive singular of veri

Franco-ProvençalEdit

EtymologyEdit

From Latin viridis.

AdjectiveEdit

verd m (feminine singular verda, masculine plural verds, feminine plural verdes)

  1. green

FriulianEdit

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

From Vulgar Latin virdis, syncopated from Latin viridis. Compare Italian verde.

AdjectiveEdit

verd

  1. green

Related termsEdit

HungarianEdit

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

ver +‎ -d (personal suffix)

PronunciationEdit

  • IPA(key): [ˈvɛrd]
  • Hyphenation: verd

VerbEdit

verd

  1. second-person singular subjunctive present definite of ver

LombardEdit

EtymologyEdit

From Vulgar Latin virdis, syncopated from Classical Latin viridis. Compare Italian verde.

AdjectiveEdit

verd

  1. green

Middle EnglishEdit

Etymology 1Edit

NounEdit

verd

  1. Alternative form of ferde

Etymology 2Edit

NounEdit

verd

  1. Alternative form of vert

AdjectiveEdit

verd

  1. Alternative form of vert

Middle FrenchEdit

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

From Old French vert (with ⟨d⟩ in honour of the Latin etymon), from Vulgar Latin virdis, syncopated from Classical Latin viridis. Compare Italian verde and Spanish verde.

NounEdit

verd m (uncountable)

  1. green

AdjectiveEdit

verd m (feminine singular verde, masculine plural verds, feminine plural verdes)

  1. green

DescendantsEdit

  • French: vert
    • Haitian Creole: vèt,
    • Louisiana Creole: , vèr, vær
    • Wolof: wert

Norwegian BokmålEdit

Etymology 1Edit

From Old Norse verǫld, from Proto-Germanic *weraldiz.

NounEdit

verd f or m (definite singular verda or verden, indefinite plural verder, definite plural verdene)

  1. alternative form of verden
Derived termsEdit

Etymology 2Edit

From Old Norse verðr.

AdjectiveEdit

verd (indeclinable)

  1. alternative form of verdt

ReferencesEdit

Norwegian NynorskEdit

Etymology 1Edit

From Old Norse verǫld, from Proto-Germanic *weraldiz. Akin to English world.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ʋæːr/, /ʋæːɽ/

NounEdit

verd f (definite singular verda, indefinite plural verder, definite plural verdene)

  1. (definite singular form) world (human collective existence)
  2. (definite singular form) the Earth
  3. world, planet
Derived termsEdit

Etymology 2Edit

From Old Norse verð.

PronunciationEdit

NounEdit

verd n (definite singular verdet, indefinite plural verd, definite plural verda)

  1. value
Derived termsEdit

Etymology 3Edit

From Old Norse verðr.

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

verd (neuter singular verdt, definite singular and plural verde)

  1. worth (equal in value to)
Derived termsEdit

ReferencesEdit

  1. ^ “verd” in Norwegian-English Dictionary: A Pronouncing and Translating Dictionary of Modern Norwegian [Bokmål and Nynorsk] with a Historical and Grammatical Introduction

OccitanEdit

EtymologyEdit

From Old Occitan vert, from Vulgar Latin virdis, syncopated from Classical Latin viridis. Cf. Catalan verd, French vert, Italian verde and Spanish verde.

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

verd m (feminine singular verda, masculine plural verds, feminine plural verdas)

  1. green

NounEdit

verd m (uncountable)

  1. green

Related termsEdit

PiedmonteseEdit

EtymologyEdit

From Vulgar Latin virdis, from Latin viridis, viridem.

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

verd

  1. green

RomanschEdit

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

From Vulgar Latin virdis, syncopated from Classical Latin viridis. Compare Italian verde.

AdjectiveEdit

verd m (feminine singular verda, masculine plural verds, feminine plural verdas)

  1. (Rumantsch Grischun, Sursilvan, Surmiran, Puter, Vallader) green

NounEdit

verd m

  1. (Rumantsch Grischun, Sursilvan, Surmiran, Puter, Vallader) green