See also: رپ, زب, and رث

Arabic

edit

Etymology 1

edit
Root
ر ب ب (r b b)
6 terms

From Proto-Semitic *rabb-.

Pronunciation

edit

Verb

edit

رَبَّ (rabba) I (non-past يَرُبُّ (yarubbu), verbal noun رَبّ (rabb) or رِبَاب (ribāb))

  1. to be master, to be lord
  2. to have possession, to gather, to control
  3. to have authority over, to govern
  4. to impact, to comprise, to contain
  5. to collect, to congregate
  6. to grow, to increase, to become greater
Conjugation
edit
Conjugation of رَبَّ (I, geminate, a ~ u, full passive, verbal nouns رَبّ, رِبَاب)
verbal noun
الْمَصْدَر
رَبّ, رِبَاب
rabb, ribāb
active participle
اِسْم الْفَاعِل
رَابّ
rābb
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَرْبُوب
marbūb
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رَبَبْتُ
rababtu
رَبَبْتَ
rababta
رَبَّ
rabba
رَبَبْتُمَا
rababtumā
رَبَّا
rabbā
رَبَبْنَا
rababnā
رَبَبْتُمْ
rababtum
رَبُّوا
rabbū
f رَبَبْتِ
rababti
رَبَّتْ
rabbat
رَبَّتَا
rabbatā
رَبَبْتُنَّ
rababtunna
رَبَبْنَ
rababna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرُبُّ
ʔarubbu
تَرُبُّ
tarubbu
يَرُبُّ
yarubbu
تَرُبَّانِ
tarubbāni
يَرُبَّانِ
yarubbāni
نَرُبُّ
narubbu
تَرُبُّونَ
tarubbūna
يَرُبُّونَ
yarubbūna
f تَرُبِّينَ
tarubbīna
تَرُبُّ
tarubbu
تَرُبَّانِ
tarubbāni
تَرْبُبْنَ
tarbubna
يَرْبُبْنَ
yarbubna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرُبَّ
ʔarubba
تَرُبَّ
tarubba
يَرُبَّ
yarubba
تَرُبَّا
tarubbā
يَرُبَّا
yarubbā
نَرُبَّ
narubba
تَرُبُّوا
tarubbū
يَرُبُّوا
yarubbū
f تَرُبِّي
tarubbī
تَرُبَّ
tarubba
تَرُبَّا
tarubbā
تَرْبُبْنَ
tarbubna
يَرْبُبْنَ
yarbubna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرُبَّ, أَرُبِّ, أَرْبُبْ
ʔarubba, ʔarubbi, ʔarbub
تَرُبَّ, تَرُبِّ, تَرْبُبْ
tarubba, tarubbi, tarbub
يَرُبَّ, يَرُبِّ, يَرْبُبْ
yarubba, yarubbi, yarbub
تَرُبَّا
tarubbā
يَرُبَّا
yarubbā
نَرُبَّ, نَرُبِّ, نَرْبُبْ
narubba, narubbi, narbub
تَرُبُّوا
tarubbū
يَرُبُّوا
yarubbū
f تَرُبِّي
tarubbī
تَرُبَّ, تَرُبِّ, تَرْبُبْ
tarubba, tarubbi, tarbub
تَرُبَّا
tarubbā
تَرْبُبْنَ
tarbubna
يَرْبُبْنَ
yarbubna
imperative
الْأَمْر
m رُبَّ, رُبِّ, اُرْبُبْ
rubba, rubbi, urbub
رُبَّا
rubbā
رُبُّوا
rubbū
f رُبِّي
rubbī
اُرْبُبْنَ
urbubna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رُبِبْتُ
rubibtu
رُبِبْتَ
rubibta
رُبَّ
rubba
رُبِبْتُمَا
rubibtumā
رُبَّا
rubbā
رُبِبْنَا
rubibnā
رُبِبْتُمْ
rubibtum
رُبُّوا
rubbū
f رُبِبْتِ
rubibti
رُبَّتْ
rubbat
رُبَّتَا
rubbatā
رُبِبْتُنَّ
rubibtunna
رُبِبْنَ
rubibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرَبُّ
ʔurabbu
تُرَبُّ
turabbu
يُرَبُّ
yurabbu
تُرَبَّانِ
turabbāni
يُرَبَّانِ
yurabbāni
نُرَبُّ
nurabbu
تُرَبُّونَ
turabbūna
يُرَبُّونَ
yurabbūna
f تُرَبِّينَ
turabbīna
تُرَبُّ
turabbu
تُرَبَّانِ
turabbāni
تُرْبَبْنَ
turbabna
يُرْبَبْنَ
yurbabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرَبَّ
ʔurabba
تُرَبَّ
turabba
يُرَبَّ
yurabba
تُرَبَّا
turabbā
يُرَبَّا
yurabbā
نُرَبَّ
nurabba
تُرَبُّوا
turabbū
يُرَبُّوا
yurabbū
f تُرَبِّي
turabbī
تُرَبَّ
turabba
تُرَبَّا
turabbā
تُرْبَبْنَ
turbabna
يُرْبَبْنَ
yurbabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرَبَّ, أُرَبِّ, أُرْبَبْ
ʔurabba, ʔurabbi, ʔurbab
تُرَبَّ, تُرَبِّ, تُرْبَبْ
turabba, turabbi, turbab
يُرَبَّ, يُرَبِّ, يُرْبَبْ
yurabba, yurabbi, yurbab
تُرَبَّا
turabbā
يُرَبَّا
yurabbā
نُرَبَّ, نُرَبِّ, نُرْبَبْ
nurabba, nurabbi, nurbab
تُرَبُّوا
turabbū
يُرَبُّوا
yurabbū
f تُرَبِّي
turabbī
تُرَبَّ, تُرَبِّ, تُرْبَبْ
turabba, turabbi, turbab
تُرَبَّا
turabbā
تُرْبَبْنَ
turbabna
يُرْبَبْنَ
yurbabna

Verb

edit

رَبَّ (rabba) I (non-past يَرُبُّ (yarubbu), verbal noun رَبّ (rabb))

  1. to bring up, to raise (a child)
Conjugation
edit
Conjugation of رَبَّ (I, geminate, a ~ u, full passive, verbal noun رَبّ)
verbal noun
الْمَصْدَر
رَبّ
rabb
active participle
اِسْم الْفَاعِل
رَابّ
rābb
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَرْبُوب
marbūb
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رَبَبْتُ
rababtu
رَبَبْتَ
rababta
رَبَّ
rabba
رَبَبْتُمَا
rababtumā
رَبَّا
rabbā
رَبَبْنَا
rababnā
رَبَبْتُمْ
rababtum
رَبُّوا
rabbū
f رَبَبْتِ
rababti
رَبَّتْ
rabbat
رَبَّتَا
rabbatā
رَبَبْتُنَّ
rababtunna
رَبَبْنَ
rababna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرُبُّ
ʔarubbu
تَرُبُّ
tarubbu
يَرُبُّ
yarubbu
تَرُبَّانِ
tarubbāni
يَرُبَّانِ
yarubbāni
نَرُبُّ
narubbu
تَرُبُّونَ
tarubbūna
يَرُبُّونَ
yarubbūna
f تَرُبِّينَ
tarubbīna
تَرُبُّ
tarubbu
تَرُبَّانِ
tarubbāni
تَرْبُبْنَ
tarbubna
يَرْبُبْنَ
yarbubna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرُبَّ
ʔarubba
تَرُبَّ
tarubba
يَرُبَّ
yarubba
تَرُبَّا
tarubbā
يَرُبَّا
yarubbā
نَرُبَّ
narubba
تَرُبُّوا
tarubbū
يَرُبُّوا
yarubbū
f تَرُبِّي
tarubbī
تَرُبَّ
tarubba
تَرُبَّا
tarubbā
تَرْبُبْنَ
tarbubna
يَرْبُبْنَ
yarbubna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرُبَّ, أَرُبِّ, أَرْبُبْ
ʔarubba, ʔarubbi, ʔarbub
تَرُبَّ, تَرُبِّ, تَرْبُبْ
tarubba, tarubbi, tarbub
يَرُبَّ, يَرُبِّ, يَرْبُبْ
yarubba, yarubbi, yarbub
تَرُبَّا
tarubbā
يَرُبَّا
yarubbā
نَرُبَّ, نَرُبِّ, نَرْبُبْ
narubba, narubbi, narbub
تَرُبُّوا
tarubbū
يَرُبُّوا
yarubbū
f تَرُبِّي
tarubbī
تَرُبَّ, تَرُبِّ, تَرْبُبْ
tarubba, tarubbi, tarbub
تَرُبَّا
tarubbā
تَرْبُبْنَ
tarbubna
يَرْبُبْنَ
yarbubna
imperative
الْأَمْر
m رُبَّ, رُبِّ, اُرْبُبْ
rubba, rubbi, urbub
رُبَّا
rubbā
رُبُّوا
rubbū
f رُبِّي
rubbī
اُرْبُبْنَ
urbubna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رُبِبْتُ
rubibtu
رُبِبْتَ
rubibta
رُبَّ
rubba
رُبِبْتُمَا
rubibtumā
رُبَّا
rubbā
رُبِبْنَا
rubibnā
رُبِبْتُمْ
rubibtum
رُبُّوا
rubbū
f رُبِبْتِ
rubibti
رُبَّتْ
rubbat
رُبَّتَا
rubbatā
رُبِبْتُنَّ
rubibtunna
رُبِبْنَ
rubibna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرَبُّ
ʔurabbu
تُرَبُّ
turabbu
يُرَبُّ
yurabbu
تُرَبَّانِ
turabbāni
يُرَبَّانِ
yurabbāni
نُرَبُّ
nurabbu
تُرَبُّونَ
turabbūna
يُرَبُّونَ
yurabbūna
f تُرَبِّينَ
turabbīna
تُرَبُّ
turabbu
تُرَبَّانِ
turabbāni
تُرْبَبْنَ
turbabna
يُرْبَبْنَ
yurbabna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرَبَّ
ʔurabba
تُرَبَّ
turabba
يُرَبَّ
yurabba
تُرَبَّا
turabbā
يُرَبَّا
yurabbā
نُرَبَّ
nurabba
تُرَبُّوا
turabbū
يُرَبُّوا
yurabbū
f تُرَبِّي
turabbī
تُرَبَّ
turabba
تُرَبَّا
turabbā
تُرْبَبْنَ
turbabna
يُرْبَبْنَ
yurbabna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرَبَّ, أُرَبِّ, أُرْبَبْ
ʔurabba, ʔurabbi, ʔurbab
تُرَبَّ, تُرَبِّ, تُرْبَبْ
turabba, turabbi, turbab
يُرَبَّ, يُرَبِّ, يُرْبَبْ
yurabba, yurabbi, yurbab
تُرَبَّا
turabbā
يُرَبَّا
yurabbā
نُرَبَّ, نُرَبِّ, نُرْبَبْ
nurabba, nurabbi, nurbab
تُرَبُّوا
turabbū
يُرَبُّوا
yurabbū
f تُرَبِّي
turabbī
تُرَبَّ, تُرَبِّ, تُرْبَبْ
turabba, turabbi, turbab
تُرَبَّا
turabbā
تُرْبَبْنَ
turbabna
يُرْبَبْنَ
yurbabna

Etymology 2

edit

From Proto-Semitic *rabb-.

Pronunciation

edit

Noun

edit

رَبّ (rabbm (plural أَرْبَاب (ʔarbāb) or رُبُوب (rubūb), feminine رَبَّة (rabba))

  1. Lord, an epithet of God
    اَللهُ رَبُّ الْعَالَمِينallāhu rabbu l-ʕālamīnGod is Lord of the Worlds
    الرَّبّar-rabbthe LORD
  2. god, deity
    • 609–632 CE, Qur'an, 12:39:
      يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ ءَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللہُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ
      [Joseph said:] "O my two companions of the prison! Are many different deities better than God the One [Who is the Source of all things], the Overpowering?"
  3. master, lord, king, sovereign, potentate
    Coordinate terms: عَبْد (ʕabd), خَادِم (ḵādim)
    رَبُّ الدَّارrabbu d-dārmaster of the house
    رَبُّ الْعَائِلَةrabbu l-ʕāʔilapaterfamilias
    • 609–632 CE, Qur'an, 12:41:
      يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا ۖ وَأَمَّا الْآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِن رَّأْسِهِ
      yā ṣāḥibayi s-sijni ʔammā ʔaḥadukumā fayasqī rabbahu ḵamran waʔammā l-ʔāḵaru fayuṣlabu fataʔkulu ṭ-ṭayru min raʔsihi
      “O my fellow inmates! One of you will serve his master wine; while the other will be crucified, and the birds will eat from his head. Thus the matter you are inquiring about is settled.”
  4. leader, chief, head
    رَبُّ بَحْرِيّrabbu baḥriyyseaman (naval rank)
  5. owner, proprietor
  6. (with a following genitive) one possessed of, one endowed with
  7. (with a following genitive) having to do with
  8. verbal noun of رَبَّ (rabba) (form I)
Declension
edit
Declension of noun رَبّ (rabb)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal رَبّ
rabb
الرَّبّ
ar-rabb
رَبّ
rabb
nominative رَبٌّ
rabbun
الرَّبُّ
ar-rabbu
رَبُّ
rabbu
accusative رَبًّا
rabban
الرَّبَّ
ar-rabba
رَبَّ
rabba
genitive رَبٍّ
rabbin
الرَّبِّ
ar-rabbi
رَبِّ
rabbi
dual indefinite definite construct
informal رَبَّيْن
rabbayn
الرَّبَّيْن
ar-rabbayn
رَبَّيْ
rabbay
nominative رَبَّانِ
rabbāni
الرَّبَّانِ
ar-rabbāni
رَبَّا
rabbā
accusative رَبَّيْنِ
rabbayni
الرَّبَّيْنِ
ar-rabbayni
رَبَّيْ
rabbay
genitive رَبَّيْنِ
rabbayni
الرَّبَّيْنِ
ar-rabbayni
رَبَّيْ
rabbay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal أَرْبَاب‎; رُبُوب
ʔarbāb‎; rubūb
الْأَرْبَاب‎; الرُّبُوب
al-ʔarbāb‎; ar-rubūb
أَرْبَاب‎; رُبُوب
ʔarbāb‎; rubūb
nominative أَرْبَابٌ‎; رُبُوبٌ
ʔarbābun‎; rubūbun
الْأَرْبَابُ‎; الرُّبُوبُ
al-ʔarbābu‎; ar-rubūbu
أَرْبَابُ‎; رُبُوبُ
ʔarbābu‎; rubūbu
accusative أَرْبَابًا‎; رُبُوبًا
ʔarbāban‎; rubūban
الْأَرْبَابَ‎; الرُّبُوبَ
al-ʔarbāba‎; ar-rubūba
أَرْبَابَ‎; رُبُوبَ
ʔarbāba‎; rubūba
genitive أَرْبَابٍ‎; رُبُوبٍ
ʔarbābin‎; rubūbin
الْأَرْبَابِ‎; الرُّبُوبِ
al-ʔarbābi‎; ar-rubūbi
أَرْبَابِ‎; رُبُوبِ
ʔarbābi‎; rubūbi
edit
Descendants
edit
  • Afar: Rábbi
  • Azerbaijani: rəbb, Rəbb
  • Bashkir: раббы (rabbı)
  • Bengali: রব (robo)
  • Ottoman Turkish: رب (rabb)
  • (via plural) Ottoman Turkish: ارباب

Etymology 3

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

رُبّ (rubbm (plural رِبَاب (ribāb) or رُبُوب (rubūb))

  1. thickened fruit juice, thickened juice
  2. mash, pulp
Declension
edit
Declension of noun رُبّ (rubb)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal رُبّ
rubb
الرُّبّ
ar-rubb
رُبّ
rubb
nominative رُبٌّ
rubbun
الرُّبُّ
ar-rubbu
رُبُّ
rubbu
accusative رُبًّا
rubban
الرُّبَّ
ar-rubba
رُبَّ
rubba
genitive رُبٍّ
rubbin
الرُّبِّ
ar-rubbi
رُبِّ
rubbi
dual indefinite definite construct
informal رُبَّيْن
rubbayn
الرُّبَّيْن
ar-rubbayn
رُبَّيْ
rubbay
nominative رُبَّانِ
rubbāni
الرُّبَّانِ
ar-rubbāni
رُبَّا
rubbā
accusative رُبَّيْنِ
rubbayni
الرُّبَّيْنِ
ar-rubbayni
رُبَّيْ
rubbay
genitive رُبَّيْنِ
rubbayni
الرُّبَّيْنِ
ar-rubbayni
رُبَّيْ
rubbay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal رِبَاب‎; رُبُوب
ribāb‎; rubūb
الرِّبَاب‎; الرُّبُوب
ar-ribāb‎; ar-rubūb
رِبَاب‎; رُبُوب
ribāb‎; rubūb
nominative رِبَابٌ‎; رُبُوبٌ
ribābun‎; rubūbun
الرِّبَابُ‎; الرُّبُوبُ
ar-ribābu‎; ar-rubūbu
رِبَابُ‎; رُبُوبُ
ribābu‎; rubūbu
accusative رِبَابًا‎; رُبُوبًا
ribāban‎; rubūban
الرِّبَابَ‎; الرُّبُوبَ
ar-ribāba‎; ar-rubūba
رِبَابَ‎; رُبُوبَ
ribāba‎; rubūba
genitive رِبَابٍ‎; رُبُوبٍ
ribābin‎; rubūbin
الرِّبَابِ‎; الرُّبُوبِ
ar-ribābi‎; ar-rubūbi
رِبَابِ‎; رُبُوبِ
ribābi‎; rubūbi
Derived terms
edit
See also
edit

Etymology 4

edit

From Proto-Semitic *rabb-.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

رُبَّ (rubba)

  1. (with a following indefinite genitive) many
    رُبَّ رَجُلٍ (rubba rajulin, many a man)
    رُبَّ مَرَّةٍ (rubba marratin, many a time)
Declension
edit

Indeclinable, followed by the indefinite genitive singular.

Adverb

edit

رُبَّ (rubba) (with following genitive)

  1. likely, perhaps, mayhap, potentially

Usage notes

edit

Sometimes considered a preposition, an adverb or an adjective, it can mean both profusion (something happens a lot) or rarity (something could possibly happen). See the following example:

  1. رُبَّ فَقِيرٍ مُهَانٍ وَهُوَ غَنِيُّ ٱلنَّفْسِ.
    rubba faqīrin muhānin wahuwa ḡaniyyu n-nafsi.
    Many a despised poor man may have a rich soul.
    رُبَّ طَالِبٍ مُجْتَهِدٍ يَفْشَلُ.
    rubba ṭālibin mujtahidin yafšalu.
    Even a hardworking student can possibly fail.

Derived terms

edit

Etymology 5

edit

Verb

edit

رَبِّ (rabbi) (form II) /rab.bi/

  1. second-person masculine singular imperative of رَبَّى (rabbā)

Persian

edit

Etymology 1

edit

Borrowed from Arabic رَبّ (rabb).

Pronunciation

edit
 

Readings
Classical reading? rabb
Dari reading? rabb
Iranian reading? rabb
Tajik reading? rabb

Proper noun

edit
Dari رب
Iranian Persian
Tajik Раб

رب (rab)

  1. the Lord, God

Noun

edit

رب (rabb)

  1. (obsolete) master, lord
Usage notes
edit
  • In modern Persian, ارباب (arbâb, originally the Arabic plural of رب) should be used for "lord," even in the singular. رب should be used only for God.

Etymology 2

edit

Borrowed from Arabic رُبّ (rubb).

Pronunciation

edit
 

Readings
Classical reading? rubb, raḇ
Dari reading? rubb, rab
Iranian reading? robb, rab
Tajik reading? rubb, rab

Noun

edit
Dari رب
Iranian Persian
Tajik руб

رب (rob)

  1. tomato sauce

Punjabi

edit

Etymology

edit

Borrowed from Classical Persian رب (rabb), from Arabic رَبّ (rabb).

Pronunciation

edit

Noun

edit

رَبّ (rabbm (Gurmukhi spelling ਰੱਬ)

  1. Lord; An epithet for God.
    Synonyms: خُدا (xudā), اللہ (allāh), واہِگُرُو (vāhigurū)
  2. (in compounds) owner; possessor

Declension

edit
Declension of رب
singular plural
direct رَبّ (rabb) رَبّ (rabb)
oblique رَبّ (rabb) رَبّاں (rabbāṉ)
vocative رَبّا (rabbā) رَبّو (rabbo)
ablative رَبّوں (rabboṉ) رَبّاں (rabbāṉ)
locative رَبّے (rabbe) رَبِّیں (rabbiīṉ)
instrumental رَبّوں (rabboṉ)

Further reading

edit
  • Iqbal, Salah ud-Din (2002) “رب”, in vaḍḍī panjābī lughat‎ (in Punjabi), Lahore: ʻAzīz Pablisharz
  • ਰੱਬ”, in Punjabi-English Dictionary, Patiala: Punjabi University, 2025

Urdu

edit

Etymology

edit

Borrowed from Classical Persian رب (rab, rabb), from Arabic رَبّ (rabb).

Pronunciation

edit

Noun

edit

رَب (rabm (formal plural ارباب, Hindi spelling रब)

  1. Lord; An epithet for God.
    Synonyms: خدا (xudā), اللہ (allāh), بھگوان (bhagvān)
  2. (in compounds) owner; possessor

Declension

edit
Declension of رب
singular plural
direct رَب (rab) رَب (rab)
oblique رَب (rab) رَبوں (rabõ)
vocative رَب (rab) رَبو (rabo)
edit

Further reading

edit
  • رب”, in اُردُو لُغَت (urdū luġat) (in Urdu), Ministry of Education: Government of Pakistan, 2017.
  • رب”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2025.
  • Qureshi, Bashir Ahmad (1971) “رب”, in Kitabistan's 20th Century Standard Dictionary‎, Lahore: Kitabistan Pub. Co.