Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

According to De Vaan, perhaps from autem +‎ aiō, similarly to negō.

Pronunciation edit

Verb edit

autumō (present infinitive autumāre, perfect active autumāvī, supine autumātum); first conjugation

  1. (chiefly Old Latin) to say yes, affirm
    Synonyms: aiō, affirmō, cōnfirmō
  2. (Old Latin, Late Latin and Medieval Latin) to assert, state
    Synonyms: affirmō, cōnfirmō, dīcō, asserō
    • c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, Metamorphoses 1.18:
      Et ad illum "Nōn" inquam "immeritō medicī fīdī cibō et crapulā distentōs saeva et gravia somniāre autumant. [] "
      And I said to him, "It's for good reasons that trustworthy doctors assert that those swollen with food and drink have violent and severe dreams. [] "
    • 895 CE, Angelomus Luxovensis, Enarrationes in libros Regum In librum secundum.24:
      In illo siquidem loco, ut Hebraei autumant, aliquando contigerat Abraham offerre filium suum Isaac, quando, cum jam paratus esset occidere filium, et in holocaustum exhibere, improviso aries apparuit, et altare circumstetit, quem Abraham pro filio immolavit.
      Accordingly, it was in that place, as Hebrew people assert, that Abraham's near-offering of his son Isaac was about to happen when, already prepared to kill his son to make of him a burnt-offering, a ram suddenly appeared and stoof around the altar, which Abraham then sacrificed instead of his son.
  3. (rare) to name
    Synonyms: vocō, nōminō, appellō, dīcō
    • c. 19 BCEc. 31 CE, Marcus Velleius Paterculus, Historia Romana 1.6:
      Hōc tractū temporum, ante annōs quīnque et sexāgintā quam urbs Rōmāna conderētur, ab Elissā Tȳriā, quam quīdam Dīdō autumant, Carthāgō conditur.
      In this period of time, 65 years before the city of Rome were to be founded, Carthage was founded by Elissa the Tyrian, whom some people name Dido.
  4. (metonymically, rare) to think, believe, reckon
    Synonyms: crēdō, sentiō

Usage notes edit

Very rarely used in Classical Latin.

Conjugation edit

   Conjugation of autumō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present autumō autumās autumat autumāmus autumātis autumant
imperfect autumābam autumābās autumābat autumābāmus autumābātis autumābant
future autumābō autumābis autumābit autumābimus autumābitis autumābunt
perfect autumāvī autumāvistī autumāvit autumāvimus autumāvistis autumāvērunt,
autumāvēre
pluperfect autumāveram autumāverās autumāverat autumāverāmus autumāverātis autumāverant
future perfect autumāverō autumāveris autumāverit autumāverimus autumāveritis autumāverint
passive present autumor autumāris,
autumāre
autumātur autumāmur autumāminī autumantur
imperfect autumābar autumābāris,
autumābāre
autumābātur autumābāmur autumābāminī autumābantur
future autumābor autumāberis,
autumābere
autumābitur autumābimur autumābiminī autumābuntur
perfect autumātus + present active indicative of sum
pluperfect autumātus + imperfect active indicative of sum
future perfect autumātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present autumem autumēs autumet autumēmus autumētis autument
imperfect autumārem autumārēs autumāret autumārēmus autumārētis autumārent
perfect autumāverim autumāverīs autumāverit autumāverīmus autumāverītis autumāverint
pluperfect autumāvissem autumāvissēs autumāvisset autumāvissēmus autumāvissētis autumāvissent
passive present autumer autumēris,
autumēre
autumētur autumēmur autumēminī autumentur
imperfect autumārer autumārēris,
autumārēre
autumārētur autumārēmur autumārēminī autumārentur
perfect autumātus + present active subjunctive of sum
pluperfect autumātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present autumā autumāte
future autumātō autumātō autumātōte autumantō
passive present autumāre autumāminī
future autumātor autumātor autumantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives autumāre autumāvisse autumātūrum esse autumārī autumātum esse autumātum īrī
participles autumāns autumātūrus autumātus autumandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
autumandī autumandō autumandum autumandō autumātum autumātū

Descendants edit

  • ? Vulgar Latin: *tumāre

References edit

  • autumo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • autumo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • autumo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.