esganar
Galician edit
Etymology edit
Probably from es- (“ex-”) + cana (“cane, windpipe”),[1] but influenced by ganir (“to wail”).[2] Compare Catalan escanyar.
Pronunciation edit
Verb edit
esganar (first-person singular present esgano, first-person singular preterite esganei, past participle esganado)
- (transitive) to strangle (to squeeze someone’s throat)
- Synonyms: afogar, estrangular
- (transitive) to choke
- (takes a reflexive pronoun) to choke
Conjugation edit
Conjugation of esganar
Reintegrated conjugation of esganar (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
References edit
- “esganar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “esganar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “esganar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- “esganar” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- ^ Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “caña”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
- ^ Rivas Quintas, Eligio (2015). Dicionario etimolóxico da lingua galega. Santiago de Compostela: Tórculo. →ISBN, s.v. esganar.
Portuguese edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- Hyphenation: es‧ga‧nar
Verb edit
esganar (first-person singular present esgano, first-person singular preterite esganei, past participle esganado)
- to strangle (to squeeze someone’s throat)
- Synonyms: estrangular, enforcar
Conjugation edit
Conjugation of esganar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.