See also: Quieto, quietó, and quietò

AsturianEdit

AdjectiveEdit

quieto

  1. neuter of quietu

GalicianEdit

EtymologyEdit

Borrowed from Latin quiētus, perfect passive participle of quiēscō (I rest), from quiēs (rest). Doublet of quedo.

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

quieto m (feminine singular quieta, masculine plural quietos, feminine plural quietas)

  1. quiet, still, having little motion or activity
    'Ta quietiño, ho!Stop it, child! (literally, “stay little calm, [emphatic interjection]!”)
    Synonyms: quedo, inmóbil
  2. tranquil, calm, peaceful
    Synonyms: calmo, plácido, quedo, tranquilo
    Antonyms: inquedo, inquieto, revolto

Related termsEdit

ReferencesEdit

  • quieto” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • quieto” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • quieto” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • quieto” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • quieto” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

ItalianEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈkwjɛ.to/, /kwiˈɛ.to/, /ˈkwje.to/, /kwiˈe.to/[1]
  • Rhymes: -ɛto, -eto
  • Hyphenation: quiè‧to, qui‧è‧to, quié‧to, qui‧é‧to

Etymology 1Edit

Borrowed from Latin quiētus, from Proto-Italic *kʷiētos, from Proto-Indo-European *kʷyeh₁tos, from the root *kʷyeh₁- (to rest). Doublet of cheto, which was inherited.

Alternative formsEdit

AdjectiveEdit

quieto (feminine quieta, masculine plural quieti, feminine plural quiete)

  1. quiet, calm, peaceful, silent, still
    Synonyms: calmo, tranquillo, silenzioso
    Antonyms: inquieto, agitato, caotico
Derived termsEdit
Related termsEdit

Etymology 2Edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

VerbEdit

quieto

  1. first-person singular present indicative of quietare

ReferencesEdit

  1. ^ quieto in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

LatinEdit

Alternative formsEdit

EtymologyEdit

From quiētus.

PronunciationEdit

VerbEdit

quiētō (present infinitive quiētāre, perfect active quiētāvī, supine quiētātum); first conjugation

  1. (post-Classical) to quiet, calm

ConjugationEdit

   Conjugation of quiētō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present quiētō quiētās quiētat quiētāmus quiētātis quiētant
imperfect quiētābam quiētābās quiētābat quiētābāmus quiētābātis quiētābant
future quiētābō quiētābis quiētābit quiētābimus quiētābitis quiētābunt
perfect quiētāvī quiētāvistī quiētāvit quiētāvimus quiētāvistis quiētāvērunt,
quiētāvēre
pluperfect quiētāveram quiētāverās quiētāverat quiētāverāmus quiētāverātis quiētāverant
future perfect quiētāverō quiētāveris quiētāverit quiētāverimus quiētāveritis quiētāverint
passive present quiētor quiētāris,
quiētāre
quiētātur quiētāmur quiētāminī quiētantur
imperfect quiētābar quiētābāris,
quiētābāre
quiētābātur quiētābāmur quiētābāminī quiētābantur
future quiētābor quiētāberis,
quiētābere
quiētābitur quiētābimur quiētābiminī quiētābuntur
perfect quiētātus + present active indicative of sum
pluperfect quiētātus + imperfect active indicative of sum
future perfect quiētātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present quiētem quiētēs quiētet quiētēmus quiētētis quiētent
imperfect quiētārem quiētārēs quiētāret quiētārēmus quiētārētis quiētārent
perfect quiētāverim quiētāverīs quiētāverit quiētāverīmus quiētāverītis quiētāverint
pluperfect quiētāvissem quiētāvissēs quiētāvisset quiētāvissēmus quiētāvissētis quiētāvissent
passive present quiēter quiētēris,
quiētēre
quiētētur quiētēmur quiētēminī quiētentur
imperfect quiētārer quiētārēris,
quiētārēre
quiētārētur quiētārēmur quiētārēminī quiētārentur
perfect quiētātus + present active subjunctive of sum
pluperfect quiētātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present quiētā quiētāte
future quiētātō quiētātō quiētātōte quiētantō
passive present quiētāre quiētāminī
future quiētātor quiētātor quiētantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives quiētāre quiētāvisse quiētātūrum esse quiētārī quiētātum esse quiētātum īrī
participles quiētāns quiētātūrus quiētātus quiētandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
quiētandī quiētandō quiētandum quiētandō quiētātum quiētātū

DescendantsEdit

ReferencesEdit

  • quieto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • quieto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to enjoy peace of mind: quieto, tranquillo, securo animo esse

PortugueseEdit

EtymologyEdit

Borrowed from Latin quiētus. Compare quedo, an inherited doublet.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈkjɛ.tu/, /ˈkɛ.tu/

  • Hyphenation: qui‧e‧to

AdjectiveEdit

quieto (feminine quieta, masculine plural quietos, feminine plural quietas, comparable, comparative mais quieto, superlative o mais quieto or quietíssimo)

  1. quiet (with little or no sound)
  2. quiet (having little motion or activity; calm)
  3. quiet (not talking much or not talking loudly; reserved)

Related termsEdit

SpanishEdit

EtymologyEdit

Borrowed from Latin quiētus, whence also Spanish quedo, an inherited doublet. Compare English coy and quiet.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈkjeto/ [ˈkje.t̪o]
  • Rhymes: -eto
  • Syllabification: quie‧to

AdjectiveEdit

quieto (feminine quieta, masculine plural quietos, feminine plural quietas)

  1. calm
    Synonym: tranquilo
  2. still

Derived termsEdit

Related termsEdit

VerbEdit

quieto

  1. first-person singular present indicative of quietar

Further readingEdit