See also: Quieto, quietó, and quietò

Asturian edit

Adjective edit

quieto

  1. neuter of quietu

Galician edit

Etymology edit

Borrowed from Latin quiētus, perfect passive participle of quiēscō (I rest), from quiēs (rest). Doublet of quedo.

Pronunciation edit

Adjective edit

quieto (feminine quieta, masculine plural quietos, feminine plural quietas)

  1. quiet, still, having little motion or activity
    Synonyms: quedo, inmóbil
    'Ta quietiño, ho!Stop it, child! (literally, “stay little calm, [emphatic interjection]!”)
  2. tranquil, calm, peaceful
    Synonyms: calmo, plácido, quedo, tranquilo
    Antonyms: inquedo, inquieto, revolto

Related terms edit

References edit

  • quieto” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • quieto” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • quieto” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • quieto” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • quieto” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈkwjɛ.to/, /kwiˈɛ.to/, /ˈkwje.to/, /kwiˈe.to/[1]
  • Rhymes: -ɛto, -eto
  • Hyphenation: quiè‧to, qui‧è‧to, quié‧to, qui‧é‧to

Etymology 1 edit

Borrowed from Latin quiētus, from Proto-Italic *kʷiētos, from Proto-Indo-European *kʷyeh₁tos, from the root *kʷyeh₁- (to rest). Doublet of cheto, which was inherited.

Alternative forms edit

Adjective edit

quieto (feminine quieta, masculine plural quieti, feminine plural quiete)

  1. quiet, calm, peaceful, silent, still
    Synonyms: calmo, tranquillo, silenzioso
    Antonyms: inquieto, agitato, caotico
Derived terms edit
Related terms edit

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb edit

quieto

  1. first-person singular present indicative of quietare

References edit

  1. ^ quieto in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From quiētus.

Pronunciation edit

Verb edit

quiētō (present infinitive quiētāre, perfect active quiētāvī, supine quiētātum); first conjugation

  1. (post-Classical) to quiet, calm

Conjugation edit

   Conjugation of quiētō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present quiētō quiētās quiētat quiētāmus quiētātis quiētant
imperfect quiētābam quiētābās quiētābat quiētābāmus quiētābātis quiētābant
future quiētābō quiētābis quiētābit quiētābimus quiētābitis quiētābunt
perfect quiētāvī quiētāvistī quiētāvit quiētāvimus quiētāvistis quiētāvērunt,
quiētāvēre
pluperfect quiētāveram quiētāverās quiētāverat quiētāverāmus quiētāverātis quiētāverant
future perfect quiētāverō quiētāveris quiētāverit quiētāverimus quiētāveritis quiētāverint
passive present quiētor quiētāris,
quiētāre
quiētātur quiētāmur quiētāminī quiētantur
imperfect quiētābar quiētābāris,
quiētābāre
quiētābātur quiētābāmur quiētābāminī quiētābantur
future quiētābor quiētāberis,
quiētābere
quiētābitur quiētābimur quiētābiminī quiētābuntur
perfect quiētātus + present active indicative of sum
pluperfect quiētātus + imperfect active indicative of sum
future perfect quiētātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present quiētem quiētēs quiētet quiētēmus quiētētis quiētent
imperfect quiētārem quiētārēs quiētāret quiētārēmus quiētārētis quiētārent
perfect quiētāverim quiētāverīs quiētāverit quiētāverīmus quiētāverītis quiētāverint
pluperfect quiētāvissem quiētāvissēs quiētāvisset quiētāvissēmus quiētāvissētis quiētāvissent
passive present quiēter quiētēris,
quiētēre
quiētētur quiētēmur quiētēminī quiētentur
imperfect quiētārer quiētārēris,
quiētārēre
quiētārētur quiētārēmur quiētārēminī quiētārentur
perfect quiētātus + present active subjunctive of sum
pluperfect quiētātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present quiētā quiētāte
future quiētātō quiētātō quiētātōte quiētantō
passive present quiētāre quiētāminī
future quiētātor quiētātor quiētantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives quiētāre quiētāvisse quiētātūrum esse quiētārī quiētātum esse quiētātum īrī
participles quiētāns quiētātūrus quiētātus quiētandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
quiētandī quiētandō quiētandum quiētandō quiētātum quiētātū

Descendants edit

References edit

  • quieto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • quieto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to enjoy peace of mind: quieto, tranquillo, securo animo esse

Portuguese edit

Etymology edit

Learned borrowing from Latin quiētus. Doublet of quedo, which was an inherited.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈkjɛ.tu/, (colloquial) /ˈkɛ.tu/

  • Rhymes: -ɛtu
  • Hyphenation: qui‧e‧to

Adjective edit

quieto (feminine quieta, masculine plural quietos, feminine plural quietas, comparable, comparative mais quieto, superlative o mais quieto or quietíssimo)

  1. quiet (with little or no sound)
  2. quiet (having little motion or activity; calm)
  3. quiet (not talking much or not talking loudly; reserved)

Related terms edit

Spanish edit

Etymology edit

Borrowed from Latin quiētus, whence also Spanish quedo, an inherited doublet. Compare English coy and quiet.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈkjeto/ [ˈkje.t̪o]
  • Rhymes: -eto
  • Syllabification: quie‧to

Adjective edit

quieto (feminine quieta, masculine plural quietos, feminine plural quietas)

  1. calm
    Synonym: tranquilo
  2. still

Derived terms edit

Related terms edit

Verb edit

quieto

  1. first-person singular present indicative of quietar

Further reading edit