bezichtigen
Dutch edit
Etymology edit
From zicht + be- -igen, replacing earlier bezichten.
Pronunciation edit
Verb edit
bezichtigen
- (transitive, formal) to behold
- (transitive, formal) to sightsee, to view
- De steen van Rosette kan worden bezichtigd in het British Museum in Londen, waar hij al sinds 1802 wordt bewaard.
- The Rosetta stone can be viewed at the British Museum in London, where it has been kept ever since 1802.
Inflection edit
| Conjugation of bezichtigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bezichtigen | |||
| past singular | bezichtigde | |||
| past participle | bezichtigd | |||
| infinitive | bezichtigen | |||
| gerund | bezichtigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bezichtig | bezichtigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bezichtigt | bezichtigde | ||
| 2nd person sing. (u) | bezichtigt | bezichtigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bezichtigt | bezichtigde | ||
| 3rd person singular | bezichtigt | bezichtigde | ||
| plural | bezichtigen | bezichtigden | ||
| subjunctive sing.1 | bezichtige | bezichtigde | ||
| subjunctive plur.1 | bezichtigen | bezichtigden | ||
| imperative sing. | bezichtig | |||
| imperative plur.1 | bezichtigt | |||
| participles | bezichtigend | bezichtigd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms edit
German edit
Etymology edit
Middle High German bezichtec (“accused”) + -en, from bezicht (“accusation”), from bezīhen (“to accuse”), from Old High German bizīhen.[1] Compare zeihen and Dutch betichten. Replaced older bezichten.
Pronunciation edit
Verb edit
bezichtigen (weak, third-person singular present bezichtigt, past tense bezichtigte, past participle bezichtigt, auxiliary haben)
- (ditransitive, accusative + genitive) to accuse
- Frau Müller wurde der Steuerhinterziehung bezichtigt.
- Frau Müller was accused of tax evasion.
Conjugation edit
| infinitive | bezichtigen | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | bezichtigend | ||||
| past participle | bezichtigt | ||||
| auxiliary | haben | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| singular | plural | singular | plural | ||
| present | ich bezichtige | wir bezichtigen | i | ich bezichtige | wir bezichtigen |
| du bezichtigst | ihr bezichtigt | du bezichtigest | ihr bezichtiget | ||
| er bezichtigt | sie bezichtigen | er bezichtige | sie bezichtigen | ||
| preterite | ich bezichtigte | wir bezichtigten | ii | ich bezichtigte1 | wir bezichtigten1 |
| du bezichtigtest | ihr bezichtigtet | du bezichtigtest1 | ihr bezichtigtet1 | ||
| er bezichtigte | sie bezichtigten | er bezichtigte1 | sie bezichtigten1 | ||
| imperative | bezichtig (du) bezichtige (du) |
bezichtigt (ihr) | |||
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.
Related terms edit
References edit
- ^ Friedrich Kluge (1995) “bezichtigen”, in Elmar Seebold, editor, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache [Etymological Dictionary of the German Language] (in German), 23rd edition, Berlin: Walter de Gruyter, →ISBN, page 107
Further reading edit
- “bezichtigen” in Duden online
- “bezichtigen” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
- “bezichtigen” in Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm, 16 vols., Leipzig 1854–1961.