ตู

See also: ต, ติ, ตู้, ตี, and ตี๋

Eastern Lawa

Pronunciation

IPA^(key): /tu/

Noun

ตู (tu)

intestines.

Southern Thai

Etymology

From Proto-Tai *tuːᴬ (“door”). Cognate with Thai ตู (dtuu) (old) or ประตู (bprà-dtuu) (modern), Northern Thai ᨲᩪ (old) or ᨸᨲᩪ (modern), Lao ປະຕູ (pa tū), Shan တူ (tǔu), Bouyei dul, Zhuang dou or du.

Noun

ตู (transliteration needed)

door.

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		ตู t ū
Romanization	Paiboon	dtuu
	Royal Institute	tu
(standard) IPA^(key)		/tuː˧/^(R)

Etymology 1

Cognate with Northern Thai ᨲᩪ (tǔu), Lao ຕູ (tū), Shan တူ (tǔu).

Pronoun

ตู • (dtuu)

(archaic) an exclusive plural first person pronoun:^[1]^[2]^[3] we.
- 1292/93, พ่อขุนรามคำแหง, “จารึกพ่อขุนรามคำแหง (ด้านที่ ๑)”, in ประชุมพงศาวดาร ฉบับกาญจนาภิเษก เล่ม ๓, Bangkok: กองวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร, published 1999, →ISBN, page 8:
  
  พ่อ กู ชื่อ สรี อีนทราทิตย แม่กู ชื่อ นาง เสือง พี่กู ชื่อ บาน เมือง ตูพี่น้อง ท้อง เดียว ห้า คน ผู้ชาย สาม ผู้หญิง โสง พี่เผือ ผู้อ้าย ตาย จาก เผือ เตียมแต่ยัง เล็ก
  pɔ̂ɔ guu chʉ̂ʉ sǐi in-traa-tít · mɛ̂ɛ guu chʉ̂ʉ naang sʉ̌ʉang · pîi guu chʉ̂ʉ baan mʉʉang · dtuu pîi-nɔ́ɔng tɔ́ɔng diao hâa kon · pûu-chaai sǎam · pûu-yǐng sǒong · pîi pʉ̌ʉa pûu âai dtaai jàak pʉ̌ʉa dtiiam-dtɛ̀ɛ yang lék
  My father is called Si Inthrathit. My mother is called Nang Sueang. My elder brother is called Ban Mueang. We, five brothers and sisters from the same womb, [are] three men [and] two women. Our elder brother, the eldest one, departed from us since [he was/we were] still young.

Noun

ตู • (dtuu)

Archaic form of ตัว (dtuua).

Derived terms

ตูข้า

Etymology 2

From Proto-Tai *tuːᴬ (“door”). Cognate with Northern Thai ᨲᩪ (old) or ᨸᨲᩪ (modern), Southern Thai ตู, Lao ປະຕູ (pa tū), Shan တူ (tǔu), Bouyei dul, Zhuang dou or du.

Noun

ตู • (dtuu)

(archaic) door.

References

^ วงษ์เทศ, สุจิตต์, editor (1983), สุโขทัยไม่ใช่ราชธานีแห่งแรกของไทย (in Thai), Bangkok: มติชน, →ISBN, page 168: “ตู – เราทั้งหลาย ฉันทั้งหลาย ข้าพเจ้าทั้งหลาย (เป็นพหูพจน์).”
^ ราชบัณฑิตยสถาน (2013) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขทัย ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช หลักที่ ๑ (in Thai), 3rd edition, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 43: “ตู ส. สรรพนามบุรุษที่ ๑ พหูพจน์ หมายถึง เราซึ่งเป็นฝ่ายผู้พูด ไม่รวมผู้ฟัง ในความว่า "ตูพี่น้องท้องเดียวห้าคน" (๑/๒).”
^ พงศ์ศรีเพียร, วินัย (2009) “เอกสารลำดับที่ ๑ จารึกพ่อขุนรามคำแหง”, in ๑๐๐ เอกสารสำคัญ: สรรพสาระประวัติศาสตร์ไทย ลำดับที่ ๑ (in Thai), Bangkok: ศักดิ์โสภาการพิมพ์, →ISBN, page 12: “ตู ในที่นี้หมายถึง พวกกูทั้งหลาย (เฉพาะพวกกูผู้พูด) คำว่า เรา แปลว่า พวกเราทั้งหมด (รวมทั้งผู้พูดผู้ฟัง).”

[1] วงษ์เทศ, สุจิตต์, editor (1983), สุโขทัยไม่ใช่ราชธานีแห่งแรกของไทย (in Thai), Bangkok: มติชน, →ISBN, page 168: “ตู – เราทั้งหลาย ฉันทั้งหลาย ข้าพเจ้าทั้งหลาย (เป็นพหูพจน์).”

[2] ราชบัณฑิตยสถาน (2013) พจนานุกรมศัพท์วรรณคดีไทย สมัยสุโขทัย ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช หลักที่ ๑ (in Thai), 3rd edition, Bangkok: ราชบัณฑิตยสถาน, →ISBN, page 43: “ตู ส. สรรพนามบุรุษที่ ๑ พหูพจน์ หมายถึง เราซึ่งเป็นฝ่ายผู้พูด ไม่รวมผู้ฟัง ในความว่า "ตูพี่น้องท้องเดียวห้าคน" (๑/๒).”

[3] พงศ์ศรีเพียร, วินัย (2009) “เอกสารลำดับที่ ๑ จารึกพ่อขุนรามคำแหง”, in ๑๐๐ เอกสารสำคัญ: สรรพสาระประวัติศาสตร์ไทย ลำดับที่ ๑ (in Thai), Bangkok: ศักดิ์โสภาการพิมพ์, →ISBN, page 12: “ตู ในที่นี้หมายถึง พวกกูทั้งหลาย (เฉพาะพวกกูผู้พูด) คำว่า เรา แปลว่า พวกเราทั้งหมด (รวมทั้งผู้พูดผู้ฟัง).”

[1]

[2]

[3]

		1st		2nd	3rd
		Exclusive	Inclusive	2nd	3rd
Informal	Singular	กู (guu)		มึง (mʉng)	มัน (man)
	Dual	เผือ (pʉ̌ʉa)	รา (raa)	เขือ (kʉ̌ʉa)	ขา (kǎa)
	Plural	ตู (dtuu)	เรา (rao)	สู (sǔu)	เขา (kǎo)
Formal	Singular	ข้า (kâa), ตู (dtuu), เรา (rao)		เจ้า (jâao), สู (sǔu)	เพื่อน (pʉ̂ʉan), เขา (kǎo)
Formal	Plural	ตูข้า	เราข้า	สูเจ้า	เขาเจ้า