ข้า
ThaiEdit
Alternative formsEdit
Alternative forms
- †ฃ้า (kâa)
EtymologyEdit
From Proto-Tai *kraːꟲ (“slave”). Cognate with Lao ຂ້າ (khā), Lü ᦃᦱᧉ (ẋaa²), Shan ၶႃႈ (khāa), Tai Nüa ᥑᥣᥲ (xàa).
PronunciationEdit
Orthographic | ข้า kʰ ˆ ā | |
Phonemic | ค่า g ˋ ā | |
Romanization | Paiboon | kâa |
Royal Institute | kha | |
(standard) IPA(key) | /kʰaː˥˩/(R) | |
Homophones | ค่า ฆ่า |
NounEdit
ข้า • (kâa)
Derived termsEdit
Derived terms
- ข้าเก่าเต่าเลี้ยง
- ข้าเจ้า (kâa-jâo)
- ข้าทาส
- ข้าทาสบริวาร
- ข้าไท
- ข้านอกเจ้าข้าวนอกหม้อ
- ข้านอกเจ้าบ่าวนอกนาย
- ข้าน้อย (kâa-nɔ́ɔi)
- ข้าแผ่นดิน
- ข้าเฝ้า
- ข้าพเจ้า (kâa-pá-jâao)
- ข้าพระ
- ข้าพระพุทธเจ้า (kâa-prá-pút-tá-jâao)
- ข้าราชการ (kâa-râat-chá-gaan)
- ข้าหลวง
- ข้าหลวง
- ข้าหลวงเดิม
- ขี้ข้า (kîi-kâa)
PronounEdit
ข้า • (kâa)
- (archaic, now chiefly humorous) a first person pronoun, used when addressing a person of equal or lower status.
- ธนัชชา ศักดิ์สยามกุล, สโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด:
- 2001, สุธี แสงเสรีชน, ทายาทอสูร:
Usage notesEdit
See alsoEdit
Thai personal pronouns
Archaic Thai personal pronouns
1st | 2nd | 3rd | |||
---|---|---|---|---|---|
Exclusive | Inclusive | ||||
Informal | Singular | กู (guu) | มึง (mʉng) | มัน (man) | |
Dual | เผือ (pʉ̌ʉa) | รา (raa) | เขือ (kʉ̌ʉa) | ขา (kǎa) | |
Plural | ตู (dtuu) | เรา (rao) | สู (sǔu) | เขา (kǎo) | |
Formal | Singular | ข้า (kâa), ตู (dtuu), เรา (rao) | เจ้า (jâao), สู (sǔu) | เพื่อน (pʉ̂ʉan), เขา (kǎo) | |
Plural | ตูข้า | เราข้า | สูเจ้า | เขาเจ้า |