Italian edit

Verb edit

intercido

  1. first-person singular present indicative of intercidere

Anagrams edit

Latin edit

Etymology 1 edit

From inter- +‎ cadō (fall).

Pronunciation edit

Verb edit

intercidō (present infinitive intercidere, perfect active intercidī); third conjugation, no passive, no supine stem

  1. to fall between
  2. to occur meanwhile, happen
    Synonyms: interveniō, ēveniō, obveniō, expetō, obtingō, incurrō, accēdō, contingō, incidō, accidō, fīō
  3. to be lost or forgotten, fall to the ground, perish, go to ruin
Conjugation edit
   Conjugation of intercidō (third conjugation, no supine stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present intercidō intercidis intercidit intercidimus interciditis intercidunt
imperfect intercidēbam intercidēbās intercidēbat intercidēbāmus intercidēbātis intercidēbant
future intercidam intercidēs intercidet intercidēmus intercidētis intercident
perfect intercidī intercidistī intercidit intercidimus intercidistis intercidērunt,
intercidēre
pluperfect intercideram interciderās interciderat interciderāmus interciderātis interciderant
future perfect interciderō intercideris interciderit interciderimus intercideritis interciderint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present intercidam intercidās intercidat intercidāmus intercidātis intercidant
imperfect interciderem interciderēs intercideret interciderēmus interciderētis interciderent
perfect interciderim interciderīs interciderit interciderīmus interciderītis interciderint
pluperfect intercidissem intercidissēs intercidisset intercidissēmus intercidissētis intercidissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present intercide intercidite
future interciditō interciditō interciditōte interciduntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives intercidere intercidisse
participles intercidēns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
intercidendī intercidendō intercidendum intercidendō
Related terms edit

Etymology 2 edit

From inter- +‎ caedō (cut; strike).

Pronunciation edit

Verb edit

intercīdō (present infinitive intercīdere, perfect active intercīdī, supine intercīsum); third conjugation

  1. to cut or hew up, through, asunder or to pieces; thin out by cutting
  2. to part, pierce, divide, sever, cut up, mangle, mutilate, destroy
    Synonyms: dīscindō, carpō, findō, distineō, discerpō, discīdō, scindō, distrahō, incīdō, amputō, putō
    Antonyms: cōgō, congerō, coniungō, contrahō
  3. (of accounts) to mutilate, tamper with, falsify
    Synonym: suppōnō
Conjugation edit
   Conjugation of intercīdō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present intercīdō intercīdis intercīdit intercīdimus intercīditis intercīdunt
imperfect intercīdēbam intercīdēbās intercīdēbat intercīdēbāmus intercīdēbātis intercīdēbant
future intercīdam intercīdēs intercīdet intercīdēmus intercīdētis intercīdent
perfect intercīdī intercīdistī intercīdit intercīdimus intercīdistis intercīdērunt,
intercīdēre
pluperfect intercīderam intercīderās intercīderat intercīderāmus intercīderātis intercīderant
future perfect intercīderō intercīderis intercīderit intercīderimus intercīderitis intercīderint
passive present intercīdor intercīderis,
intercīdere
intercīditur intercīdimur intercīdiminī intercīduntur
imperfect intercīdēbar intercīdēbāris,
intercīdēbāre
intercīdēbātur intercīdēbāmur intercīdēbāminī intercīdēbantur
future intercīdar intercīdēris,
intercīdēre
intercīdētur intercīdēmur intercīdēminī intercīdentur
perfect intercīsus + present active indicative of sum
pluperfect intercīsus + imperfect active indicative of sum
future perfect intercīsus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present intercīdam intercīdās intercīdat intercīdāmus intercīdātis intercīdant
imperfect intercīderem intercīderēs intercīderet intercīderēmus intercīderētis intercīderent
perfect intercīderim intercīderīs intercīderit intercīderīmus intercīderītis intercīderint
pluperfect intercīdissem intercīdissēs intercīdisset intercīdissēmus intercīdissētis intercīdissent
passive present intercīdar intercīdāris,
intercīdāre
intercīdātur intercīdāmur intercīdāminī intercīdantur
imperfect intercīderer intercīderēris,
intercīderēre
intercīderētur intercīderēmur intercīderēminī intercīderentur
perfect intercīsus + present active subjunctive of sum
pluperfect intercīsus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present intercīde intercīdite
future intercīditō intercīditō intercīditōte intercīduntō
passive present intercīdere intercīdiminī
future intercīditor intercīditor intercīduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives intercīdere intercīdisse intercīsūrum esse intercīdī intercīsum esse intercīsum īrī
participles intercīdēns intercīsūrus intercīsus intercīdendus,
intercīdundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
intercīdendī intercīdendō intercīdendum intercīdendō intercīsum intercīsū
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
  • Italian: intercidere

References edit

  • intercido”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intercido”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • intercido in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the book has been lost: liber intercidit, periit