vint

See also: Vint and vînt

English

Etymology 1

Probably a back-formation from vintage, interpreted as vint + -age. Ultimately from Latin vinum (“wine”).

Pronunciation

• IPA^(key): /vɪnt/

• Audio (Southern England)

  (file)

Verb

vint (third-person singular simple present vints, present participle vinting, simple past and past participle vinted)

1. To make wine from fruit.

See also

• brew
• distill

Etymology 2

Borrowed from Russian винт (vint, “screw”).

Noun

vint (uncountable)

1. (games) A Russian card game similar to bridge and whist.

Synonyms

• Russian whist

Translations

card game

• Finnish: skruuvi (fi)
• Swedish: skruv (sv) c

Azerbaijani

Etymology

From Russian винт (vint, “screw”), from Polish gwint, from German Gewinde.

Noun

vint (definite accusative vinti, plural vintlər)

1. screw
2. propeller

Declension

Declension of vint
	singular	plural
nominative	vint	vintlər
definite accusative	vinti	vintləri
dative	vintə	vintlərə
locative	vintdə	vintlərdə
ablative	vintdən	vintlərdən
definite genitive	vintin	vintlərin

Possessive forms of vint
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	vintim	vintlərim
sənin (“your”)	vintin	vintlərin
onun (“his/her/its”)	vinti	vintləri
bizim (“our”)	vintimiz	vintlərimiz
sizin (“your”)	vintiniz	vintləriniz
onların (“their”)	vinti or vintləri	vintləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	vintimi	vintlərimi
sənin (“your”)	vintini	vintlərini
onun (“his/her/its”)	vintini	vintlərini
bizim (“our”)	vintimizi	vintlərimizi
sizin (“your”)	vintinizi	vintlərinizi
onların (“their”)	vintini or vintlərini	vintlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	vintimə	vintlərimə
sənin (“your”)	vintinə	vintlərinə
onun (“his/her/its”)	vintinə	vintlərinə
bizim (“our”)	vintimizə	vintlərimizə
sizin (“your”)	vintinizə	vintlərinizə
onların (“their”)	vintinə or vintlərinə	vintlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	vintimdə	vintlərimdə
sənin (“your”)	vintində	vintlərində
onun (“his/her/its”)	vintində	vintlərində
bizim (“our”)	vintimizdə	vintlərimizdə
sizin (“your”)	vintinizdə	vintlərinizdə
onların (“their”)	vintində or vintlərində	vintlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	vintimdən	vintlərimdən
sənin (“your”)	vintindən	vintlərindən
onun (“his/her/its”)	vintindən	vintlərindən
bizim (“our”)	vintimizdən	vintlərimizdən
sizin (“your”)	vintinizdən	vintlərinizdən
onların (“their”)	vintindən or vintlərindən	vintlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	vintimin	vintlərimin
sənin (“your”)	vintinin	vintlərinin
onun (“his/her/its”)	vintinin	vintlərinin
bizim (“our”)	vintimizin	vintlərimizin
sizin (“your”)	vintinizin	vintlərinizin
onların (“their”)	vintinin or vintlərinin	vintlərinin

Further reading

• “vint” in Obastan.com.

Catalan

Catalan numbers ^(edit)

		200
←  10	[a], [b], [c] ←  19	20	21  →	30  →
		2
Cardinal: vint     Ordinal (Central): vintè     Ordinal (Valencian): vinté
Catalan Wikipedia article on 20

Etymology

Inherited from Latin vīgintī (“twenty”) (compare Occitan vint, French vingt, Spanish veinte).

Pronunciation

• (Balearic, Valencian) IPA^(key): /ˈvint/
• (Central) IPA^(key): /ˈbin/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -int

Numeral

vint m or f

1. (cardinal number) twenty

Noun

vint m (plural vints)

1. twenty

Crimean Tatar

Noun

vint

1. screw, wind

Estonian

Etymology 1

From German Fink.

Noun

vint (genitive vindi, partitive vinti)

1. finch

Declension

Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation)

	singular	plural
nominative	vint	vindid
accusative	vindi	vindid
genitive	vindi	vintide
partitive	vinti	vinte vintisid
illative	vinti vindisse	vintidesse vindesse
inessive	vindis	vintides vindes
elative	vindist	vintidest vindest
allative	vindile	vintidele vindele
adessive	vindil	vintidel vindel
ablative	vindilt	vintidelt vindelt
translative	vindiks	vintideks vindeks
terminative	vindini	vintideni
essive	vindina	vintidena
abessive	vindita	vintideta
comitative	vindiga	vintidega
Notes	1) The long illative singular form with -sse is rarely used for this declension type.

Etymology 2

From Russian винт (vint, “screw”).

Noun

vint (genitive vindi, partitive vinti)

1. screw
2. propeller
3. (colloquial) rifle
4. (colloquial) tipsiness (slight drunkenness)
5. vint (card game)

Declension

Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation)

	singular	plural
nominative	vint	vindid
accusative	vindi	vindid
genitive	vindi	vintide
partitive	vinti	vinte vintisid
illative	vinti vindisse	vintidesse vindesse
inessive	vindis	vintides vindes
elative	vindist	vintidest vindest
allative	vindile	vintidele vindele
adessive	vindil	vintidel vindel
ablative	vindilt	vintidelt vindelt
translative	vindiks	vintideks vindeks
terminative	vindini	vintideni
essive	vindina	vintidena
abessive	vindita	vintideta
comitative	vindiga	vintidega
Notes	1) The long illative singular form with -sse is rarely used for this declension type.

Etymology 3

From German Wind.

Noun

vint (genitive vindi, partitive vinti)

1. strong sea winds

Declension

Declension of vint (ÕS type 22e/riik, t-d gradation)

	singular	plural
nominative	vint	vindid
accusative	vindi	vindid
genitive	vindi	vintide
partitive	vinti	vinte vintisid
illative	vinti vindisse	vintidesse vindesse
inessive	vindis	vintides vindes
elative	vindist	vintidest vindest
allative	vindile	vintidele vindele
adessive	vindil	vintidel vindel
ablative	vindilt	vintidelt vindelt
translative	vindiks	vintideks vindeks
terminative	vindini	vintideni
essive	vindina	vintidena
abessive	vindita	vintideta
comitative	vindiga	vintidega
Notes	1) The long illative singular form with -sse is rarely used for this declension type.

Further reading

• vint in Eesti keele seletav sõnaraamat

References

• vint in Sõnaveeb

French

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛ̃/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛ̃
• Homophones: vain, vainc, vaincs, vains, vin, vingt, vingts, vins, vînt

Verb

vint

1. third-person singular past historic of venir

Friulian

Etymology

From Latin ventus.

Noun

vint m (plural vints)

1. wind

Related terms

• stravint

Ladin

Ladin cardinal numbers

<  19	20	21  >
Cardinal : vint     Ordinal : vinteisem

Etymology

From Latin vīgintī.

Adjective

vint

1. twenty

Noun

vint m (uncountable)

1. twenty

Megleno-Romanian

Alternative forms

• vintu

Etymology

From Latin ventus. Compare Romanian vînt, Aromanian vimtu.

Noun

vint n

1. wind

Occitan

Etymology

From Old Occitan [Term?] (compare Catalan vint), from Latin vīgintī (“twenty”) (compare French vingt, Spanish veinte, Italian venti), from Proto-Indo-European *h₁wih₁ḱm̥ti, from *dwi(h₁)dḱm̥ti(h₁) (“two tens, two decades”), *dwi(h₁)dḱm̥ti.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Numeral

vint

1. (cardinal number) twenty

Derived terms

• vinten

Old French

Etymology

From Latin vīgintī.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvint/

Numeral

cardinal number

20	Previous:	dis et nuef
	Next:	vint et un

vint

1. twenty

Descendants

• French: vingt
  • Haitian Creole: ven
  • Mauritian Creole: vin
  • → Garifuna: wein
• Norman: vîngt, vingt
• Walloon: vint

Old Norse

Adjective

vint

1. positive degree strong neuter nominative/accusative singular of vindr

Picard

Etymology

From Latin ventus.

Noun

vint m (plural vints)

1. wind

Piedmontese

Etymology

From Latin vīgintī.

Pronunciation

• IPA^(key): /viŋt/

Numeral

vint

1. twenty

Walloon

Pronunciation

IPA^(key): /vɛ̃/

Etymology 1

From Old French vint, from Latin vīgintī.

Numeral

vint

1. twenty

   Leyîz bouyter vint munutes.

   Let simmer for twenty minutes.

Etymology 2

From Old French vent, from Latin ventus, from Proto-Indo-European *h₂weh₁- (“to blow”).

Noun

vint m

1. wind

West Flemish

Etymology

From Middle Dutch vent (“hero; man”). Compare Saterland Frisian Wäänt (“lad, boy”).

Noun

vint m (plural vintn, diminutive vintje)

1. man
2. husband