German

edit

Etymology

edit

Middle High German hinnen (cp. hinne, hinnān)

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Adverb

edit

hinnen

  1. (archaic) Synonym of hier
    von hinnenfrom here, hence

See also

edit

Further reading

edit

Luxembourgish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈhinen/, [ˈhinən]

Pronoun

edit

hinnen

  1. third-person plural, dative: them, to them

Declension

edit
Luxembourgish personal pronouns
nominative accusative dative reflexive
stressed unstressed stressed unstressed stressed unstressed
singular 1st person ech mech mir mer like dat. and acc.
2nd person informal du de dech dir der like dat. and acc.
formal Dir Der Iech Iech [əɕ] Iech Iech [əɕ] Iech
3rd person m hien en hien en him em sech
f si se si se hir er sech
n hatt et ('t) hatt et ('t) him em sech
plural 1st person mir mer eis (ons) eis (ons) eis (ons)
2nd person dir der iech iech [əɕ] iech iech [əɕ] iech
3rd person si se si se hinnen en sech

Middle Dutch

edit

Noun

edit

hinnen

  1. inflection of hinne:
    1. genitive/dative singular
    2. nominative/accusative/genitive/dative plural

Norwegian Bokmål

edit

Alternative forms

edit

Noun

edit

hinnen m or f

  1. definite masculine singular of hinne