See also: Mino, minó, minò, Miño, and minő

English edit

 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology 1 edit

Borrowed from Japanese (mino).

Pronunciation edit

Noun edit

mino (plural mino)

  1. (historical) A traditional Japanese raincoat made from straw.

Etymology 2 edit

Presumably originally a hypercorrection of myna under the assumption that it had been subjected to the reduction of unstressed final /əʊ///oʊ/ common in nonstandard English varieties (compare fella, winda; in thorough and (-)borough such reduction is standard as these words are often unstressed).

Pronunciation edit

Noun edit

mino (plural minos)

  1. Archaic form of myna (type of bird).
    • 1877, C. W. Gedney, Foreign cage birds, volume 2, page 195:
      He is a native of East India and its adjacent islands, but the high estimation in which the Mino is held amongst the natives, and the ready sale which promising specimens realise (the equivalent of £2 being often paid in India) render it difficult to obtain a really good bird in England except at an extravagant price.
Derived terms edit

Anagrams edit

Catalan edit

Verb edit

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Cebuano edit

Pronunciation edit

  • Hyphenation: mi‧no

Noun edit

mino

  1. (folklore) a magic spell cast, by a supernatural being, to confuse, disorient or make people lose their way

Verb edit

mino

  1. (folklore) to disorient; to become lost

Esperanto edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈmino]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -ino
  • Hyphenation: mi‧no

Noun edit

mino (accusative singular minon, plural minoj, accusative plural minojn)

  1. mine (place where ores or minerals are mined)
    Synonym: minejo

Faliscan edit

Etymology edit

Cognate with Latin minor.

Adjective edit

mino (feminine mino)

  1. smaller
  2. younger

French edit

Noun edit

mino m (plural minos)

  1. Alternative spelling of minot (kid)

Italian edit

Verb edit

mino

  1. first-person singular present indicative of minare

Anagrams edit

Javanese edit

Noun edit

mino

  1. Nonstandard spelling of mina.

Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

Collateral form of minor (threaten, goad). Attested in sense 1 from the second century CE in Apuleius. Sense 2 is found in numerous later works.[1]

Verb edit

minō (present infinitive mināre, perfect active mināvī, supine minātum); first conjugation

  1. to drive or goad (animals)
  2. to drive or lead (people) (Late Latin)
Conjugation edit
   Conjugation of minō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present minō minās minat mināmus minātis minant
imperfect minābam minābās minābat minābāmus minābātis minābant
future minābō minābis minābit minābimus minābitis minābunt
perfect mināvī mināvistī mināvit mināvimus mināvistis mināvērunt,
mināvēre
pluperfect mināveram mināverās mināverat mināverāmus mināverātis mināverant
future perfect mināverō mināveris mināverit mināverimus mināveritis mināverint
passive present minor mināris,
mināre
minātur mināmur mināminī minantur
imperfect minābar minābāris,
minābāre
minābātur minābāmur minābāminī minābantur
future minābor mināberis,
minābere
minābitur minābimur minābiminī minābuntur
perfect minātus + present active indicative of sum
pluperfect minātus + imperfect active indicative of sum
future perfect minātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present minem minēs minet minēmus minētis minent
imperfect minārem minārēs mināret minārēmus minārētis minārent
perfect mināverim mināverīs mināverit mināverīmus mināverītis mināverint
pluperfect mināvissem mināvissēs mināvisset mināvissēmus mināvissētis mināvissent
passive present miner minēris,
minēre
minētur minēmur minēminī minentur
imperfect minārer minārēris,
minārēre
minārētur minārēmur minārēminī minārentur
perfect minātus + present active subjunctive of sum
pluperfect minātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present minā mināte
future minātō minātō minātōte minantō
passive present mināre mināminī
future minātor minātor minantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mināre mināvisse minātūrum esse minārī minātum esse minātum īrī
participles mināns minātūrus minātus minandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
minandī minandō minandum minandō minātum minātū
Derived terms edit
Descendants edit

Etymology 2 edit

From mina (ore, mine) +‎ (denominative verb suffix), from Gaulish *mēnā (ore, mine).

Verb edit

minō (present infinitive mināre, perfect active mināvī, supine minātum); first conjugation (Late Latin, Medieval Latin)

  1. to mine
  2. to sap, undermine
Conjugation edit
   Conjugation of minō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present minō minās minat mināmus minātis minant
imperfect minābam minābās minābat minābāmus minābātis minābant
future minābō minābis minābit minābimus minābitis minābunt
perfect mināvī mināvistī mināvit mināvimus mināvistis mināvērunt,
mināvēre
pluperfect mināveram mināverās mināverat mināverāmus mināverātis mināverant
future perfect mināverō mināveris mināverit mināverimus mināveritis mināverint
passive present minor mināris,
mināre
minātur mināmur mināminī minantur
imperfect minābar minābāris,
minābāre
minābātur minābāmur minābāminī minābantur
future minābor mināberis,
minābere
minābitur minābimur minābiminī minābuntur
perfect minātus + present active indicative of sum
pluperfect minātus + imperfect active indicative of sum
future perfect minātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present minem minēs minet minēmus minētis minent
imperfect minārem minārēs mināret minārēmus minārētis minārent
perfect mināverim mināverīs mināverit mināverīmus mināverītis mināverint
pluperfect mināvissem mināvissēs mināvisset mināvissēmus mināvissētis mināvissent
passive present miner minēris,
minēre
minētur minēmur minēminī minentur
imperfect minārer minārēris,
minārēre
minārētur minārēmur minārēminī minārentur
perfect minātus + present active subjunctive of sum
pluperfect minātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present minā mināte
future minātō minātō minātōte minantō
passive present mināre mināminī
future minātor minātor minantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mināre mināvisse minātūrum esse minārī minātum esse minātum īrī
participles mināns minātūrus minātus minandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
minandī minandō minandum minandō minātum minātū

References edit

  1. ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “mĭnare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volumes 6/2: Mercatio–Mneme, page 111

Further reading edit

  • mino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mino in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • mino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[2], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to use threats: minas iacere, iactare

Polish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈmi.nɔ/
  • Rhymes: -inɔ
  • Syllabification: mi‧no

Noun edit

mino f

  1. vocative singular of mina

Portuguese edit

Verb edit

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Spanish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈmino/ [ˈmi.no]
  • Rhymes: -ino
  • Syllabification: mi‧no

Etymology 1 edit

Borrowed from Lunfardo.

Noun edit

mino m (plural minos, feminine mina, feminine plural minas)

  1. (Argentina, Chile, colloquial) boy (young man)

Etymology 2 edit

Verb edit

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Further reading edit