See also: Mino, minó, minò, Miño, and minő

English

edit
 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology 1

edit

Borrowed from Japanese (mino).

Pronunciation

edit

Noun

edit

mino (plural mino)

  1. (historical) A traditional Japanese raincoat made from straw.

Etymology 2

edit

Presumably originally a hypercorrection of myna under the assumption that it had been subjected to the reduction of unstressed final /əʊ///oʊ/ common in nonstandard English varieties (compare fella, winda; in thorough and (-)borough such reduction is standard as these words are often unstressed).

Pronunciation

edit

Noun

edit

mino (plural minos)

  1. Archaic form of myna (type of bird).
    • 1877, C. W. Gedney, Foreign cage birds, volume 2, page 195:
      He is a native of East India and its adjacent islands, but the high estimation in which the Mino is held amongst the natives, and the ready sale which promising specimens realise (the equivalent of £2 being often paid in India) render it difficult to obtain a really good bird in England except at an extravagant price.
Derived terms
edit

Anagrams

edit

Catalan

edit

Verb

edit

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Cebuano

edit

Pronunciation

edit
  • Hyphenation: mi‧no

Noun

edit

mino

  1. (folklore) a magic spell cast, by a supernatural being, to confuse, disorient or make people lose their way

Verb

edit

mino

  1. (folklore) to disorient; to become lost

Esperanto

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈmino]
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ino
  • Hyphenation: mi‧no

Noun

edit

mino (accusative singular minon, plural minoj, accusative plural minojn)

  1. mine (place where ores or minerals are mined)
    Synonym: minejo

Faliscan

edit

Etymology

edit

Cognate with Latin minor.

Adjective

edit

mino (feminine mino)

  1. smaller
  2. younger

French

edit

Noun

edit

mino m (plural minos)

  1. Alternative spelling of minot (kid)

Italian

edit

Verb

edit

mino

  1. first-person singular present indicative of minare

Anagrams

edit

Javanese

edit

Noun

edit

mino

  1. Nonstandard spelling of mina.

Latin

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

Collateral form of minor (threaten, goad). Attested in sense 1 from the second century CE in Apuleius. Sense 2 is found in numerous later works.[1]

Verb

edit

minō (present infinitive mināre, perfect active mināvī, supine minātum); first conjugation

  1. to drive or goad (animals)
  2. to drive or lead (people) (Late Latin)
Conjugation
edit
   Conjugation of minō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present minō minās minat mināmus minātis minant
imperfect minābam minābās minābat minābāmus minābātis minābant
future minābō minābis minābit minābimus minābitis minābunt
perfect mināvī mināvistī mināvit mināvimus mināvistis mināvērunt,
mināvēre
pluperfect mināveram mināverās mināverat mināverāmus mināverātis mināverant
future perfect mināverō mināveris mināverit mināverimus mināveritis mināverint
passive present minor mināris,
mināre
minātur mināmur mināminī minantur
imperfect minābar minābāris,
minābāre
minābātur minābāmur minābāminī minābantur
future minābor mināberis,
minābere
minābitur minābimur minābiminī minābuntur
perfect minātus + present active indicative of sum
pluperfect minātus + imperfect active indicative of sum
future perfect minātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present minem minēs minet minēmus minētis minent
imperfect minārem minārēs mināret minārēmus minārētis minārent
perfect mināverim mināverīs mināverit mināverīmus mināverītis mināverint
pluperfect mināvissem mināvissēs mināvisset mināvissēmus mināvissētis mināvissent
passive present miner minēris,
minēre
minētur minēmur minēminī minentur
imperfect minārer minārēris,
minārēre
minārētur minārēmur minārēminī minārentur
perfect minātus + present active subjunctive of sum
pluperfect minātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present minā mināte
future minātō minātō minātōte minantō
passive present mināre mināminī
future minātor minātor minantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mināre mināvisse minātūrum esse minārī minātum esse minātum īrī
participles mināns minātūrus minātus minandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
minandī minandō minandum minandō minātum minātū
Derived terms
edit
Descendants
edit

Etymology 2

edit

From mina (ore, mine) +‎ (denominative verb suffix), from Gaulish *mēnā (ore, mine).

Verb

edit

minō (present infinitive mināre, perfect active mināvī, supine minātum); first conjugation (Late Latin, Medieval Latin)

  1. to mine
  2. to sap, undermine
Conjugation
edit
   Conjugation of minō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present minō minās minat mināmus minātis minant
imperfect minābam minābās minābat minābāmus minābātis minābant
future minābō minābis minābit minābimus minābitis minābunt
perfect mināvī mināvistī mināvit mināvimus mināvistis mināvērunt,
mināvēre
pluperfect mināveram mināverās mināverat mināverāmus mināverātis mināverant
future perfect mināverō mināveris mināverit mināverimus mināveritis mināverint
passive present minor mināris,
mināre
minātur mināmur mināminī minantur
imperfect minābar minābāris,
minābāre
minābātur minābāmur minābāminī minābantur
future minābor mināberis,
minābere
minābitur minābimur minābiminī minābuntur
perfect minātus + present active indicative of sum
pluperfect minātus + imperfect active indicative of sum
future perfect minātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present minem minēs minet minēmus minētis minent
imperfect minārem minārēs mināret minārēmus minārētis minārent
perfect mināverim mināverīs mināverit mināverīmus mināverītis mināverint
pluperfect mināvissem mināvissēs mināvisset mināvissēmus mināvissētis mināvissent
passive present miner minēris,
minēre
minētur minēmur minēminī minentur
imperfect minārer minārēris,
minārēre
minārētur minārēmur minārēminī minārentur
perfect minātus + present active subjunctive of sum
pluperfect minātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present minā mināte
future minātō minātō minātōte minantō
passive present mināre mināminī
future minātor minātor minantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mināre mināvisse minātūrum esse minārī minātum esse minātum īrī
participles mināns minātūrus minātus minandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
minandī minandō minandum minandō minātum minātū

References

edit
  1. ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “mĭnare”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volumes 6/2: Mercatio–Mneme, page 111

Further reading

edit
  • mino”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mino in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • mino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[2], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to use threats: minas iacere, iactare

Polish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈmi.nɔ/
  • Rhymes: -inɔ
  • Syllabification: mi‧no

Noun

edit

mino f

  1. vocative singular of mina

Portuguese

edit

Verb

edit

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Spanish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈmino/ [ˈmi.no]
  • Rhymes: -ino
  • Syllabification: mi‧no

Etymology 1

edit

Borrowed from Lunfardo.

Noun

edit

mino m (plural minos, feminine mina, feminine plural minas)

  1. (Argentina, Chile, colloquial) boy (young man)

Etymology 2

edit

Verb

edit

mino

  1. first-person singular present indicative of minar

Further reading

edit