Latin

edit

Etymology

edit

Derived from ob- (towards; against) +‎ currō (I run).

Pronunciation

edit

Verb

edit

occurrō (present infinitive occurrere, perfect active occurrī, supine occursum); third conjugation

  1. to run into; to go to meet
    Synonyms: adeo, eo, pergo, obeo, proficiscor, īnferō, aggredior, vado, gradior
  2. to charge, rush to attack
    Synonyms: invādō, incurrō, impetō, oppugnō, incessō, aggredior, īnstō, excurrō, concurrō, petō, inruō, accēdō, intrō, incēdō, incidō, irrumpō, adorior, adeō, opprimō, accurrō, appetō, arripiō, assiliō, invehō, lacessō
  3. to meet, go to, come to
    Synonyms: congredior, obeō, inveniō, offendō, procedō
  4. to resist, oppose, counterattack
    Synonyms: repugnō, resistō, adversor, obversor, obstō, sistō
  5. (figuratively) to answer, reply, especially in objection
    Synonyms: respondeo, refero
  6. (figuratively) to present oneself, suggest oneself, appear, occur, especially to the mind
  7. (figuratively) to reach, attain

Usage notes

edit

+ dat.

Conjugation

edit
   Conjugation of occurrō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present occurrō occurris occurrit occurrimus occurritis occurrunt
imperfect occurrēbam occurrēbās occurrēbat occurrēbāmus occurrēbātis occurrēbant
future occurram occurrēs occurret occurrēmus occurrētis occurrent
perfect occurrī occurristī occurrit occurrimus occurristis occurrērunt,
occurrēre
pluperfect occurreram occurrerās occurrerat occurrerāmus occurrerātis occurrerant
future perfect occurrerō occurreris occurrerit occurrerimus occurreritis occurrerint
passive present occurror occurreris,
occurrere
occurritur occurrimur occurriminī occurruntur
imperfect occurrēbar occurrēbāris,
occurrēbāre
occurrēbātur occurrēbāmur occurrēbāminī occurrēbantur
future occurrar occurrēris,
occurrēre
occurrētur occurrēmur occurrēminī occurrentur
perfect occursus + present active indicative of sum
pluperfect occursus + imperfect active indicative of sum
future perfect occursus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present occurram occurrās occurrat occurrāmus occurrātis occurrant
imperfect occurrerem occurrerēs occurreret occurrerēmus occurrerētis occurrerent
perfect occurrerim occurrerīs occurrerit occurrerīmus occurrerītis occurrerint
pluperfect occurrissem occurrissēs occurrisset occurrissēmus occurrissētis occurrissent
passive present occurrar occurrāris,
occurrāre
occurrātur occurrāmur occurrāminī occurrantur
imperfect occurrerer occurrerēris,
occurrerēre
occurrerētur occurrerēmur occurrerēminī occurrerentur
perfect occursus + present active subjunctive of sum
pluperfect occursus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present occurre occurrite
future occurritō occurritō occurritōte occurruntō
passive present occurrere occurriminī
future occurritor occurritor occurruntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives occurrere occurrisse occursūrum esse occurrī occursum esse occursum īrī
participles occurrēns occursūrus occursus occurrendus,
occurrundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
occurrendī occurrendō occurrendum occurrendō occursum occursū

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit
  • Catalan: ocórrer
  • English: occur
  • Galician: ocorrer
  • Italian: occorrere
  • Middle French: occurrer
  • Portuguese: ocorrer
  • Spanish: ocurrir

References

edit
  • occurro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • occurro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • occurro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to attack the enemy in the front: adversis hostibus occurrere