See also: Reo, REO, réo, rẻo, re'o, and reo-

GalicianEdit

Etymology 1Edit

Borrowed from Latin reus (accused). Compare Portuguese réu.

PronunciationEdit

NounEdit

reo m (plural reos, feminine rea, feminine plural reas)

  1. convict
  2. person accused of a crime.

Etymology 2Edit

Probably from Late Latin rhēdō, of probable Gaulish origin.[1]

 
Reo

PronunciationEdit

NounEdit

reo m (plural reos)

  1. sea trout
    • 1417, Ángel Rodríguez González (ed.), Libro do Concello de Santiago (1416-1422). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega, page 75:
      Iten a libra dos corvelos et mugees et robalos et robaliças et reos et vesugos et douradas [...] a quatro dineiros cada libra
      Item, the pound of young pollacks and of mullets and of basses and of young basses and of sea trouts and of seabreams and of gilt-head breams [...], four diñeiros each pound

ReferencesEdit

  • reo” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • reos” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • reo” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • reo” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • reo” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • reo” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
  1. ^ Joan Coromines; José A. Pascual (1983–1991), “reo I”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos

IrishEdit

PronunciationEdit

Etymology 1Edit

From Middle Irish reód, from Old Irish réud, from Proto-Celtic *ɸreswos, from Proto-Indo-European *prews-.

NounEdit

reo m (genitive singular reo)

  1. verbal noun of reoigh (freeze; congeal, solidify)
  2. frost
DeclensionEdit
Alternative formsEdit
Derived termsEdit

Etymology 2Edit

NounEdit

reo f or m (genitive singular reo, nominative plural reoanna)

  1. Alternative form of (moon; period; space, intervening distance)
DeclensionEdit
Feminine
Masculine

Further readingEdit

ItalianEdit

 reo on Italian Wikipedia

EtymologyEdit

Borrowed from Latin reus (defendant, accused). Cognate to rio (bad), inherited from the same source.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈrɛ.o/
  • Rhymes: -ɛo
  • Syllabification: rè‧o

AdjectiveEdit

reo (feminine rea, masculine plural rei, feminine plural ree) [+ di (object)]

  1. guilty (of)

NounEdit

reo m (plural rei)

  1. offender

AnagramsEdit

LatinEdit

NounEdit

reō m

  1. dative/ablative singular of reus

MaoriEdit

EtymologyEdit

From Proto-Polynesian *leo, from Proto-Oceanic *leqo, doublet of Proto-Oceanic *liqo, from Proto-Central-Eastern Malayo-Polynesian *liqə, from Proto-Malayo-Polynesian *liqəʀ, from Proto-Austronesian *liqəʀ (neck).

PronunciationEdit

NounEdit

reo

  1. voice
  2. speech, utterance
  3. language

Derived termsEdit

Old High GermanEdit

EtymologyEdit

Cognate to Old Norse hræ.

NounEdit

rēo n

  1. corpse

RarotonganEdit

EtymologyEdit

From Proto-Polynesian *leo, from Proto-Oceanic *leqo, doublet of Proto-Oceanic *liqo, from Proto-Central-Eastern Malayo-Polynesian *liqə, from Proto-Malayo-Polynesian *liqəʀ, from Proto-Austronesian *liqəʀ (neck).

NounEdit

reo

  1. voice
  2. speech
  3. language

SpanishEdit

Etymology 1Edit

Borrowed from Latin reus (accused). Compare Portuguese réu .

NounEdit

reo m (plural reos, feminine rea, feminine plural reas)

  1. defendant (as in a trial)
  2. delinquent
    • 2021 June 20, Carlos E. Cué, “Las razones de los nueve indultos: “Fomentar la convivencia en Cataluña””, in El País[1]:
      Esto es, quedarán anulados si el reo vuelve a cometer un delito penado con entre tres y cinco años de prisión.
      (please add an English translation of this quote)

AdjectiveEdit

reo (feminine rea, masculine plural reos, feminine plural reas)

  1. accused of a crime
  2. found guilty of a crime

Etymology 2Edit

Uncertain; probably from Celto-Latin rhēdo, redo.

NounEdit

reo m (plural reos)

  1. (zoology) sea trout

Etymology 3Edit

Borrowed from Catalan reu.

NounEdit

reo m (plural reos)

  1. turn (in a game)
    Synonyms: vez, turno
Derived termsEdit

Further readingEdit

TahitianEdit

EtymologyEdit

From Proto-Polynesian *leo, from Proto-Oceanic *leqo, doublet of Proto-Oceanic *liqo, from Proto-Central-Eastern Malayo-Polynesian *liqə, from Proto-Malayo-Polynesian *liqəʀ, from Proto-Austronesian *liqəʀ (neck).

NounEdit

reo

  1. language

TernateEdit

PronunciationEdit

VerbEdit

reo

  1. (transitive) to make something smooth

ConjugationEdit

Conjugation of reo
Singular Plural
Inclusive Exclusive
1st toreo foreo mireo
2nd noreo nireo
3rd Masculine oreo ireo, yoreo
Feminine moreo
Neuter ireo
- archaic

ReferencesEdit

  • Rika Hayami-Allen (2001) A descriptive study of the language of Ternate, the northern Moluccas, Indonesia, University of Pittsburgh