kasta

See also: KASTA

Czech

Noun

kasta f

1. caste

Derived terms

• kastovní

---

Faroese

Etymology

From Old Norse kasta, from Proto-Germanic *kastōną. Cognate with Icelandic and Swedish kasta, Norwegian and Danish kaste, and English cast.

Pronunciation

• IPA^(key): /kʰasta/

Verb

kasta (third person singular past indicative kastaði, third person plural past indicative kastað, supine kastað)

1. to throw

Conjugation

   Conjugation of kasta

v-30
infinitive	kasta
present participle	kastandi
past participle a6	kastaður
supine	kastað
number	singular			plural
person	first	second	third	all
indicative	eg	tú	hann/hon/tað	vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present	kasti	kastar	kastar	kasta
past	kastaði	kastaði	kastaði	kastaðu
imperative	–	tú	–	tit
present	—	kasta!	—	kastið!

---

Finnish

Verb

kasta

1. Indicative present connegative form of kastaa.
2. Second-person singular imperative present form of kastaa.
3. Second-person singular imperative present connegative form of kastaa.

Anagrams

• kasat, sakat, takas, taksa

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse kasta, from Proto-Germanic *kastōną. Cognate with Faroese and Swedish kasta, Norwegian and Danish kaste, and English cast.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰasta/
• Rhymes: -asta

Verb

kasta (weak verb, third-person singular past indicative kastaði, supine kastað)

1. (transitive, intransitive, governs the dative) to throw, to fling, to hurl, to toss

   Kastaðu boltanum hingað!

   Toss the ball here!

   Að kasta sér í sjóinn.

   To hurl oneself into the ocean.

2. (equestrian) to foal; to give birth, to bear offspring

Conjugation

kasta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kasta
supine (sagnbót)		kastað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kastandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kasta	við köstum	present (nútíð)	ég kasti	við köstum
	þú kastar	þið kastið		þú kastir	þið kastið
	hann, hún, það kastar	þeir, þær, þau kasta		hann, hún, það kasti	þeir, þær, þau kasti
past (þátíð)	ég kastaði	við köstuðum	past (þátíð)	ég kastaði	við köstuðum
	þú kastaðir	þið köstuðuð		þú kastaðir	þið köstuðuð
	hann, hún, það kastaði	þeir, þær, þau köstuðu		hann, hún, það kastaði	þeir, þær, þau köstuðu
imperative (boðháttur)	kasta (þú)	kastið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kastaðu	kastiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kastast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kastast
supine (sagnbót)		kastast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kastandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kastast	við köstumst	present (nútíð)	ég kastist	við köstumst
	þú kastast	þið kastist		þú kastist	þið kastist
	hann, hún, það kastast	þeir, þær, þau kastast		hann, hún, það kastist	þeir, þær, þau kastist
past (þátíð)	ég kastaðist	við köstuðumst	past (þátíð)	ég kastaðist	við köstuðumst
	þú kastaðist	þið köstuðust		þú kastaðist	þið köstuðust
	hann, hún, það kastaðist	þeir, þær, þau köstuðust		hann, hún, það kastaðist	þeir, þær, þau köstuðust
imperative (boðháttur)	kastast (þú)	kastist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kastastu	kastisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kastaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kastaður	köstuð	kastað		kastaðir	kastaðar	köstuð
accusative (þolfall)	kastaðan	kastaða	kastað		kastaða	kastaðar	köstuð
dative (þágufall)	köstuðum	kastaðri	köstuðu		köstuðum	köstuðum	köstuðum
genitive (eignarfall)	kastaðs	kastaðrar	kastaðs		kastaðra	kastaðra	kastaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kastaði	kastaða	kastaða		köstuðu	köstuðu	köstuðu
accusative (þolfall)	kastaða	köstuðu	kastaða		köstuðu	köstuðu	köstuðu
dative (þágufall)	kastaða	köstuðu	kastaða		köstuðu	köstuðu	köstuðu
genitive (eignarfall)	kastaða	köstuðu	kastaða		köstuðu	köstuðu	köstuðu

Synonyms

• (to throw): varpa, fleygja, henda

Derived terms

• kasta af sér vatni
• kasta aftur
• kasta eign sinni á
• kasta eign sinni á einhvern
• kasta einhverju fram
• kasta fram
• kasta fram vísu
• kasta kveðju á
• kasta kveðju á einhvern
• kasta mæðinni
• kasta perlum fyrir svín
• kasta rýrð á
• kasta rýrð á eitthvað
• kasta upp
• kasta á glæ
• kastaður

 

Related terms

• kast

See also

• verpa

Noun

kasta

1. indefinite genitive plural of köstur

Anagrams

• skata, taska

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• (of noun) kastene
• (of verb) kastet

Noun

kasta n

1. definite plural of kast

Verb

kasta

1. inflection of kaste:
   1. simple past
   2. past participle

---

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• kaste

Etymology

From Old Norse kasta, from Proto-Germanic *kastōną.

Pronunciation

• IPA^(key): /²kɑstɑ/

Verb

kasta (present tense kastar, past tense kasta, past participle kasta, passive infinitive kastast, present participle kastande, imperative kast/kasta)

1. to throw

   Kor langt kan du kasta denne?

   How far can you throw this one?

References

• “kasta” in The Nynorsk Dictionary.

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kastōną.

Verb

kasta

1. (transitive, with dative) to cast, to throw

Conjugation

Conjugation of kasta — active (weak class 2)

infinitive	kasta
present participle	kastandi
past participle	kastaðr
indicative	present	past
1st-person singular	kasta	kastaða
2nd-person singular	kastar	kastaðir
3rd-person singular	kastar	kastaði
1st-person plural	kǫstum	kǫstuðum
2nd-person plural	kastið	kǫstuðuð
3rd-person plural	kasta	kǫstuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	kasta	kastaða
2nd-person singular	kastir	kastaðir
3rd-person singular	kasti	kastaði
1st-person plural	kastim	kastaðim
2nd-person plural	kastið	kastaðið
3rd-person plural	kasti	kastaði
imperative	present
2nd-person singular	kasta
1st-person plural	kǫstum
2nd-person plural	kastið

Conjugation of kasta — mediopassive (weak class 2)

infinitive	kastask
present participle	kastandisk
past participle	kastazk
indicative	present	past
1st-person singular	kǫstumk	kǫstuðumk
2nd-person singular	kastask	kastaðisk
3rd-person singular	kastask	kastaðisk
1st-person plural	kǫstumsk	kǫstuðumsk
2nd-person plural	kastizk	kǫstuðuzk
3rd-person plural	kastask	kǫstuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	kǫstumk	kǫstuðumk
2nd-person singular	kastisk	kastaðisk
3rd-person singular	kastisk	kastaðisk
1st-person plural	kastimsk	kastaðimsk
2nd-person plural	kastizk	kastaðizk
3rd-person plural	kastisk	kastaðisk
imperative	present
2nd-person singular	kastask
1st-person plural	kǫstumsk
2nd-person plural	kastizk

Derived terms

• kasta um (“to throw about, turn around (something)”)

Descendants

• Danish: kaste
• Faroese: kasta
• Icelandic: kasta
• Norwegian Nynorsk: kasta, kaste
• Norwegian Bokmål: kaste
• Old Swedish: kasta
  • Swedish: kasta

References

• kasta in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

---

Old Swedish

Etymology

From Old Norse kasta, from Proto-Germanic *kastōną.

Verb

kasta

1. to throw, cast

Conjugation

Conjugation of kasta (weak)

	present			past
infinitive	kasta			—
participle	kastandi, -e			kastaþer
active voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	kastar	kasti, -e	—	kastaþi, -e	kastaþi, -e
þū	kastar	kasti, -e	kasta	kastaþi, -e	kastaþi, -e
han	kastar	kasti, -e	—	kastaþi, -e	kastaþi, -e
vīr	kastum, -om	kastum, -om	kastum, -om	kastaþum, -om	kastaþum, -om
īr	kastin	kastin	kastin	kastaþin	kastaþin
þēr	kasta	kastin	—	kastaþu, -o	kastaþin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	kastas	kastis, -es	—	kastaþis, -es	kastaþis, -es
þū	kastas	kastis, -es	—	kastaþis, -es	kastaþis, -es
han	kastas	kastis, -es	—	kastaþis, -es	kastaþis, -es
vīr	kastums, -oms	kastums, -oms	—	kastaþums, -oms	kastaþums, -oms
īr	kastins	kastins	—	kastaþins	kastaþins
þēr	kastas	kastins	—	kastaþus, -os	kastaþins

Descendants

• Swedish: kasta

---

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈka.sta/

Noun

kasta f

1. caste

Declension

declension of kasta

	singular	plural
nominative	kasta	kasty
genitive	kasty	kast
dative	kaście	kastom
accusative	kastę	kasty
instrumental	kastą	kastami
locative	kaście	kastach
vocative	kasto	kasty

---

Serbo-Croatian

Noun

kȁsta f (Cyrillic spelling ка̏ста)

1. caste

Declension

Declension of kasta

	singular	plural
nominative	kȁsta	kaste
genitive	kaste	kȃstā / kȃstī
dative	kasti	kastama
accusative	kastu	kaste
vocative	kasto	kaste
locative	kasti	kastama
instrumental	kastom	kastama

---

Swedish

Etymology

From Old Swedish kasta, from Old Norse kasta, from Proto-Germanic *kastōną (“to throw, cast”), of unknown origin. Cognate with Faroese, Icelandic kasta, Danish, Norwegian kaste and English cast.

Pronunciation

• audio

  (file)

Verb

kasta (present kastar, preterite kastade, supine kastat, imperative kasta)

1. to throw; make an object fly through the air
2. to throw away, discard, dispose of
3. (card games) to discard, slough

Conjugation

Conjugation of kasta (weak)

	Active	Passive
Infinitive	kasta	kastas
Present tense	kastar	kastas
Past tense	kastade	kastades
Supine	kastat	kastats
Imperative	kasta	—
Present participle	kastande
Past participle	kastad

Related terms

• avkasta
• bortkasta
• förkasta
• inkasta
• kast
• kasta av
• kasta bort
• kasta in handduken
• kasta sten i glashus
• kasta handsken
• kasta loss
• kasta upp
• kasta ut
• uppkasta
• utkasta

---

Vilamovian

kasta

Etymology

From Old High German kasto. Cognate with German Kasten.

Noun

kasta m (diminutive kastła)

1. chest (strong box)