Dutch

edit

Etymology

edit

From Middle Dutch bekennen, from Old Dutch bikennen. Equivalent to be- +‎ kennen.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /bəˈkɛnə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧ken‧nen
  • Rhymes: -ɛnən

Verb

edit

bekennen

  1. (transitive) to acknowledge, confess
  2. (transitive) to see, to make out, to discern
  3. (transitive, biblical, euphemistic) to have sex, to know, have carnal knowledge

Conjugation

edit
Conjugation of bekennen (weak, prefixed)
infinitive bekennen
past singular bekende
past participle bekend
infinitive bekennen
gerund bekennen n
present tense past tense
1st person singular beken bekende
2nd person sing. (jij) bekent, beken2 bekende
2nd person sing. (u) bekent bekende
2nd person sing. (gij) bekent bekende
3rd person singular bekent bekende
plural bekennen bekenden
subjunctive sing.1 bekenne bekende
subjunctive plur.1 bekennen bekenden
imperative sing. beken
imperative plur.1 bekent
participles bekennend bekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Afrikaans: beken
  • Negerhollands: beken, bekennen

German

edit

Etymology

edit

From Middle High German bekennen, from Old High German bikennen, from Proto-West Germanic *bikannijan. Equivalent to be- +‎ kennen. Cognates include Dutch bekennen, and English and Scots beken.

Pronunciation

edit

Verb

edit

bekennen (irregular weak, third-person singular present bekennt, past tense bekannte, past participle bekannt, past subjunctive bekennte, auxiliary haben)

  1. (transitive) to confess, to admit
  2. (transitive) to bear witness, to avow
    Farbe bekennento show one's true colors
  3. (reflexive) to pledge oneself (to), to commit (to), to declare one's affiliation (with), to take a stand (on) [with zu (+ dative) ‘something, e.g. a belief or religion’]
    sich zu einer Religion bekennen
    to profess / to commit to a religion
  4. (reflexive, law) to plead
    Der Beklagte bekannte sich schuldig.
    The defendant pleaded guilty.

Conjugation

edit

Derived terms

edit

Further reading

edit
  • bekennen” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache
  • bekennen” in Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikon
  • bekennen” in Duden online
  • bekennen” in OpenThesaurus.de

Middle Dutch

edit

Etymology

edit

From Old Dutch bikennen. Equivalent to be- +‎ kennen.

Verb

edit

bekennen

  1. to get to know, to learn of
  2. to notice
  3. to see
  4. to recognise
  5. to know
  6. to acknowledge, to discern

Inflection

edit

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms

edit

Descendants

edit

Further reading

edit