amin
English edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Noun edit
amin (plural amins)
- (historical) An arbitrator who assessed and collected revenue in the pargana.
- Synonym: munsif
Further reading edit
- Henry Yule, A[rthur] C[oke] Burnell (1903) “ameen”, in William Crooke, editor, Hobson-Jobson […] , London: John Murray, […], page 17.
Anagrams edit
Catalan edit
Verb edit
amin
- inflection of amar:
Champenois edit
Alternative forms edit
- anmin (Possesse)
Etymology edit
Noun edit
amin
- (Auve, Sompuis) friend
References edit
- Tarbé, Prosper (1851) Recherches sur l'histoire du langage et des patois de Champagne[2] (in French), volume 1, Reims, page 108
Czech edit
Pronunciation edit
Noun edit
amin m inan
Declension edit
Danish edit
Noun edit
amin c (singular definite aminen, plural indefinite aminer)
References edit
- “amin” in Den Danske Ordbog
Degema edit
Noun edit
ạmị́ṇ́
References edit
- O. G. Iwo, A social history of Degema (1991)
Hausa edit
Etymology edit
Borrowed from Arabic آمِين (ʔāmīn).
Pronunciation edit
Interjection edit
ā̀min
- amen; so be it
- A polite response to salamu alaikum.
Hungarian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Pronoun edit
amin
Etymology 2 edit
Noun edit
amin (plural aminok)
Declension edit
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | amin | aminok |
accusative | amint | aminokat |
dative | aminnak | aminoknak |
instrumental | aminnal | aminokkal |
causal-final | aminért | aminokért |
translative | aminná | aminokká |
terminative | aminig | aminokig |
essive-formal | aminként | aminokként |
essive-modal | — | — |
inessive | aminban | aminokban |
superessive | aminon | aminokon |
adessive | aminnál | aminoknál |
illative | aminba | aminokba |
sublative | aminra | aminokra |
allative | aminhoz | aminokhoz |
elative | aminból | aminokból |
delative | aminról | aminokról |
ablative | amintól | aminoktól |
non-attributive possessive - singular |
aminé | aminoké |
non-attributive possessive - plural |
aminéi | aminokéi |
Possessive forms of amin | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | aminom | aminjaim |
2nd person sing. | aminod | aminjaid |
3rd person sing. | aminja | aminjai |
1st person plural | aminunk | aminjaink |
2nd person plural | aminotok | aminjaitok |
3rd person plural | aminjuk | aminjaik |
Ilocano edit
Etymology 1 edit
From Proto-Austronesian *amin (“all”).
Pronunciation edit
Adjective edit
amin
Determiner edit
amin
Pronoun edit
amin
Derived terms edit
Etymology 2 edit
Pronunciation edit
Noun edit
amín
- confession of one's fault
- admittance of defeat; concession
Derived terms edit
Indonesian edit
Etymology edit
From Malay amin, from Classical Malay أمين (amin), from Arabic آمِين (ʔāmīn), from Aramaic ܐܡܝܢ (ʾāmēyn), from Hebrew אָמֵן (ʾāmēn)
Pronunciation edit
Particle edit
amin
- (Christianity, Islam) amen.
Derived terms edit
Further reading edit
- “amin” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation — Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic Indonesia, 2016.
Ingrian edit
Etymology edit
Borrowed from Russian аминь (aminʹ).
Pronunciation edit
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈɑmin/, [ˈɑmin]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈɑmin/, [ˈɑmin]
- Rhymes: -ɑmin
- Hyphenation: a‧min
Interjection edit
amin
References edit
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 15
Japanese edit
Romanization edit
amin
Maltese edit
Root |
---|
w-m-n |
14 terms |
Pronunciation edit
Adjective edit
amin
- Alternative form of emin
Northern Kurdish edit
Pronunciation edit
Adjective edit
amin (comparative amintir, superlative herî amin or amintirîn, Arabic spelling ئامن)
- Alternative form of emîn
References edit
- Chyet, Michael L. (2020) “amin”, in Ferhenga Birûskî: Kurmanji–English Dictionary (Language Series; 1), volume 1, London: Transnational Press, page 8
Norwegian Bokmål edit
Etymology edit
From "am" in ammoniakk + -in.
Noun edit
amin n (definite singular aminet, indefinite plural amin or aminer, definite plural amina or aminene)
- (organic chemistry) an amine
References edit
Norwegian Nynorsk edit
Etymology edit
From "am" in ammoniakk + -in.
Noun edit
amin n (definite singular aminet, indefinite plural amin, definite plural amina)
- (organic chemistry) an amine
References edit
- “amin” in The Nynorsk Dictionary.
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Old Church Slavonic аминъ (aminŭ).
Interjection edit
amin
Rukai edit
Interjection edit
amin
Tagalog edit
Pronunciation edit
- (Standard Tagalog)
- Rhymes: -amin
- Syllabification: a‧min
Etymology 1 edit
From Proto-Austronesian *amən.
Determiner edit
amin (Baybayin spelling ᜀᜋᜒᜈ᜔)
- (exclusive) our
- Ito ang aming bahay.
- This is our house.
Pronoun edit
amin (Baybayin spelling ᜀᜋᜒᜈ᜔)
- (possessive, exclusive) ours
- Ang aklat na ito ay amin.
- This book is ours.
- (oblique, exclusive) (to) us
Derived terms edit
See also edit
Person | Number | Direct (ang) | Indirect (ng) | Oblique (sa) |
---|---|---|---|---|
First | singular | ako | ko | akin |
dual* | kita, kata | nita, nata, ta | kanita, kanata, ata | |
plural inclusive | tayo | natin | atin | |
plural exclusive | kami | namin | amin | |
First & Second | singular | kita** | ||
Second | singular | ikaw, ka | mo | iyo |
plural | kayo, kamo | ninyo, niyo | inyo | |
Third | singular | siya | niya | kaniya |
plural | sila | nila | kanila | |
* First person dual pronouns are not commonly used. ** Replaces "ko ikaw". |
Etymology 2 edit
Noun edit
amin (Baybayin spelling ᜀᜋᜒᜈ᜔)
- admittance or confession of something secret (such as one's mistakes or faults)
Derived terms edit
Anagrams edit
Ter Sami edit
Etymology edit
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Interjection edit
amin
- amen (so be it; used at the end of prayers)
Further reading edit
- Koponen, Eino, Ruppel, Klaas, Aapala, Kirsti, editors (2002–2008), Álgu database: Etymological database of the Saami languages[3], Helsinki: Research Institute for the Languages of Finland
Turkish edit
Etymology edit
From Arabic آمِين (ʔāmīn) or perhaps Greek αμήν (amín).
Pronunciation edit
Adverb edit
amin
- Alternative spelling of âmin
Welsh edit
Etymology edit
Noun edit
amin m (plural aminau)
Derived terms edit
- bwtylamin (“butylamine”)
- ethylamin (“ethylamine”)
- methylamin (“methylamine”)
- propylamin (“propylamine”)
References edit
Zazaki edit
Adverb edit
amin
- amen (so be it)