Italian edit

Verb edit

induco

  1. first-person singular present indicative of indurre

Latin edit

Etymology edit

From in- +‎ dūcō (lead; draw).

Pronunciation edit

Verb edit

indūcō (present infinitive indūcere, perfect active indūxī, supine inductum); third conjugation, irregular short imperative

  1. to lead, bring or conduct in or into somewhere
    Synonyms: duco, produco, deduco, ago
  2. to bring forward, exhibit, represent
    Synonyms: praefero, profero, produco, infero
  3. to bring into or before a court
  4. to take into one's family, bring home
  5. (by extension) to put on, wear
    Synonyms: velō, induō, saepiō, sūmō
    Antonyms: nūdō, spoliō, exuō
  6. to assume, apply
    Synonyms: adhibeō, assūmō, induō, accipiō, adoptō, ineō, aggredior, obeō, sūmō, suscipiō
  7. (by extension) to draw over, spread over, overlay, cover, overspread
    Synonyms: obvolvō, confundō, fundō, effundō, diffundō, dēfundō, differō, sternō, dissipō
  8. (figuratively) to smooth over, strike out, erase
  9. (figuratively) to bring into, introduce, insert; describe; initiate; establish
  10. (figuratively) to lead to or into; induce, move, excite, persuade, entice; mislead, seduce
    Synonyms: sēdūcō, dēdūcō, sollicitō, persuādeō, suādeō, perdūcō, alliciō, pelliciō, capiō
    Antonyms: dissuādeō, tardō, obiūrgō
  11. (figuratively, with animum or in animum) to bring one's mind to, resolve, determine; suppose, imagine
  12. to delude, cajole, deceive
    Synonyms: dēcipiō, mentior, frūstror, ēlūdō, fallō, fraudō, circumdūcō, circumveniō, dēstituō, ingannō

Conjugation edit

   Conjugation of indūcō (third conjugation, irregular short imperative)
indicative singular plural
first second third first second third
active present indūcō indūcis indūcit indūcimus indūcitis indūcunt
imperfect indūcēbam indūcēbās indūcēbat indūcēbāmus indūcēbātis indūcēbant
future indūcam indūcēs indūcet indūcēmus indūcētis indūcent
perfect indūxī indūxistī indūxit indūximus indūxistis indūxērunt,
indūxēre
pluperfect indūxeram indūxerās indūxerat indūxerāmus indūxerātis indūxerant
future perfect indūxerō indūxeris indūxerit indūxerimus indūxeritis indūxerint
sigmatic future1 indūxō indūxis indūxit indūximus indūxitis indūxint
passive present indūcor indūceris,
indūcere
indūcitur indūcimur indūciminī indūcuntur
imperfect indūcēbar indūcēbāris,
indūcēbāre
indūcēbātur indūcēbāmur indūcēbāminī indūcēbantur
future indūcar indūcēris,
indūcēre
indūcētur indūcēmur indūcēminī indūcentur
perfect inductus + present active indicative of sum
pluperfect inductus + imperfect active indicative of sum
future perfect inductus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present indūcam indūcās indūcat indūcāmus indūcātis indūcant
imperfect indūcerem indūcerēs indūceret indūcerēmus indūcerētis indūcerent
perfect indūxerim indūxerīs indūxerit indūxerīmus indūxerītis indūxerint
pluperfect indūxissem indūxissēs indūxisset indūxissēmus indūxissētis indūxissent
sigmatic aorist1 indūxim indūxīs indūxīt indūxīmus indūxītis indūxint
passive present indūcar indūcāris,
indūcāre
indūcātur indūcāmur indūcāminī indūcantur
imperfect indūcerer indūcerēris,
indūcerēre
indūcerētur indūcerēmur indūcerēminī indūcerentur
perfect inductus + present active subjunctive of sum
pluperfect inductus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present indūc,
indūce
indūcite
future indūcitō indūcitō indūcitōte indūcuntō
passive present indūcere indūciminī
future indūcitor indūcitor indūcuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives indūcere indūxisse inductūrum esse indūcī inductum esse inductum īrī
participles indūcēns inductūrus inductus indūcendus,
indūcundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
indūcendī indūcendō indūcendum indūcendō inductum inductū

1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • induco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • induco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • induco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to lead a person into error: aliquem in errorem inducere, rapere
    • to persuade oneself to..: animum inducere c. Inf. (not in animum inducere)
    • to bring a thing upon the stage: in scaenam aliquid inducere
    • to introduce a person (into a dialogue) discoursing on..: aliquem disputantem facere, inducere, fingere (est aliquid apud aliquem disputans)
    • to introduce a new word into the Latin language: inducere novum verbum in latinam linguam
    • to strike out, delete a word: inducere verbum (Phil. 13. 19. 43)
    • to induce some one to take a brighter view of things: in meliorem spem, cogitationem aliquem inducere (Off. 2. 15. 53)
    • to be misled by a vain hope: inani, falsa spe duci, induci
    • to arouse feelings of compassion in some one: ad misericordiam aliquem allicere, adducere, inducere
    • to draw some one into an ambush: aliquem in insidias elicere, inducere
    • to introduce a thing into our customs; to familiarise us with a thing: in nostros mores inducere aliquid (De Or. 2. 28)