vinden
Danish edit
Noun edit
vinden c
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch vinden, from Old Dutch findan, from Proto-West Germanic *finþan, from Proto-Germanic *finþaną, from Proto-Indo-European *pent- (“to go, pass; path, bridge”).
Pronunciation edit
Verb edit
vinden
- (transitive) to find (after searching)
- Gevonden! ― Found (it)!
- Ik zal je vinden. ― I'll find you.
- (transitive) to find, to come across
- Plots vond ik een pen. ― All of a sudden I found a pen.
- 2021, Huber M., van den Brekel-Dijkstra K., Jung H.P., “Inleiding”, in Handboek Positieve Gezondheid in de huisartspraktijk, :
- De anderhalvemetereconomie zorgt ervoor dat huisartsen- en ziekenhuiszorg zo georganiseerd moeten worden dat patiënten, letterlijk en figuurlijk, waar dat kan zo veel mogelijk ob afstand worden gehouden tot er een vaccin gevonden is en dat breed wordt toegepast.
- The one-and-a-half-meter economy means that general practitioners and hospitals must be organized so that, literally and figuratively, patients are distanced as much as possible until a vaccine is available and has been widely distributed.
- (transitive, copulative) to find, to think, to feel, to be of opinion
- Ze vinden de film walgelijk. ― They find the film disgusting.
Inflection edit
Inflection of vinden (strong class 3a) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | vinden | |||
past singular | vond | |||
past participle | gevonden | |||
infinitive | vinden | |||
gerund | vinden n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | vind | vond | ||
2nd person sing. (jij) | vindt | vond | ||
2nd person sing. (u) | vindt | vond | ||
2nd person sing. (gij) | vindt | vondt | ||
3rd person singular | vindt | vond | ||
plural | vinden | vonden | ||
subjunctive sing.1 | vinde | vonde | ||
subjunctive plur.1 | vinden | vonden | ||
imperative sing. | vind | |||
imperative plur.1 | vindt | |||
participles | vindend | gevonden | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Descendants edit
Middle Dutch edit
Etymology edit
Verb edit
vinden
- to find (after searching)
- to find, to come across, to encounter
- to discover
- to judge, to deem
- to think of, to come up with
Inflection edit
Strong class 3 | ||
---|---|---|
Infinitive | vinden | |
3rd sg. past | vant | |
3rd pl. past | vonden | |
Past participle | gevonden | |
Infinitive | vinden | |
In genitive | vindens | |
In dative | vindene | |
Indicative | Present | Past |
1st singular | vinde | vant |
2nd singular | vints, vindes | vonts, vondes |
3rd singular | vint, vindet | vant |
1st plural | vinden | vonden |
2nd plural | vint, vindet | vont, vondet |
3rd plural | vinden | vonden |
Subjunctive | Present | Past |
1st singular | vinde | vonde |
2nd singular | vints, vindes | vondes |
3rd singular | vinde | vonde |
1st plural | vinden | vonden |
2nd plural | vint, vindet | vondet |
3rd plural | vinden | vonden |
Imperative | Present | |
Singular | vint, vinde | |
Plural | vint, vindet | |
Present | Past | |
Participle | vindende | gevonden |
Descendants edit
Further reading edit
- “vinden”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “vinden”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
Middle High German edit
Etymology edit
From Old High German findan.
Verb edit
vinden (class 3 strong, third-person singular present vindet, past tense vant, past participle vunden, past subjunctive vünde, auxiliary hân)
- to find
- In grôȥen vreuden er schein
und bat sîn vriunde dô
daȥ sie mit im wæren vrô,
wan er hæte an den stunden
sîn verlorneȥ schâf vunden. ― (please add an English translation of this usage example)
- In grôȥen vreuden er schein
Conjugation edit
infinitive | vinden | ||||
---|---|---|---|---|---|
genitive gerund | vindennes vindenes | ||||
dative gerund | vindenne vindene | ||||
present participle | vindende | ||||
past participle | vunden | ||||
auxiliary | hân | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ich vinde | wir vinden | i | ich vinde | wir vinden |
du vindest | ir vindet | du vindest | ir vindet | ||
ër vindet | sie vindent | ër vinde | sie vinden | ||
preterite | ich vant | wir vunden | ii | ich vünde | wir vünden |
du vünde | ir vundet | du vündest | ir vündet | ||
ër vant | sie vunden | ër vünde | sie vünden | ||
imperative | vint (du) | vindet (ir) |
Derived terms edit
Descendants edit
- Alemannic German: fianda (Vorarlberg)
- Bavarian: findn
- Central Franconian: fenge
- German: finden
- Luxembourgish: fannen
- Yiddish: געפֿינען (gefinen)
References edit
- Benecke, Georg Friedrich; Müller, Wilhelm; Zarncke, Friedrich (1863), “vinden”, in Mittelhochdeutsches Wörterbuch: mit Benutzung des Nachlasses von Benecke, Stuttgart: S. Hirzel
Norwegian Bokmål edit
Noun edit
vinden m
Norwegian Nynorsk edit
Noun edit
vinden m
Swedish edit
Noun edit
vinden