See also: Kim, kìm, kiṃ, and kim-

AfrikaansEdit

EtymologyEdit

From Dutch kim, from Middle Dutch kimme.

PronunciationEdit

NounEdit

kim (plural kimme)

  1. horizon
    Synonym: horison

AinuEdit

PronunciationEdit

NounEdit

kim (Kana spelling キム)

  1. mountain

Derived termsEdit

DescendantsEdit

  • Western Old Japanese: [script needed] ()

ReferencesEdit

AzerbaijaniEdit

EtymologyEdit

Ultimately from Proto-Turkic *kem (who).[1] Cognate with Turkish kim, Old Turkic 𐰚𐰢(kem, who), etc.

PronunciationEdit

  • IPA(key): [cim]
  • (file)

PronounEdit

kim (definite accusative kimi, plural kimlər)

  1. who

DeclensionEdit

    Declension of kim
singular plural
nominative kim
kimlər
definite accusative kimi
kimləri
dative kimə
kimlərə
locative kimdə
kimlərdə
ablative kimdən
kimlərdən
definite genitive kimin
kimlərin
    Possessive forms of kim
nominative
singular plural
mənim (my) kimim kimlərim
sənin (your) kimin kimlərin
onun (his/her/its) kimi kimləri
bizim (our) kimimiz kimlərimiz
sizin (your) kiminiz kimləriniz
onların (their) kimi or kimləri kimləri
accusative
singular plural
mənim (my) kimimi kimlərimi
sənin (your) kimini kimlərini
onun (his/her/its) kimini kimlərini
bizim (our) kimimizi kimlərimizi
sizin (your) kiminizi kimlərinizi
onların (their) kimini or kimlərini kimlərini
dative
singular plural
mənim (my) kimimə kimlərimə
sənin (your) kiminə kimlərinə
onun (his/her/its) kiminə kimlərinə
bizim (our) kimimizə kimlərimizə
sizin (your) kiminizə kimlərinizə
onların (their) kiminə or kimlərinə kimlərinə
locative
singular plural
mənim (my) kimimdə kimlərimdə
sənin (your) kimində kimlərində
onun (his/her/its) kimində kimlərində
bizim (our) kimimizdə kimlərimizdə
sizin (your) kiminizdə kimlərinizdə
onların (their) kimində or kimlərində kimlərində
ablative
singular plural
mənim (my) kimimdən kimlərimdən
sənin (your) kimindən kimlərindən
onun (his/her/its) kimindən kimlərindən
bizim (our) kimimizdən kimlərimizdən
sizin (your) kiminizdən kimlərinizdən
onların (their) kimindən or kimlərindən kimlərindən
genitive
singular plural
mənim (my) kimimin kimlərimin
sənin (your) kiminin kimlərinin
onun (his/her/its) kiminin kimlərinin
bizim (our) kimimizin kimlərimizin
sizin (your) kiminizin kimlərinizin
onların (their) kiminin or kimlərinin kimlərinin

Derived termsEdit

See alsoEdit

ReferencesEdit

  1. ^ Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*kem, *Ka-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Crimean TatarEdit

EtymologyEdit

Ultimately from Proto-Turkic *kem (who).

PronounEdit

kim

  1. who, whom

DeclensionEdit

ReferencesEdit

  • Mirjejev, V. A.; Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎[1], Simferopol: Dolya, →ISBN

DanishEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): /kiːm/, [kʰiːˀm]

NounEdit

kim c or n (singular definite kimen or kimet, plural indefinite kim, plural definite kimene)

  1. germ
  2. seeds pl

DutchEdit

EtymologyEdit

From Middle Dutch kimme. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

PronunciationEdit

NounEdit

kim f (plural kimmen, diminutive kimmetje n)

  1. horizon

SynonymsEdit

AnagramsEdit

EskayanEdit

PronounEdit

kim

  1. we; us (1st person plural exclusive absolutive form)

HungarianEdit

EtymologyEdit

ki (who) +‎ -m (my, of mine, possessive suffix)

PronunciationEdit

  • IPA(key): [ˈkim]
  • Hyphenation: kim

PronounEdit

kim

  1. first-person singular single-possession possessive of ki
    Kim vagy te nekem? - Én nem Kim vagyok, hanem a bácsikád.Who of mine are you? - I'm not Kim but your uncle.

DeclensionEdit

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative kim
accusative kimet
dative kimnek
instrumental kimmel
causal-final kimért
translative kimmé
terminative kimig
essive-formal kimként
essive-modal
inessive kimben
superessive kimen
adessive kimnél
illative kimbe
sublative kimre
allative kimhez
elative kimből
delative kimről
ablative kimtől
non-attributive
possessive - singular
kimé
non-attributive
possessive - plural
kiméi

KaraimEdit

EtymologyEdit

From Proto-Turkic *kem (who). Relate to Crimean Tatar kim ,Karachay-Balkar ким (kim) ,Kumyk ким (kim) , Urum ким (kim) ,Tofa ӄум (qum), Tuvan кым (kım), etc.

PronounEdit

kim

  1. who

ReferencesEdit

kim

KhalajEdit

Perso-Arabic کیم

EtymologyEdit

From Proto-Turkic *kem (who).

PronunciationEdit

PronounEdit

kim

  1. who

ReferencesEdit

  • Doerfer, Gerhard (1980) Wörterbuch des Chaladsch (Dialekt von Charrab) [Khalaj dictionary] (in German), Budapest: Akadémiai Kiadó

LivonianEdit

EtymologyEdit

From Proto-Finnic *kümmen. Akin to Finnish kymmenen.

NumeralEdit

kim

  1. ten

Usage notesEdit

In names of tens kim takes on the form kimdõ – declension type 118 – sieldõ. In vīžkimdõ both compound components are declineable, e.g., in genitive vīdkimdõ.

DeclensionEdit

Related termsEdit

See alsoEdit

Lower SorbianEdit

PronunciationEdit

PronounEdit

kim

  1. instrumental of chto
  2. locative of chto

Min NanEdit

For pronunciation and definitions of kim – see (“copper; metal; etc.”).
(This character, kim, is the Pe̍h-ōe-jī form of .)

Norwegian NynorskEdit

NounEdit

kim m (definite singular kimen, indefinite plural kimar, definite plural kimane)

  1. Alternative form of kime

PolishEdit

PronunciationEdit

PronounEdit

kim

  1. instrumental of kto
  2. locative of kto

Serbo-CroatianEdit

Etymology 1Edit

From German Kümmel, from Latin cuminum, from Ancient Greek κύμινον (kúminon).

PronunciationEdit

NounEdit

kȉm m (Cyrillic spelling ки̏м)

  1. caraway (Persian cumin)
DeclensionEdit

Etymology 2Edit

PronunciationEdit

PronounEdit

kȋm (Cyrillic spelling ки̑м)

  1. (with) whom (instrumental)
DeclensionEdit

TurkishEdit

EtymologyEdit

From Ottoman Turkish كیم(kim, who), from Proto-Turkic *kem (who). Cognate with Old Turkic 𐰚𐰢(kem, who), Karakhanid كِمْ(kim, who).

PronunciationEdit

PronounEdit

kim

  1. who

DeclensionEdit

Inflection
Nominative kim
Definite accusative kimi
Singular Plural
Nominative kim kimler
Definite accusative kimi kimleri
Dative kime kimlere
Locative kimde kimlerde
Ablative kimden kimlerden
Genitive kimin kimlerin

Derived termsEdit

VietnameseEdit

PronunciationEdit

Etymology 1Edit

Sino-Vietnamese word from (metal; gold).

This reading is irregular, the expected reading would be *câm; cf. cấm < (MC kˠiɪmH), cầm < (MC ɡˠiɪm). ⟨-im⟩ is a very rare rime in Sino-Vietnamese proper, with this and the homophonous kim < (MC kˠiɪm) being the only examples.

It is possible that the usage of kim as the Sino-Vietnamese reading for (MC kˠiɪm) and (MC kˠiɪm) was to avoid homophony with câm (mute), although it is difficult to be sure. The much less common (MC kˠiɪm) (that basically has no usage in Vietnamese) is considered to have the expected reading câm.

NounEdit

kim

  1. (rare, only in compounds) metal
  2. Metal, one of the Wu Xing
    Thổ sinh kim. Kim sinh thuỷ.
    Hoả khắc kim. Kim khắc mộc.
    Earth bears Metal. Metal enriches Water.
    Fire melts Metal. Metal chops Wood.
Derived termsEdit
See alsoEdit

Etymology 2Edit

From Proto-Vietic *kiːm. Non-Sino-Vietnamese reading of Chinese (needle, SV: châm).

NounEdit

(classifier cây) kim

  1. a needle
  2. (of a clock/watch) a hand
Derived termsEdit

See alsoEdit

VolapükEdit

PronounEdit

kim

  1. who (nominative)

InflectionEdit

White HmongEdit

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

kim

  1. expensive

See alsoEdit

VerbEdit

kim

  1. to kneel on one knee